Van Swedenborgs Werken

 

Cielo e inferno #2

Bestudeer deze passage

  
/ 603  
  

2. PARTE 1 - CIELO

1.) Il Signore è il Dio del cielo

Innanzi tutto deve essere noto chi è il Dio del cielo, perché da questo discendono tutte le cose. Nel cielo intero, nessun altro se non il Signore è riconosciuto quale Dio del cielo. Lì si dice, così come Egli stesso ha insegnato,

Che Egli è uno col Padre, e chi vede Lui, vede il Padre; che il Padre è in Lui e Lui nel Padre; che tutto ciò che è santo proviene da Lui (Giovanni 10:30, 38; 14:9-11; 16:13-15)

Spesso ho parlato con gli angeli di questo argomento, ed essi hanno immancabilmente sostenuto che sono incapaci di dividere il Divino in tre, perché sanno e percepiscono che il Divino è Uno e questo Uno e nel Signore. Hanno anche detto che quelli della chiesa che nel mondo hanno sostenuto l’idea di tre entità Divine, non possono entrare nel cielo, fintanto che il loro ragionamento vaga da un Dio ad un altro; e lì non è permesso pensare tre e dire uno, 1 perché ognuno nel cielo parla secondo il proprio pensiero, infatti il discorso è il prodotto immediato del pensiero, ovvero è il pensiero che parla. Quindi quelli che in questo mondo separano il Divino in tre, e associano un’idea distinta ad ognuno di essi, e non individuano nell’idea di uno il Signore, non possono essere ricevuti nel cielo, perché nel cielo vi è una condivisione di tutti i pensieri, e perciò se qualcuno giunge lì con un’idea di tre, ma afferma uno, è subito individuato e respinto. Ma deve essere noto che tutti quelli che non hanno separato ciò che è vero da ciò che è buono, ovvero la fede dall’amore, accolgono nell’altra vita, ove sono opportunamente istruiti, l’idea del Signore che è il Dio dell’universo. Avviene altrimenti per quelli che hanno separato la fede dall’amore, cioè coloro che non hanno vissuto in conformità dei precetti della fede autentica.

Voetnoten:

1. I cristiani sono stati esaminati nell'altra vita in merito alla loro idea di unico Dio ed è stato accertato che il loro pensiero è incentrato sul concetto di tre Dei (Arcana Coelestia 2329, 5256, 10736, 10738, 10821). La Divina Trinità nel Signore è riconosciuta nel cielo (nn. 14, 15, 1729, 2005, 5256, 9303).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

Van Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #8106

Bestudeer deze passage

  
/ 10837  
  

8106. ‘Interdiu in columna nubis’: quod significet cum status illustrationis quod temperatus per obscurum veri, constat ex significatione ‘interdiu’ seu ‘in die’ quod sit in statu illustrationis, nam tempora diei, ut mane, meridies, vespera, et nox, correspondent illustrationibus 1 quae sunt intelligentiae et sapientiae in altera vita, n. 5672, 5962, 6110; inde ‘dies’ est status illustrationis seu perceptionis clarae, et ‘nox’ status non illustrationis seu perceptionis obscurae, n. 7680; et ex significatione ‘nubis’ quod sit obscurum veri, ex causa quia nubes aufert 2 claritatem lucis e sole, et quoque temperat illam.

[2] In Verbo passim dicitur quod ‘Jehovah apparuerit in nube’, et quod ‘cinctus nube’, tum quod ‘sub pedibus Ipsius nubes’; ibi per ‘nubem’ intelligitur obscurum veri, in specie sensus litteralis Verbi, nam hic sensus respective ad sensum internum est obscurum veri, videatur Praefatio ad Gen. xviii, tum n. 4391, 5922, 6343, 6752; hoc per ‘nubem’ 3 significabatur, cum Dominus apparuit Petro, Jacobo, et Johanni in gloria, Luc. 9:34;

cum e monte Sinai populo, 4 cumque Moschi quando intravit ad Ipsum ibi, Exod. 19:9, 20:18, 24:15-18, 34:5;

ut et per hoc quod Dominus toties dixit, quod ‘venturus in nubibus caeli’, Matth. 24:30, 26:63, 64; Marcus 13:26, 14:61, 62; 5 Luc. 21:27.

[3] Sensus litteralis Verbi vocatur ‘nubes’ quia sensus internus, qui vocatur ‘gloria’, non potest comprehendi 6 ab homine, 7 nisi regenerato, et tunc illustrato; sensus internus Verbi, seu verum Divinum in sua gloria, si appareret coram homine non regenerato, foret sicut caligo in qua prorsus nihil videret, et quoque ex qua caecutiret, hoc est, nihil crederet. Ex his constare potest quid significatur per ‘nubem interdiu’, quod nempe obscuram veri, ac ubi de Verbo agitur, sensus 8 litteralis.

[4] ‘In columna nubis et ignis’ dicitur quia per ‘columnam’ significatur firmamentum quod suffulcit, ut Jer. 1:18; Ps. 75:4 [KJV Ps. 75:3]; Apoc. 3:12; Job. 9:6;

ac praedicatur de naturali, 9 quia naturale est instar firmamenti aut baseos 10 spirituali; desinit enim spirituale in naturali, et ibi quiescit; inde est quod pedes angeli descendentis e caelo apparuerint sicut columnae ignis Apoc. 10:1, nam per ‘pedes’ 11 significatur naturale, n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952, 5327, 5328.

