De Bijbel

 

Exodus 20

Studie

   

1 Locutusque est Dominus cunctos sermones hos :

2 Ego sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti, de domo servitutis.

3 Non habebis deos alienos coram me.

4 Non facies tibi sculptile, neque omnem similitudinem quæ est in cælo desuper, et quæ in terra deorsum, nec eorum quæ sunt in aquis sub terra.

5 Non adorabis ea, neque coles : ego sum Dominus Deus tuus fortis, zelotes, visitans iniquitatem patrum in filios, in tertiam et quartam generationem eorum qui oderunt me :

6 et faciens misericordiam in millia his qui diligunt me, et custodiunt præcepta mea.

7 Non assumes nomen Domini Dei tui in vanum : nec enim habebit insontem Dominus eum qui assumpserit nomen Domini Dei sui frustra.

8 Memento ut diem sabbati sanctifices.

9 Sex diebus operaberis, et facies omnia opera tua.

10 Septimo autem die sabbatum Domini Dei tui est : non facies omne opus in eo, tu, et filius tuus et filia tua, servus tuus et ancilla tua, jumentum tuum, et advena qui est intra portas tuas.

11 Sex enim diebus fecit Dominus cælum et terram, et mare, et omnia quæ in eis sunt, et requievit in die septimo : idcirco benedixit Dominus diei sabbati, et sanctificavit eum.

12 Honora patrem tuum et matrem tuam, ut sis longævus super terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi.

13 Non occides.

14 Non mœchaberis.

15 Non furtum facies.

16 Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium.

17 Non concupisces domum proximi tui, nec desiderabis uxorem ejus, non servum, non ancillam, non bovem, non asinum, nec omnia quæ illius sunt.

18 Cunctus autem populus videbat voces et lampades, et sonitum buccinæ, montemque fumantem : et perterriti ac pavore concussi, steterunt procul,

19 dicentes Moysi : Loquere tu nobis, et audiemus : non loquatur nobis Dominus, ne forte moriamur.

20 Et ait Moyses ad populum : Nolite timere : ut enim probaret vos venit Deus, et ut terror illius esset in vobis, et non peccaretis.

21 Stetitque populus de longe. Moyses autem accessit ad caliginem in qua erat Deus.

22 Dixit præterea Dominus ad Moysen : Hæc dices filiis Israël : Vos vidistis quod de cælo locutus sim vobis.

23 Non facietis deos argenteos, nec deos aureos facietis vobis.

24 Altare de terra facietis mihi, et offeretis super eo holocausta et pacifica vestra, oves vestras et boves in omni loco in quo memoria fuerit nominis mei : veniam ad te, et benedicam tibi.

25 Quod si altare lapideum feceris mihi, non ædificabis illud de sectis lapidibus : si enim levaveris cultrum super eo, polluetur.

26 Non ascendes per gradus ad altare meum, ne reveletur turpitudo tua.

   

Van Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #8924

Bestudeer deze passage

  
/ 10837  
  

8924. ‘Ne timeatis, quia propterea ut tentare vos, venit Deus’: quod significet quod non peritura vita caeli, solum ut sciatur quod illa sit et qualis, constat ex significatione ‘non timere’, nempe quod morituri, quod sit quod perituri quoad vitam caeli 1 , n. 8922, et ex significatione ‘tentare vos’ quod sit docere quod vita caeli sit et qualis illa; quod hoc per ‘tentare’ significetur, est quia omnis tentatio spiritualis talia apud hominem docet et confirmat, nam tentationes sunt ideo ut fides veri et affectio veri, ac postea affectio boni, implantetur et irradicetur, et sic homo vitam novam, quae est vita caeli, accipiat, tentationes enim sunt pugnae cum malis et falsis;

[2] homo cum vincit illa, 2 confirmatus est, nam ex veris et pro veris contra falsum et malum pugnat; quod ex veris et pro veris pugnet, non tunc sentit homo, quia vera in interioribus sunt, quare ad sensum, qui est exteriorum, manifeste non veniunt; sed quod ex illis et pro illis sit, patet ex eo quod pugna sit et dein victoria, quae non dari queunt nisi per collisiones oppositorum inter se; opposita sunt malum et bonum, ac falsum et verum;

[3] sed sciendum quod homo non pugnet, sed quod Dominus pro homine, et quidem contra inferna, quae tunc invadere et subjugare hominem conantur, n. 840, 1661, 3 1692, 8159, 8168, 8172, 8175, 8176; ex his patet quod per ‘ne timeatis, quia propterea ut tentare vos, venit Deus’ significetur quod non timendum sit quod peritura vita caeli, sed quod id fiat ut doceantur et sciant quod vita caeli sit, tum qualis illa est; sed de tentationibus videantur quae prius dicta et ostensa sunt, n. 2272, 2768, 3318, 3927, 3928, 4249, 4299, 4341, 4572, 5036, 5246, 5356, 6144, 6574, 6611, 6657, 6663, 6666, 6829, 8351, 8273, 8351, 8367, 8370 fin. , 8403, 8567.

Voetnoten:

1. de vita coeli quod peritura

2. The Manuscript inserts in vero et bono.

3. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Van Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #4104

Bestudeer deze passage

  
/ 10837  
  

4104. ‘Et sustulit filios suos, et feminas suas, super camelos’:

quod significet elevationem veritatum et affectionum illarum et ordinationem in communibus, constat a significatione ‘filiorum’ quod sint vera, de qua n. 489, 491, 533, 1147, 2623; a significatione ‘feminarum’ hic Rachelis et Leae, tum ‘ancillarum 1 ’ quod sint affectiones veri, cognitionum, et scientiarum, de qua prius; et ex significatione ‘camelorum’ quod sint scientifica communia in naturali, de qua n. 3048, 3071, 3143, 3145.

