4098. Zijn wij niet vreemden van hem geacht, omdat hij ons heeft verkocht; dat dit betekent dat het hen vervreemd heeft, zodat zij er niet langer toe behoorden, staat vast uit de betekenis van ‘als vreemden geacht worden’, namelijk vervreemd worden; en uit de betekenis van verkopen, namelijk zozeer vervreemden dat zij er niet langer toe behoren.

2954. Dat de woorden ‘ik zal het zilver des velds geven, neem het van mij aan’ de verlossing betekenen ten aanzien van de waarheden van de Kerk, die van de Heer komen, blijkt uit de betekenis van zilver geven, namelijk verlossen door het ware, waarover eerder in nr. 2937, want het zilver is het ware, nr. 1551;

uit de betekenis van het veld, namelijk de Kerk en eveneens de leer van het ware, waarover de nrs. 368, 2936;

en uit de betekenis van ‘van mij aannemen’, namelijk het wederkerige bij hen die van de Kerk zijn; het wederkerige is het geloof dat de verlossing van de Heer alleen is. Wat de verlossing betreft, deze is hetzelfde als de hervorming en de wederverwekking en vandaar de bevrijding van de hel en de zaligmaking. De verlossing of hervorming en zaligmaking van de mensen van de geestelijke Kerk gebeurt door het ware, maar die van de mensen van de hemelse Kerk door het goede. De redenen hiervan zijn eerder herhaaldelijk aangegeven, namelijk dat de geestelijken niets van de wil tot het goede hebben, maar dat zij daarvoor in de plaats begiftigd zijn met het vermogen om te verstaan wat het goede is; het is het verstand van het goede, dat voornamelijk het ware wordt genoemd en wel het ware van het geloof; maar dit te willen en vandaar dit te doen is het, wat het goede wordt genoemd. De geestelijken worden dus door het verstand van het goede of wat hetzelfde is, door het ware, in de wil tot het goede binnengeleid, of wat hetzelfde is, in het goede; maar niet in iets van de wil tot het goede uit zichzelf, want alle wil tot het goede is bij hen verloren gegaan, nrs. 895, 927, 2124, maar in een nieuwe wil, die zij van de Heer ontvangen, nrs. 863, 875, 1023, 1043, 1044;

en wanneer zij deze wil ontvangen hebben, worden zij in het bijzonder verlosten genoemd.

6415.Uit deze profetische uitspraak over Dan, Gad, Aser en Naftali die door Israël is gezegd, blijkt duidelijk dat er een innerlijke zin is en dat zonder de innerlijke zin nauwelijks iets kan worden verstaan en geweten wat het is, zoals dat Dan een slang op de weg is, een pijladder op het pad, bijtende des paards hielen, zijn ruiter zal achterover vallen; dat een bende Gad zal teisteren en hij de hiel zal teisteren; dat voor Aser het brood vet zal zijn en hij verrukkingen van een koning zal geven; en dat Naftali een losgelaten hinde is, gevende reden der sierlijkheid; wie kan van die dingen weten wat zij zijn zonder de sleutel vanuit de innerlijke zin; dat zij niet werden gezegd over de zonen van Jakob, noch over de stammen, kan hieruit vaststaan dat hun niets van dien aard is wedervaren in het uiteinde der dagen, terwijl toch Israël zegt dat hij te kennen zou geven wat hun dan zou wedervaren, vers 1; en omdat de woorden niet zijn gezegd ten aanzien van hen, volgt dat zij zijn gezegd over zulke dingen als door hen worden uitgebeeld; en hoedanig deze dingen zijn, is in het voorgaande ontvouwd.