Voetnoten:

1. The Manuscript inserts quoad illa.

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. significatur

4. et quod Moschi cum

5. The Manuscript places this before Marcus xiii.

6. The Manuscript inserts aut credi.

7. nisi e nube, et ne sic quidem nisi coram regeneratis, et tunc illustratis; si enim coram non regenerato et tunc illustrato appareret in gloria, tunc

8. The Manuscript inserts illius.

9. quod

10. The Manuscript inserts est.

11. significantur naturalia

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Van Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1616

Bestudeer deze passage

  
/ 10837  
  

1616. Quod ‘tentoriavit Abram, et venit et habitavit in quercetis Mamre, quae in Hebron’ significet quod Dominus pervenit ad perceptionem adhuc interiorem, constat a significatione ‘tentoriare’, seu tentorium movere et figere, quod sit conjungi: ‘tentorium’ enim es sanctum cultus, quod ostensum prius n. 414, 1452, quo conjungitur externus homo interno; exque significatione ‘querceti’ quod sit perceptio, de qua prius n. 1442, 1443, ubi ‘quercetum Moreh’, quod est prima perceptio, hic autem ‘querceta Mamre’ in plurali, quae significant perceptionem plurem, hoc est, interiorem; haec perceptio appellatur ‘querceta Mamre quae in Hebron’; Mamre memoratur etiam alibi, ut Gen. 14:13; 18:1; 23:17-19; 1 35:27. Tum quoque Hebron, Gen. 35:27; 37:14; Jos. 10:36, 39; 14:13-15; 15:13, 54:20:7; 21:11, 13; Jud. 1:10, 20, et alibi; sed qua significatione, ibi, ex Divina Domini Misericordia, videbitur.

[2] Quod ‘querceta Mamre quae in Hebron’ significent perceptionem adhuc interiorem, ita se habet: quemadmodum illa quae sunt externi hominis conjunguntur caelestibus interni hominis, ita perceptio crescit et fit interior; conjunctio cum caelestibus dat perceptionem; nam in caelestibus quae sunt amoris in Jehovam, est ipsa vita interni hominis, seu quod idem, in caelestibus quae sunt amoris, hoc est, in amore caelesti est Jehovah praesens, quae praesentia non percipitur in externo homine priusquam conjunctio facta; ex conjunctione est omnis perceptio.

[3] Ex sensu interno hic constat quomodo cum Domino se habuit, quod nempe Externus Ipsius Homo seu Essentia Humana per gradus secundum multiplicationem et fructificationem cognitionum conjuncta fuerit Essentiae Divinae; nusquam aliquis quatenus homo, conjungi potest Jehovae seu Domino nisi per cognitiones, nam per cognitiones homo fit homo; ita Dominus quia natus sicut alius homo, et instructus sicut alius homo, sed cognitionibus Ipsius ut receptaculis jugiter insinuabantur caelestia sic ut cognitiones factae continue vasa recipientia caelestium, ac haec ipsa quoque caelestia;

[4] continue sic ad caelestia infantiae perrexit; nam, ut prius dictum, caelestia quae sunt amoris, insinuantur a prima infantia usque ad pueritiam, etiam ad adolescentiam; sicut homo est, tunc et postea imbuitur scientiis et cognitionibus; si homo talis est ut regenerari possit, scientiae illae et cognitiones implentur caelestibus quae sunt amoris et charitatis, et sic implantantur caelestibus quibus ab infantia ad pueritiam et adolescentiam donatus est, ac ita conjungitur externus ejus homo interno: primum implantantur caelestibus quibus donatus in adolescentia, dein quibus in pueritia, demum quibus in infantia, tunc est ‘infans’, de quo Dominus, quod ‘talium sit regnum Dei’. Haec implantatio fit a solo Domino, quare nihil caeleste apud hominem datur nec dari potest quod non sit a Domino et quod non sit Domini.

[5] Dominus autem ex propria potentia conjunxit Externum Suum Hominem Interno, et cognitiones implevit caelestibus, et implantavit caelestibus et quidem secundum ordinem Divinum, primum caelestibus pueritiae, dein caelestibus aetatis inter pueritiam et infantiam, demum caelestibus Ipsius suae infantiae, ita factus simul quoad Humanam Essentiam Ipsa Innocentia et Ipse Amor, a Quo omnis innocentia et omnis amor in caelis et in terris: talis Innocentia est vera Infantia quia est simul Sapientia; innocentia vero infantiae nisi per cognitiones fiat innocentia sapientiae, nulli usui est, quare infantes in altera vita imbuuntur cognitionibus. Sicut Dominus implantavit cognitiones caelestibus, ita perceptionem habuit, nam, ut dictum, ex conjunctione omnis perceptio: primam perceptionem cum scientifica pueritiae implantavit, quae perceptio significatur per ‘quercetum Moreh’: alteram, de qua hic, quae est interior cum cognitiones implantavit, quae perceptio significatur per ‘querceta Mamre quae in Hebron’.

Voetnoten:

1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.