[2] Qui non novit quomodo se habet cum repraesentationibus et correspondentiis, non credere potest quod illa verba, nempe ‘sustulit filios suos et feminas suas super camelos’ significent talia, apparent ‘ei enim’ remotiora quam ut id spirituale involvant et in se contineant, nam cogitat de filiis, de feminis et de camelis; at angeli, qui omnia talia spiritualiter vident et percipiunt, non cogitant de filiis sed cum filii nominantur, de veris, et non de feminis sed cum feminae nominantur, de affectionibus veri, cognitionum et scientiarum, et non de camelis sed tunc de communibus in naturali; correspondent enim ita; talis est angelica cogitatio; et quod mirum, talis 2 est cogitatio interni spiritualis hominis cum in corpore vivit, tametsi externus id prorsus nescit; quapropter etiam homo qui regeneratus est, cum moritur, in similem cogitationem venit et cum angelis cogitare et loqui potest, et hoc absque instructione, quod nequaquam fieri potuisset nisi interior cogitatio ejus talis fuisset; quod talis sit, est ex correspondentia naturalium et spiritualium: inde constare potest quod tametsi sensus litteralis Verbi sit naturalis, usque in se et in singulis suis contineat spiritualia, hoc est, talia quae cogitationis et inde loquelae interioris seu spiritualis sunt, ‘seu’ qualis est angelorum.

[3] Cum elevatione veritatum et affectionum illarum, et cum ordinatione illarum in communibus, ita se habet: elevantur veritates et affectiones cum praeferuntur illa quae sunt vitae aeternae et regni Domini, prae illis quae sunt vitae in corpore et regni mundi; cum homo pro principali et primario agnoscit illa, et pro instrumentali et secundario haec, tunc elevantur apud illum veritates et affectiones illarum; tantum enim in lucem caeli, in qua est intelligentia et sapientia, transfertur et tantum illa quae sunt lucis mundi, sunt ei imagines et quasi specula in quibus illa videt: contrarium evenit cum praefert illa quae sunt vitae corporis et regni mundi prae illis quae sunt vitae aeternae et regni Domini, ut cum credit quod haec non sint quia non ea videt et quia non aliquis inde venit et 3 nuntiavit; tum si credat 4 , si sint, quod non pejus illi eveniat quam aliis, et se confirmat in illis, et vivit vitam mundi, et charitatem et fidem prorsus contemnit; apud talem non elevantur veritates et affectiones illarum, sed vel suffocantur, vel rejiciuntur, vel pervertuntur; in luce enim naturali est, in quam non influit aliquid lucis caelestis; inde patet quid per elevationem veritatum et affectionum illarum intelligitur.

[4] Quod ordinationem illarum in communibus attinet, est illa consequens; nam quantum homo praefert caelestia 5 mundanis, tantum ad statum caeli ordinantur illa quae in naturali ejus, sic ut appareant ibi, ut dictum, sicut imagines et specula caelestium, nam sunt 6 repraesentativa correspondentia: sunt fines qui ordinant, hoc est, Dominus per fines apud hominem; sunt enim tria quae ordine sequuntur, nempe fines, causae, et effectus; fines producunt causas, et per causas effectus; quales itaque fines sunt, tales existunt causae, et tales inde effectus; fines sunt intima apud hominem, causae sunt media, et vocantur fines medii, et effectus sunt ultima, et vocantur fines ultimi, et effectus 7 sunt etiam illa quae dicuntur communia; inde patet quid ordinatio in communibus, quod nempe cum illa quae sunt vitae aeternae et regni Domini pro sine habentur, 8 omnes fines medii seu causae, et omnes fines ultimi seu effectus, ordinentur secundum ipsum finem, et hoc in naturali quia ibi sunt effectus, seu quod idem, ibi sunt communia.

[5] Unusquisque homo qui in adulta aetate aliquo judicio pollet, scire potest si modo expendat, quod in binis regnis sit, nempe in regno spirituali et in regno naturali, tum quod regnum spirituale sit interius, et regnum naturale exterius, et consequenter quod praeferre possit unum alteri seu pro fine habere unum prae altero, et inde quod apud illum dominetur id quod pro fine habet aut praefert; si itaque pro fine habet et praefert regnum spirituale, hoc est, illa quae sunt illius regni, tunc pro principali et primario agnoscit amorem in Dominum et charitatem erga proximum, proinde omnia quae confirmant illa quae vocantur fidei, nam haec sunt regni illius, et tunc disponuntur et ordinantur omnia in naturali ejus secundum illa, ut sint servientia 9 et oboedientia: at cum pro fine habet et praefert regnum naturale, hoc est, illa quae ibi sunt, tunc exstinguit illa quae amoris in Dominum et charitatis erga proximum et quae fidei sunt, usque adeo ut prorsus nihili faciat illa, at amorem mundi et sui et quae amorum illorum 10 sunt, facit omne; haec cum fiunt, ordinantur omnia in naturali ejus secundum fines illos, ita prorsus contra illa quae sunt caeli; inde in se facit infernum. Pro fine habere est amare, nam omnis finis est amoris, id 11 enim pro fine habetur quod amatur.

Voetnoten:

1. The Manuscript inserts earum.

2. The Manuscript inserts etiam.

3. The Manuscript has qui

4. The Manuscript has et

5. The Manuscript inserts prae.

6. The Manuscript has seu quod idem sicut

7. The Manuscript has hae sunt illa quae etiam vocantur

8. The Manuscript inserts tunc quod.

9. The Manuscript has inservientia

10. The Manuscript has amoris illius

11. The Manuscript has omne

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.