스웨덴보그의 저서에서

 

Cielo e inferno #2

해당 구절 연구하기

  
/ 603  
  

2. PARTE 1 - CIELO

1.) Il Signore è il Dio del cielo

Innanzi tutto deve essere noto chi è il Dio del cielo, perché da questo discendono tutte le cose. Nel cielo intero, nessun altro se non il Signore è riconosciuto quale Dio del cielo. Lì si dice, così come Egli stesso ha insegnato,

Che Egli è uno col Padre, e chi vede Lui, vede il Padre; che il Padre è in Lui e Lui nel Padre; che tutto ciò che è santo proviene da Lui (Giovanni 10:30, 38; 14:9-11; 16:13-15)

Spesso ho parlato con gli angeli di questo argomento, ed essi hanno immancabilmente sostenuto che sono incapaci di dividere il Divino in tre, perché sanno e percepiscono che il Divino è Uno e questo Uno e nel Signore. Hanno anche detto che quelli della chiesa che nel mondo hanno sostenuto l’idea di tre entità Divine, non possono entrare nel cielo, fintanto che il loro ragionamento vaga da un Dio ad un altro; e lì non è permesso pensare tre e dire uno, 1 perché ognuno nel cielo parla secondo il proprio pensiero, infatti il discorso è il prodotto immediato del pensiero, ovvero è il pensiero che parla. Quindi quelli che in questo mondo separano il Divino in tre, e associano un’idea distinta ad ognuno di essi, e non individuano nell’idea di uno il Signore, non possono essere ricevuti nel cielo, perché nel cielo vi è una condivisione di tutti i pensieri, e perciò se qualcuno giunge lì con un’idea di tre, ma afferma uno, è subito individuato e respinto. Ma deve essere noto che tutti quelli che non hanno separato ciò che è vero da ciò che è buono, ovvero la fede dall’amore, accolgono nell’altra vita, ove sono opportunamente istruiti, l’idea del Signore che è il Dio dell’universo. Avviene altrimenti per quelli che hanno separato la fede dall’amore, cioè coloro che non hanno vissuto in conformità dei precetti della fede autentica.

각주:

1. I cristiani sono stati esaminati nell'altra vita in merito alla loro idea di unico Dio ed è stato accertato che il loro pensiero è incentrato sul concetto di tre Dei (Arcana Coelestia 2329, 5256, 10736, 10738, 10821). La Divina Trinità nel Signore è riconosciuta nel cielo (nn. 14, 15, 1729, 2005, 5256, 9303).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

스웨덴보그의 저서에서

 

Arcana Coelestia #8106

해당 구절 연구하기

  
/ 10837  
  

8106. ‘Interdiu in columna nubis’: quod significet cum status illustrationis quod temperatus per obscurum veri, constat ex significatione ‘interdiu’ seu ‘in die’ quod sit in statu illustrationis, nam tempora diei, ut mane, meridies, vespera, et nox, correspondent illustrationibus 1 quae sunt intelligentiae et sapientiae in altera vita, n. 5672, 5962, 6110; inde ‘dies’ est status illustrationis seu perceptionis clarae, et ‘nox’ status non illustrationis seu perceptionis obscurae, n. 7680; et ex significatione ‘nubis’ quod sit obscurum veri, ex causa quia nubes aufert 2 claritatem lucis e sole, et quoque temperat illam.

[2] In Verbo passim dicitur quod ‘Jehovah apparuerit in nube’, et quod ‘cinctus nube’, tum quod ‘sub pedibus Ipsius nubes’; ibi per ‘nubem’ intelligitur obscurum veri, in specie sensus litteralis Verbi, nam hic sensus respective ad sensum internum est obscurum veri, videatur Praefatio ad Gen. xviii, tum n. 4391, 5922, 6343, 6752; hoc per ‘nubem’ 3 significabatur, cum Dominus apparuit Petro, Jacobo, et Johanni in gloria, Luc. 9:34;

cum e monte Sinai populo, 4 cumque Moschi quando intravit ad Ipsum ibi, Exod. 19:9, 20:18, 24:15-18, 34:5;

ut et per hoc quod Dominus toties dixit, quod ‘venturus in nubibus caeli’, Matth. 24:30, 26:63, 64; Marcus 13:26, 14:61, 62; 5 Luc. 21:27.

