1017. Door een voorbeeld kan worden duidelijk gemaakt, dat de vermenigvuldiging evenredig is aan de neiging; wie het beginsel aanneemt dat het geloof-alleen zalig maakt, ook al doet hij geen werk van naastenliefde, dat wil zeggen, ook al heeft hij geen naastenliefde, en zo dus het geloof van de naastenliefde scheidt – niet alleen wegens de van de vroegste kindsheid af aangenomen beginselen, maar ook omdat hij meent, dat wanneer men de werken van naastenliefde of de naastenliefde voor het eigenlijke wezen van het geloof zou verklaren, en zo dus vroom leven, men noodzakelijkerwijs een verdienste in die werken zou moeten stellen, wat echter vals is – die verwerpt dus de naastenliefde, en beschouwt de werken van de naastenliefde van nul en generlei waarde, en blijft alleen in de voorstelling van het geloof, welk geloof niets is zonder datgene, wat het wezen ervan uitmaakt: de naastenliefde. Terwijl hij dit beginsel bij zichzelf bevestigt, handelt hij nooit uit neiging tot het goede, maar uit een neiging tot genot, dat daarin bestaat, een losbandig leven van louter begeerten te kunnen leiden; en wie dan dit beginsel met veel argumenten staaft, doet dat niet uit liefde tot het ware, maar uit zelfverheerlijking, om daardoor groter, geleerder en fijnzinniger dan anderen te schijnen, en zo onder de lieden van aanzien en onder de rijken verheven te worden, dus uit het genot, dat die neiging verschaft; en dit genot bewerkt, dat de bevestigingen vermenigvuldigt worden, want, als reeds gezegd, zoals de neiging is, is de vermenigvuldiging. In het algemeen kan uit een grondbeginsel dat vals is, nooit iets anders dan valsheden voortvloeien, want alles voegt zich naar het grondbeginsel; ja zelfs, zoals ik uit ondervinding weet - waarover, door de Goddelijke barmhartigheid van de Heer, elders gesproken zal worden - beschouwen zij, die zich in dergelijke beginselen met betrekking tot het geloof alléén bevestigen en niet in de naastenliefde zijn, alles wat de Heer zo vaak over de liefde en de naastenliefde heeft gezegd, van nul en generlei waarde, en zien het als het ware niet eens, bijvoorbeeld, (Mattheüs 3:8, 9; 5:7, 43-48; 6:12, 15; 7 ; 1-20; 9:13; 12:33; 13:8, 23) enzovoorts.

982. Dat met Noach en zijn zonen de Oude Kerk wordt aangeduid, is eerder gezegd en aangetoond, en blijkt uit het volgende.

7689. En hij at al het kruid des lands; dat dit betekent dat het al het wetenschappelijke van het ware verteerde, staat vast uit de betekenis van eten, dus verteren; en uit de betekenis van het kruid des lands, namelijk het wetenschappelijke van het ware, want met het kruid des velds wordt het ware van de Kerk aangeduid, nr. 7571; omdat het veld de Kerk is; met het kruid des lands wordt echter het wetenschappelijke van het ware aangeduid, omdat het land hier het natuurlijk gemoed is en het ware van het natuurlijk gemoed is het wetenschappelijke; en bovendien hebben de bozen niet enig ware door het geloof, maar slechts een wetenschap van het ware dat van het geloof is; bepaalde bozen die in de Kerk zijn, overreden zich dat zij in het ware door het geloof zijn, maar zij zijn het niet; zij zijn in het valse en tegen het ware van het geloof; dat zij in het valse zijn, is bij hen verborgen zolang zij in de wereld zijn, maar dat verborgen valse treedt tevoorschijn en openbaart zich in het andere leven, wanneer zij worden verwoest ten aanzien van de waarheden van het geloof die zij geweten hebben.