273. 1. Dat het natuurlijk gemoed dat in boze dingen en in valse dingen daaruit is, een vorm en beeld van de hel is. Hoedanig het natuurlijk gemoed in zijn substantiële vorm is bij de mens, of hoedanig het is in zijn vorm vanuit de substanties van de ene en de andere wereld samengeweven in de hersenen, waar dat gemoed in zijn eerste dingen zetelt, kan hier niet worden beschreven. De universele idee ten aanzien van die vorm zal gegeven worden in de volgende dingen waar gehandeld moet worden over de overeenstemming van het gemoed en van het lichaam. Hier zal alleen iets gezegd worden over de vorm daarvan naar de staten en de veranderingen ervan, waardoor het waarnemen, het denken, bedoelen en willen en de dingen die daarvan zijn, optreden. Want het natuurlijk gemoed dat in boze dingen en de valse dingen daaruit is, is ten aanzien daarvan een vorm en beeld van de hel. Zo’n vorm veronderstelt een substantiële vorm als subject, want veranderingen van staat zonder substantiële vorm die het subject is, kunnen er niet zijn, geheel zoals het gezicht niet zonder het oog en het gehoor zonder het oor. Wat dus de vorm of het beeld betreft waarmee het natuurlijk gemoed op de hel gelijkt, die vorm en dat beeld is zodanig dat de regerende liefde met de begeerten ervan, wat de universele staat van dit gemoed is, is zoals in de hel de duivel is en dat de gedachten van het valse die opkomen vanuit die regerende liefde, zijn zoals de duivelse bende. Onder de duivel en onder de bende van hem wordt ook niets anders in het Woord verstaan. De zaak is ook eender, want in de hel is de liefde van heersen vanuit de eigenliefde de regerende liefde; deze wordt daar de duivel geheten; en de aandoeningen van het valse met de gedachten die opkomen vanuit die liefde, worden de bende van hem geheten. Het eendere is in elk willekeurig gezelschap van de hel, met verschillen zodanig als de specifieke verschillen zijn van een enkel geslacht. In een eendere vorm is ook het natuurlijk gemoed dat in boze dingen en in valse dingen daaruit is. Daarom ook komt de natuurlijke mens die zodanig is, na de dood in een gezelschap van de hel dat aan hem eender is en dan handelt hij in alle en in de afzonderlijke dingen één hiermee, want hij komt in zijn vorm, dat wil zeggen, in de staat van zijn gemoed. Er is eveneens een andere liefde, die satan wordt geheten, deze is ondergeordend aan de eerdergenoemde liefde die duivel wordt geheten. Dit is de liefde van goederen van anderen willen bezitten door onverschillig welke boze kunst; scherpzinnige boosaardigheden en arglistigheden zijn de bende van hem. Wie in deze hel zijn, die worden in het algemeen satans geheten en wie in de vorige zijn, die worden in het algemeen duivels geheten, en wie daar niet op heimelijke wijze handelen, wijzen hun naam niet af; vandaar is het dat de hellen in het samengestelde, duivel en satan worden genoemd. Dat de twee hellen volgens die twee liefden in het algemeen zijn onderscheiden, is omdat alle hemelen in twee rijken: het hemelse en het geestelijke, volgens twee liefden zijn onderscheiden; en de duivelse hel vanuit het tegenovergestelde overeenstemt met het hemels rijk en de satanische hel vanuit het tegengestelde overeenstemt met het geestelijk rijk. Dat de hemelen in twee rijken, het hemelse en het geestelijke, zijn onderscheiden, kan men zien in het werk Hemel en Hel 20-28 n.. Dat het natuurlijk gemoed dat zodanig is, in vorm een hel is, is omdat elke geestelijke vorm in grootste en kleinste dingen aan zichzelf eender is; vandaar is het, dat iedere engel een hemel in kleinere vorm is, zoals eveneens in het werk Hemel en Hel 51-58 is getoond. Hier vanuit volgt ook dat iedere mens of geest die een duivel of een satan is, een hel in kleinere vorm is.

