1504. Het is reeds gezegd, dat men in het andere leven bij de eerste nadering van iemand al weet, van welke aard hij is, ook al zegt hij niets; hieruit kan men zien, dat de innerlijke dingen van de mens in een zeker onbekende werkzaamheid zijn, en dat de aard van een geest daaraan wordt waargenomen. Dat dit zo is, kon hieruit blijken, dat de sfeer van deze werkzaamheid zich niet alleen in de lengte uitstrekt, maar zich ook soms, wanneer de Heer het toestaat, op verschillende wijze voelbaar openbaart.

10188. En twee ringen van goud zult gij het maken van onder zijn rand; dat dit betekent de sfeer van het Goddelijk Goede, waardoor de verbinding en de instandhouding is, staat vast uit de betekenis van twee, namelijk de verbinding, nrs. 5194, 8423; uit de betekenis van het goud, namelijk het goede, nrs. 9874, 9881; en uit de betekenis van de rand, namelijk de begrenzing opdat zij niet worden genaderd en beschadigd door de boze dingen, nr. 10187.

Hieruit blijkt, dat met de twee ringen van goud van onder de rand de sfeer van het Goddelijk Goede wordt aangeduid, waardoor er verbinding is.

Dat ook de instandhouding wordt aangeduid, is omdat het reukaltaar werd gedragen door de stangen die in de ringen waren geschoven en met dragen wordt de instandhouding aangeduid, nr. 9900.

Wat de sfeer van het Goddelijk Goede is, zal hier in het kort worden gezegd.

De sfeer van het Goddelijk Goede vervult de gehele hemel en zij strekt zich eveneens uit in de hel, want zij gedraagt zich zoals de sfeer van de warmte van de zon in de wereld, die in de zomer doordringt, ook in de duistere plaatsen waar de zon niet zichtbaar is.

Die Goddelijke sfeer werd door de Ouden met stralencirkels vergeleken, in het midden ervan was God en daaromheen de engelen.

Degenen dus die zich door de Heer laten leiden, dus die het Goddelijke uit Hem opnemen, zijn voor evenzoveel in de sfeer van het Goddelijk Goede als zij opnemen; degenen echter die niet opnemen, zijn weliswaar in dezelfde sfeer, maar de innerlijke dingen zijn bij hen zozeer toegesloten, dat zij de invloeiing niet voelen.

Want zij die in de hel zijn, zijn in de uiterlijke dingen en niet in de innerlijke; vanuit hun uiterlijke dingen wasemen immers boosheden uit en daaruit valsheden, die rondom hen verschijnen zoals de rook uit een oven.

Vandaar wordt de uiterlijke sfeer van het Goddelijk Goede daar verzwakt, terwijl toch de innerlijke sfeer aanblijft, die niet wordt opgenomen, omdat er daarvoor een afsluiting is; niettemin regeert de Heer door die sfeer de hellen.

Dat er een sfeer van het Goddelijk Goede is, die voortgaat uit de Heer, is omdat de Zon van de hemel, die de Heer is, de Goddelijke Liefde Zelf is, want deze verschijnt op die wijze; de daaruit voortgaande warmte is het goede van de liefde en het daaruit voortgaande licht is het ware van het geloof, vandaar wordt in het Woord onder de Zon de Goddelijke Liefde verstaan, onder het vuur en de warmte het goede van de liefde en onder het licht het ware van het geloof.

Bovendien gaat uit iedere engel een sfeer voort vanuit diens liefde, ook uit iedere goede en boze geest volgens hun liefden; maar de vanuit hen uitgaande sferen strekken zich niet ver uit; de Goddelijke sfeer echter strekt zich in het heelal uit, want zij gaat voort vanuit het binnenste en het binnenste is het al in alle dingen die daaruit op elkaar volgen.

Over die sferen zie wat daarover eerder is getoond, gedeeltelijk ook uit ondervinding, nrs. 1048, 1053, 1316, 1504-1512, 1695, 2401, 4464, 5179, 6206, 6598-6613, 7454, 8063, 8630, 8794, 8797, 9490-9492, 9498, 9499, 9534, 9606, 9607.