[3] Sensus litteralis Verbi vocatur ‘nubes’ quia sensus internus, qui vocatur ‘gloria’, non potest comprehendi 6 ab homine, 7 nisi regenerato, et tunc illustrato; sensus internus Verbi, seu verum Divinum in sua gloria, si appareret coram homine non regenerato, foret sicut caligo in qua prorsus nihil videret, et quoque ex qua caecutiret, hoc est, nihil crederet. Ex his constare potest quid significatur per ‘nubem interdiu’, quod nempe obscuram veri, ac ubi de Verbo agitur, sensus 8 litteralis.

[4] ‘In columna nubis et ignis’ dicitur quia per ‘columnam’ significatur firmamentum quod suffulcit, ut Jer. 1:18; Ps. 75:4 [KJV Ps. 75:3]; Apoc. 3:12; Job. 9:6;

ac praedicatur de naturali, 9 quia naturale est instar firmamenti aut baseos 10 spirituali; desinit enim spirituale in naturali, et ibi quiescit; inde est quod pedes angeli descendentis e caelo apparuerint sicut columnae ignis Apoc. 10:1, nam per ‘pedes’ 11 significatur naturale, n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952, 5327, 5328.

각주:

1. The Manuscript inserts quoad illa.

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. significatur

4. et quod Moschi cum

5. The Manuscript places this before Marcus xiii.

6. The Manuscript inserts aut credi.

7. nisi e nube, et ne sic quidem nisi coram regeneratis, et tunc illustratis; si enim coram non regenerato et tunc illustrato appareret in gloria, tunc

8. The Manuscript inserts illius.

9. quod

10. The Manuscript inserts est.

11. significantur naturalia

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

스웨덴보그의 저서에서

 

Arcana Coelestia #3762

해당 구절 연구하기

  
/ 10837  
  

3762. ‘Et ivit terram filiorum orientis’: quod significet ad vera amoris, nempe elevationem, constat ex significatione ‘terrae filiorum orientis’; quod Aram seu Syria dicta sit terra filiorum orientis, patet quia illuc se contulit Jacob, videatur etiam n. 3249; quod per ‘Syriam’ in genere significentur cognitiones boni n. 1232, 1234 ostensum est, at in specie per ‘Aram Naharaim’ seu Syriam fluviorum significantur cognitiones veri, n. 3051, 3664; hic autem non dicitur quod iverit ad Aram seu Syriam sed ‘ad terram filiorum orientis’, ut significetur id de quo in toto hoc capite agitur, nempe ascensus ad vera amoris: vera amoris dicuntur illa vera quae alibi vera caelestia appellata sunt, sunt enim cognitiones de charitate erga proximum, deque amore in Dominum; in sensu supremo, in quo agitur de Domino, sunt vera Divini amoris;

[2] illa vera, nempe de charitate erga proximum et de amore in Dominum, discenda sunt antequam homo regenerari potest, et quoque agnoscenda et credenda, et quantum agnoscuntur, 1 creduntur, et vita imbuuntur, tantum quoque regeneratur homo, 2 et tunc tantum implantantur illa naturali hominis, in quo sunt ut in sua humo; implantantur ibi primum per instructionem a parentibus et magistris, dein ex Verbo Domini, postea ex propria reflexione super illa, 3 sed per illa solum reponuntur solum in memoria naturali hominis, ac inter cognitiones ibi referuntur; sed usque non agnoscuntur, creduntur, et imbuuntur, nisi sit vita secundum illa, tunc enim homo in affectionem venit, et quantum in 4 affectionem ex vita venit, tantum naturali ejus, ut suae humo, implantantur; quae non ita implantantur, 5 quidem apud hominem sunt, sed modo in memoria ejus sicut aliquod cognitivum aut historicum, quod non ad aliud conducit quam ut de illis loqui possit, et per illa captare famam, et per hanc lucrari opes et honores; sed 6 tunc non implantata sunt.

[3] Quod per ‘terram filiorum orientis’ significentur vera amoris, ita cognitiones veri quae tendunt ad bonum, 7 constare potest a significatione ‘filiorum’ quod sint vera, de qua n. 489, 491, 533, 1147, 2623; et ex significatione ‘orientis’ quod sit amor, de qua n. 101, 1250, 3249; terra illorum est humus in qua sunt 8 ; quod ‘filii orientis’ sint illi qui in cognitionibus veri et boni, proinde in veris amoris, constare 9 etiam potest alibi ex Verbo, ut in libro Primo Regum, Multiplicata est sapientia Salomonis prae sapientia omnium filiorum orientis, et prae omni sapientia Aegyptiorum, 5:10

[KJV 4:30];

ubi per ‘sapientiam filiorum orientis’ significantur cognitiones interiores veri et boni, ita ii qui in illis sunt; per ‘sapientiam autem Aegyptiorum’ scientia earundem quae in gradu inferiore est; quod per ‘Aegyptios’ significentur 10 scientifica in genere, videatur n. 1164, 1165, 1462:

