¹ Audite hoc, sacerdotes, et attendite, domus Israël, et domus regis, auscultate : quia vobis judicium est, quoniam laqueus facti estis speculationi, et rete expansum super Thabor.

² Et victimas declinastis in profundum ; et ego eruditor omnium eorum.

³ Ego scio Ephraim, et Israël non est absconditus a me : quia nunc fornicatus est Ephraim ; contaminatus est Israël.

⁴ Non dabunt cogitationes suas ut revertantur ad Deum suum, quia spiritus fornicationum in medio eorum, et Dominum non cognoverunt.

⁵ Et respondebit arrogantia Israël in facie ejus, et Israël et Ephraim ruent in iniquitate sua : ruet etiam Judas cum eis.

⁶ In gregibus suis et in armentis suis vadent ad quærendum Dominum, et non invenient : ablatus est ab eis.

⁷ In Dominum prævaricati sunt, quia filios alienos genuerunt : nunc devorabit eos mensis, cum partibus suis.

⁸ Clangite buccina in Gabaa, tuba in Rama ; ululate in Bethaven, post tergum tuum, Benjamin.

⁹ Ephraim in desolatione erit in die correptionis ; in tribubus Israël ostendi fidem.

¹⁰ Facti sunt principes Juda quasi assumentes terminum ; super eos effundam quasi aquam iram meam.

¹¹ Calumniam patiens est Ephraim, fractus judicio, quoniam cœpit abire post sordes.

¹² Et ego quasi tinea Ephraim, et quasi putredo domui Juda.

¹³ Et vidit Ephraim languorem suum, et Juda vinculum suum ; et abiit Ephraim ad Assur, et misit ad regem ultorem : et ipse non poterit sanare vos, nec solvere poterit a vobis vinculum.

¹⁴ Quoniam ego quasi leæna Ephraim, et quasi catulus leonis domui Juda. Ego, ego capiam, et vadam ; tollam, et non est qui eruat.

¹⁵ Vadens revertar ad locum meum, donec deficiatis, et quæratis faciem meam.

¹ Cum sanare vellem Israël, revelata est iniquitas Ephraim, et malitia Samariæ, quia operati sunt mendacium ; et fur ingressus est spolians, latrunculus foris.

² Et ne forte dicant in cordibus suis, omnem malitiam eorum me recordatum, nunc circumdederunt eos adinventiones suæ : coram facie mea factæ sunt.

³ In malitia sua lætificaverunt regem, et in mendaciis suis principes.

⁴ Omnes adulterantes, quasi clibanus succensus a coquente ; quievit paululum civitas a commistione fermenti, donec fermentaretur totum.

⁵ Dies regis nostri : cœperunt principes furere a vino ; extendit manum suam cum illusoribus.

⁶ Quia applicuerunt quasi clibanum cor suum, cum insidiaretur eis ; tota nocte dormivit coquens eos : mane ipse succensus quasi ignis flammæ.

⁷ Omnes calefacti sunt quasi clibanus, et devoraverunt judices suos : omnes reges eorum ceciderunt ; non est qui clamat in eis ad me.

⁸ Ephraim in populis ipse commiscebatur ; Ephraim factus est subcinericius panis, qui non reversatur.

⁹ Comederunt alieni robur ejus, et ipse nescivit ; sed et cani effusi sunt in eo, et ipse ignoravit.

¹⁰ Et humiliabitur superbia Israël in facie ejus ; nec reversi sunt ad Dominum Deum suum, et non quæsierunt eum in omnibus his.

¹¹ Et factus est Ephraim quasi columba seducta non habens cor. Ægyptum invocabant ; ad Assyrios abierunt.

¹² Et cum profecti fuerint, expandam super eos rete meum : quasi volucrem cæli detraham eos ; cædam eos secundum auditionem cœtus eorum.

¹³ Væ eis, quoniam recesserunt a me ! vastabuntur, quia prævaricati sunt in me, et ego redemi eos, et ipsi locuti sunt contra me mendacia.

¹⁴ Et non clamaverunt ad me in corde suo, sed ululabant in cubilibus suis : super triticum et vinum ruminabant ; recesserunt a me.

¹⁵ Et ego erudivi eos, et confortavi brachia eorum, et in me cogitaverunt malitiam.

¹⁶ Reversi sunt ut essent absque jugo ; facti sunt quasi arcus dolosus : cadent in gladio principes eorum, a furore linguæ suæ. Ista subsannatio eorum in terra Ægypti.