In dit zeer korte verhaal in het Boek van Jozua, hoofdstuk 5, een engel verschijnt aan Jozua, nabij Jericho, en zegt hem zijn schoenen uit te trekken, want hij staat op heilige grond.

Er is een soortgelijke maar meer bekende passage in het verhaal van Mozes en de brandende struik, in Exodus 3:5, waar Jehovah Mozes beveelt zijn schoenen uit te trekken, opnieuw omdat hij op heilige grond is.

Wat betekenen deze verhalen?

In beide verhalen is er een waarschuwing. De engel die Jozua confronteert, doet dat met getrokken zwaard. In Exodus is er een brandende braamstruik, en Jehovah waarschuwt Mozes: "Kom niet in de buurt van deze plaats." Deze waarschuwingen betekenen dat Mozes en Jozua verder moeten groeien dan het denken over het Goddelijke vanuit een zintuiglijk niveau. In plaats daarvan moeten zij het Goddelijke gaan benaderen met hun meer innerlijke geest, door wat zij liefhebben en begrijpen.

Hen wordt beiden verteld hun schoenen uit te trekken. Waarom? Schoenen vertegenwoordigen het laagste, zinnelijke deel van onze geest. Dat lage, lichamelijk georiënteerde deel van onze geest kan in de weg staan van ons vermogen om onze geest te verheffen en helder te gaan denken over geestelijke dingen.

Dat is interessant. We moeten in staat zijn onze geest te verheffen om geestelijke waarheden te kunnen ontvangen en erover na te denken, en we moeten ze ook uitleven met onze natuurlijke geest in de natuurlijke wereld. We moeten goed worden in het gebruik van deze spanning tussen verheffing en aarding.

Als we vooruitgang boeken in ons geestelijk denken, en in het uitleven van de waarheden die we kennen, wordt geleidelijk ook ons natuurlijk verstand hervormd, zodat het in staat is om ook influx van de Heer te ontvangen. Hier zijn links naar twee van de belangrijkste passages in Swedenborgs werken die dit verder uitleggen:

Arcana Coelestia 6843, en Arcana Coelestia 6844.

6614. Het werd door levende ondervinding getoond hoe de ideeën van de engelen invloeien in de ideeën van de geesten, die beneden zijn en derhalve in grovere ideeën; een menigte van ideeën vanuit de engelenhemel vertoonde zich zichtbaar zoals een blinkend witte wolk, onderscheiden in kleine deeltjes; ieder klein deeltje, dat uit ontelbare ideeën bestond, bracht één enkelvoudig idee voort bij de geest; en daarna werd getoond dat dit duizenden en duizenden dingen in zich had, die eveneens door een wolk voor het oog van de geesten werden uitgebeeld. Over deze dingen sprak ik daarna met de geesten, namelijk dat zij kunnen worden toegelicht door de objecten van het gezicht; wanneer één object, dat enkelvoudig verschijnt wordt bekeken met een vergrootglas, dan vertonen zich zichtbaar duizenden niet geziene dingen; zo zijn bijvoorbeeld kleinere wormpjes die zoals één duister klompje verschijnen, wanneer zij met een microscoop worden bekeken, niet alleen verscheidene, maar eenieder is in een vorm; en indien deze met een nog grotere gezichtsscherpte wordt bekeken, dan ziet men organen, leden, ingewanden en eveneens vaten en vezels; zo is het ook gesteld met de ideeën van het denken; ieder idee bevat duizenden en duizenden dingen, hoewel verscheidene ideeën tezamen, waar vanuit het denken is, slechts zoals een enkelvoudig iets verschijnen. Niettemin hebben de ideeën van het denken van de een meer dingen in zich dan de ideeën van een ander; de veelheid die zij bevatten, gedraagt zich naar de uitstrekking tot de gezelschappen.