602. En het werd gegeven om het beeld van het beest een geest te geven, opdat het beeld van het beest ook zou spreken, betekent dat het hun werd toegestaan om die leer door het Woord te bevestigen, waar vanuit zij dan, als het ware levend gemaakt, wordt geleerd.
Met ‘het werd gegeven’ wordt aangeduid dat het werd toegelaten; alle valse dingen van de leer immers, evenals de boze dingen van het leven, vinden plaats vanuit toelating, zie het werk ‘de Wijsheid van de Engelen aangaande de Goddelijke Voorzienigheid’, nrs. 234-274, nr. 275-285, nr. 296; met het beeld van het beest wordt die leer aangeduid, nr. 601; met een geest geven aan het beeld van het beest, wordt aangeduid, die leer bevestigen vanuit het Woord; want niet ergens anders vandaan heeft enige leer van de Kerk geest en leven; opdat het beeld van het beest zou spreken, betekent dat zij, dus zo als het ware levend gemaakt, wordt geleerd.
Dat deze dingen worden verstaan onder het beeld van het beest een geest geven, opdat het zou spreken, is omdat in alle dingen van het Woord de geest en het leven is; de Heer immers heeft het Woord gesproken; vandaar is Hijzelf daarin; en Hij heeft het Woord zo gesproken, dat de afzonderlijke dingen daar vergemeenschapping hebben met de hemel en door de hemel met Hemzelf; het is de geestelijke zin daar, waardoor de vergemeenschapping wordt gegeven; en daarom zegt de Heer:
‘De woorden die Ik tot ulieden spreek, zijn geest en leven’, (Johannes 6:63).