[4] apud Jeremiam,

Sic dixit Jehovah, Surgite, ascendite contra Kedarem, devastate filios orientis, tentoria et greges eorum sument, cortinas eorum, et omnia vasa eorum, et camelos eorum sument, 49:28 [29];

ibi quod per ‘filios orientis’ intelligantur illi qui in cognitionibus boni et veri sunt, constat ex eo 11 quod ‘sument tentoria et greges eorum, tum cortinas, et omnia vasa eorum, ut et camelos’; per ‘tentoria’ enim significantur sancta boni, n. 414, 1102, 2145, 2152, 3312, per ‘greges’ bona charitatis, n. 343, 2566; per ‘cortinas’ sancta vera, n. 2576, 3478, per ‘vasa’ vera fidei, et scientifica, n. 3068, 3079, per ‘camelos’ scientifica in communi, n. 3048, 3071, 3143, 3145; ita per ‘filios orientis’ illi qui in illis 12 sunt, hoc est, qui in cognitionibus boni et veri.

[5] Quod sapientes ab 13 orientalibus, qui venerunt ad Jesum, cum nasceretur, fuerint ex illis qui filii orientis dicti sunt, constare potest ex eo quod illi in cognitione fuerint quod nasciturus Dominus, et quod Adventum Ipsius sciverint ex stella quae illis apparuit in oriente, de quibus ita apud Matthaeum, Cum nasceretur Jesus in Bethlehem Judaeae, ... ecce sapientes ab orientalibus venerunt in Hierosolymam, dicentes, Ubi est natus Rex Judaeorum? vidimus enim Ipsius stellam ab oriente, et venimus adorare Ipsum, 2:1, 2;

quod apud filios orientis qui e Syria, tale propheticum ab antiquo fuerit, constat a prophetia Bileami de Adventu Domini, apud Mosen,

Video Ipsum, et non nunc, conspicio Ipsum et non propinquus, orietur stella ex Jacobo, et surget sceptrum ex Israele, Num.

24:17;

quod Bileamus fuerit ex terra filiorum orientis seu ex Syria, patet ex his apud Mosen,

Edidit Bileamus enuntiatum suum, et dixit, A Syria adduxit me Balakus rex Moabi, ex montibus orientis, Num. 23:7;

sapientes illi qui venerunt ad Jesum cum nasceretur, vocantur magi, sed ita dicti sunt sapientes 14 illo tempore, ut constat ex pluribus locis, ut Gen. 41:8; Exod. 7:11; Dan. 2:27; 4:3, 4

[KJV 6, 7]; 1 Reg. 5:10 [KJV 4:30]; et passim apud Prophetas.

[6] Quod ‘filii orientis’ in opposito sensu significent cognitiones mali et falsi, ita illos qui in illis sunt, constat apud Esaiam,

Recedet aemulatio Ephraimi, et hostes Jehudae exscindentur; . .

. involabunt in humerum Philistaeorum versus mare, et simul depraedabuntur filios orientis, 11:14:

apud Ezechielem,

Contra filios Ammonis, Ecce Ego tradidi te filiis orientis in hereditatem, et collocabunt ordinationes suas in te, 25:4,

10: in libro Judicum, Cum seminavit Israel, et ascendit Midian et Amalek, et filii orientis, et ascenderunt 15 supra illum, 6:3;

‘Midian’ pro illis qui in falso, quia non in vitae bono, n. 3242;

‘Amalek’ pro illis qui in falsis, quibus oppugnant vera, n. 1679; ‘filii orientis’ pro illis qui in cognitionibus falsi.

각주:

1. The Manuscript inserts et.

2. The Manuscript has tantum illa implantantur naturali hominis, in quo seu ubi sunt

3. The Manuscript has tunc reponuntur in memoria naturali hominis, et inter cognitiones ibi referuntur; sed usque illa fieri nequeunt, nempe ut agnoscantur, credantur et imbuantur, nisisit vita secundum illa, tunc enim in affectione sunt,

4. The Manuscript has affectione

5. The Manuscript has etiam ibi quidem esse possunt, sed modo ut aliquod

6. The Manuscript has apud hoc illa

7. The Manuscript inserts etiam.

8. The Manuscript inserts hic naturale, ut supra dictum.

9. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

10. The Manuscript has scientia

11. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

12. The Manuscript places this after veri.

13. The Greek is plural, i. e. , ( )***

14. The Manuscript has tunc temporis

15. The Manuscript has super

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.