6. Door velen wordt erkend dat er één enige substantie is, welke ook de eerste is, waar vanuit alle dingen zijn. Maar hoedanig die substantie is, weet men niet; men gelooft dat zij zo enkelvoudig is dat niets enkelvoudiger is, en dat dit vergeleken kan worden met een punt, die geen afmeting heeft, en dat vanuit een oneindig aantal zulke punten de vormen van afmeting zijn ontstaan. Maar dit is een begoocheling, afkomstig uit de voorstelling van de ruimte; want vanuit deze voorstelling verschijnt een zodanig kleinste. Niettemin is het de waarheid dat hoe enkelvoudiger en zuiverder iets is, des te meer en des te voller het is. Dit is de oorzaak dat hoe innerlijker enig object wordt beschouwd, des te wonderlijker, volmaakter, en fraaier dingen daarin worden ontwaard; en dat zo dus in de eerste substantie de wonderlijkste, volmaaktste, en fraaiste dingen van alle zijn. Dat dit zo is, komt omdat de eerste substantie vanuit de geestelijke Zon is, welke, zoals is gezegd, uit de Heer is en waarin de Heer is. Die Zon zelf is dus de enige substantie, die omdat zij niet in de ruimte is, het al in alle dingen is, en in het grootste en het kleinste van het geschapen heelal. Daar die Zon de eerste en enige substantie is, vanuit welke alle dingen zijn, volgt dat daarin oneindig meer dingen zijn dan die welke kunnen verschijnen in de daaruit afkomstige substanties, die gesubstantieerde dingen en ten slotte materieel worden genoemd. Dat zij niet in deze kunnen verschijnen, komt omdat zij uit die Zon neerdalen in graden van tweevoudig geslacht, volgens welke alle volmaaktheden afnemen. Vandaar komt het, dat, zoals boven is gezegd, hoe innerlijker iets wordt beschouwd, des te wonderlijker, volmaakter, en fraaier dingen worden ontwaard. Dit is gezegd opdat het bevestigd wordt dat het Goddelijke in een zeker beeld is in al het geschapene, maar dat het minder en minder verschijnt bij het neerdalen door de graden heen, en nog minder wanneer de lagere graad, gescheiden van de hogere graad, door toesluiting wordt verstopt met aardse materie. Maar deze dingen kunnen wel niet anders dan duister schijnen, tenzij men de dingen heeft gelezen en verstaan die in de verhandeling over de ‘Goddelijke Liefde en de Goddelijke Wijsheid’, over de geestelijke Zon, n. 83-172, over de graden, n. 173-281, en over de schepping van het heelal, n. 282-357, zijn aangetoond.

527. That the day should not shine for the third part of it, and the night likewise, signifies that the spiritual light of truth and the natural light of truth were completely extinguished. This is evident from the signification of "day," as being spiritual light, and from the signification of "night," as being natural light. This is the signification, since it was said above that "the third part of the sun, the third part of the moon, and the third part of the stars, were darkened;" and "day" means the light of the sun, and "night" the light of the moon and stars, since the sun gives light during the day, and the moon and the stars give light at night. In the first place, let something be said respecting light from the sun, which is called the light of the day, and respecting light from the moon and the stars, which is called "the light of the night."

[2] By light from the sun, which is called "the light of the day" and by "day," spiritual light is meant, such as the angels have who see the Lord as a sun; and by light from the moon and stars, which is called "the light of the night" and by "night," natural light is meant, such as the angels have who behold the Lord as a moon. (That the Lord appears to the angels both as a sun and as a moon, see in the work on Heaven and Hell, 116-125.) Those heavens behold the Lord as a sun that are in the spiritual affection of truth, that is, that love truth because it is truth. Because this is spiritual, therefore the light that is from the Lord as a sun is spiritual. But those heavens behold the Lord as a moon that are in the natural affection of truth, that is, that love truth that they may be learned and may instruct others. These love truth because of its usefulness to themselves, and not for the truth's own sake; therefore they are in a light that proceeds from the Lord as a moon. This light differs from the light that goes forth from the Lord as a sun, as the light of day from the sun differs from the light of night from the moon and stars in our world; and in like manner as the lights differ with them do truths differ, since Divine truth proceeding from the Lord produces all light in the heavens (See in the work on Heaven and Hell 126-140).

[3] Those, therefore, who are in spiritual light are in genuine truths, and also when they hear truths that they had not before known, they immediately acknowledge them and see that they are truths. It is otherwise with those who are in natural light. When such hear truths they receive them, not because they see or perceive them, but because they are told them by men of reputation in whom they have confidence; the faith, therefore, of most of such is from others, and yet they are in a life according to faith. Into these heavens all come who have lived well, although they have been in falsities of doctrine; nevertheless the falsities are there continually purified, until at length they appear as truths. This makes evident what is signified by "that the day should not shine for the third part of it, and the night likewise." (That "the third part" signifies all, fullness, and wholly, see above, n. 506.)

[4] "Day and night" here have a similar signification as "day and night" in the first chapter of Genesis, where it is said:

God said, Let there be light; and there was light. And God saw the light that it was good; and God divided between the light and the darkness. And God called the light day, and the darkness He called night. And there was evening and there was morning, the first day (Genesis 1:3-5).

And afterwards:

And God said, Let there be luminaries in the expanse of the heavens, to divide between the day and the night; and let them be for signs and for seasons, and for days and years. And God made two great luminaries; the great luminary to rule by day, and the lesser luminary to rule by night, and the stars. And God set them in the expanse of the heavens to give light upon the earth, and to rule by day and by night, and to divide between the light and the darkness. And there was evening and there was morning, the fourth day (Genesis 1:14-19).

The "light" that came the first day signifies the Divine light, that in itself and in its essence is Divine truth, thus spiritual light that enlightens the understanding. This chapter in the internal sense treats of the establishment of a church by the Lord with the most ancient people; and as the first thing is to have the understanding enlightened, for until that is enlightened by the Lord there is no reformation, thus no church with man, therefore first of all light is spoken of, or it is said that "light" was made on the first day. That "God saw the light that it was good" signifies that illustration and reception with them were good. But "darkness" signifies the lumen that is in the natural man, which is called natural lumen, because this lumen in comparison with spiritual light is like darkness, consequently this is meant by "darkness." For every man has a lower or exterior mind, and a higher or interior mind; the lower or exterior mind is the natural mind, which is called the natural man, while the higher or interior mind is the spiritual mind, and is called the spiritual man. The mind is called a man, for the reason that man is man because of his mind. These two minds, the higher and the lower, are altogether distinct; by the lower mind man is in the natural world, together with the men there, but by the higher mind he is in the spiritual world with the angels there.

These two minds are so distinct that while man is living in the world he does not know what is going on in himself in his higher mind; and when he becomes a spirit, as he does immediately after death, he does not know what is going on in his lower mind; therefore it is said "God divided between the light and the darkness, and He called the light day, and the darkness night." This makes evident that "day" signifies spiritual light, and "darkness" natural light. Because all the heavens are so divided that those who are in spiritual light are in light from the Lord as a sun, and those who are in spiritual-natural light are in light from the Lord as a moon (as was just said in this article), it is said, "Let there be two luminaries in the expanse of the heavens to divide between the day and the night, and to rule by day and by night, and to divide between the light and the darkness." From this, therefore, it is evident that "day" here means spiritual light, and "night" natural light, which in heaven is called spiritual-natural light.

[5] Day and night have a similar signification in the following passages. In David:

Jehovah who hath made the heavens by His intelligence, who hath spread out the earth above the waters; who hath made great luminaries, the sun for rule by day, the moon and stars for rule by night (Psalms 136:5-9).

In Jeremiah:

Jehovah giveth the sun for the light of the day, and the statutes of the moon and stars for the light of the night (Jeremiah 31:35).

In David:

Jehovah, the day is Thine, the night also is Thine; Thou hast prepared the light and the sun (Psalms 74:16).

In Jeremiah:

If ye have rendered void My covenant of the day and My covenant of the night, that there be no day and night in their time, My covenant also with David My servant shall become void, that he shall not have a son to reign upon his throne, and with the Levites the priests, My ministers. If I shall not have set ¹ My covenant of day and night, the statutes of heaven and earth, then I reject also the seed of Jacob and David (Jeremiah 33:20, 21, 25, 26).

"The covenants of the day and of the night" mean all the statutes of the church prescribed unto the sons of Israel in the Word, by which they had conjunction with heaven and through heaven with the Lord. These are called "the covenant of the day and of the night," because they are for heaven and also for the church, the spiritual things that are represented and signified are for heaven, and the natural things that represent and signify are for the church; therefore "the covenants of the day and of the night" are here called "the statutes of heaven and earth," and "the covenant of the night" is called "the statutes of the moon and stars;" "to render void" signifies not to keep. That unless these are kept there could be no conjunction with the Lord through Divine truth or through Divine good is signified by "My covenant with David shall become void, that he shall not have a son to reign upon his throne, and with the Levites the priests, My ministers," "the covenant with David" meaning conjunction with the Lord through Divine truth; "no son upon his throne" signifying no reception of Divine truth by anyone, and "the covenant with the Levites the priests, My ministers," meaning conjunction with the Lord through Divine good.

[6] In David:

If I shall say, Surely the darkness shall overwhelm me, even the night shall be light for me. Even the darkness shall not make darkness before Thee; but the night shall be light as the day; as the darkness so shall be the light (Psalms 139:11, 12).

This signifies that the natural man as well as the spiritual is enlightened by the Lord. Natural light is signified by "darkness" and "night," and spiritual light by "light" and "day." "The night shall be light as the day, and as the darkness so shall be the light," has the same signification as in Isaiah:

The light of the moon shall be as the light of the sun (Isaiah 30:26).

These things have been cited to make known that spiritual light is signified by "the day should not shine for the third part of it," and natural light by "the night likewise;" thus that these expressions have a similar signification as "light from the sun and light from the moon. "

각주: