¹ και εποιησαν οι υιοι ισραηλ το πονηρον ενωπιον κυριου και εδωκεν αυτους κυριος εν χειρι μαδιαμ επτα ετη

² και ισχυσεν χειρ μαδιαμ επι ισραηλ και εποιησαν εαυτοις οι υιοι ισραηλ απο προσωπου μαδιαμ τας τρυμαλιας τας εν τοις ορεσιν και τα σπηλαια και τα κρεμαστα

³ και εγενετο εαν εσπειραν οι υιοι ισραηλ και ανεβαιναν μαδιαμ και αμαληκ και οι υιοι ανατολων συνανεβαινον αυτοις

⁴ και παρενεβαλον εις αυτους και κατεφθειραν τους καρπους αυτων εως ελθειν εις γαζαν και ου κατελιπον υποστασιν ζωης εν τη γη ισραηλ ουδε εν τοις ποιμνιοις ταυρον και ονον

⁵ οτι αυτοι και αι κτησεις αυτων ανεβαινον και αι σκηναι αυτων παρεγινοντο καθως ακρις εις πληθος και αυτοις και τοις καμηλοις αυτων ουκ ην αριθμος και ηρχοντο εις την γην ισραηλ και διεφθειρον αυτην

⁶ και επτωχευσεν ισραηλ σφοδρα απο προσωπου μαδιαμ και εβοησαν οι υιοι ισραηλ προς κυριον

⁷ απο προσωπου μαδιαμ

⁸ και εξαπεστειλεν κυριος ανδρα προφητην προς τους υιους ισραηλ και ειπεν αυτοις ταδε λεγει κυριος ο θεος ισραηλ εγω ειμι ος ανηγαγον υμας εκ γης αιγυπτου και εξηγαγον υμας εξ οικου δουλειας υμων

⁹ και ερρυσαμην υμας εκ χειρος αιγυπτου και εκ χειρος παντων των θλιβοντων υμας και εξεβαλον αυτους εκ προσωπου υμων και εδωκα υμιν την γην αυτων

¹⁰ και ειπα υμιν εγω κυριος ο θεος υμων ου φοβηθησεσθε τους θεους του αμορραιου εν οις υμεις καθησεσθε εν τη γη αυτων και ουκ εισηκουσατε της φωνης μου

¹¹ και ηλθεν αγγελος κυριου και εκαθισεν υπο την τερεμινθον την εν εφραθα την ιωας πατρος του εσδρι και γεδεων υιος αυτου ραβδιζων σιτον εν ληνω εις εκφυγειν απο προσωπου του μαδιαμ

¹² και ωφθη αυτω ο αγγελος κυριου και ειπεν προς αυτον κυριος μετα σου ισχυρος των δυναμεων

¹³ και ειπεν προς αυτον γεδεων εν εμοι κυριε μου και ει εστιν κυριος μεθ' ημων εις τι ευρεν ημας τα κακα ταυτα και που εστιν παντα τα θαυμασια αυτου α διηγησαντο ημιν οι πατερες ημων λεγοντες μη ουχι εξ αιγυπτου ανηγαγεν ημας κυριος και νυν εξερριψεν ημας και εδωκεν ημας εν χειρι μαδιαμ

¹⁴ και επεστρεψεν προς αυτον ο αγγελος κυριου και ειπεν πορευου εν ισχυι σου ταυτη και σωσεις τον ισραηλ εκ χειρος μαδιαμ ιδου εξαπεστειλα σε

¹⁵ και ειπεν προς αυτον γεδεων εν εμοι κυριε μου εν τινι σωσω τον ισραηλ ιδου η χιλιας μου ησθενησεν εν μανασση και εγω ειμι ο μικροτερος εν οικω πατρος μου

¹⁶ και ειπεν προς αυτον ο αγγελος κυριου κυριος εσται μετα σου και παταξεις την μαδιαμ ωσει ανδρα ενα

¹⁷ και ειπεν προς αυτον γεδεων ει δε ευρον ελεος εν οφθαλμοις σου και ποιησεις μοι σημερον παν ο τι ελαλησας μετ' εμου

¹⁸ μη χωρισθης εντευθεν εως του ελθειν με προς σε και εξοισω την θυσιαν και θησω ενωπιον σου και ειπεν εγω ειμι καθιομαι εως του επιστρεψαι σε

¹⁹ και γεδεων εισηλθεν και εποιησεν εριφον αιγων και οιφι αλευρου αζυμα και τα κρεα εθηκεν εν τω κοφινω και τον ζωμον εβαλεν εν τη χυτρα και εξηνεγκεν αυτα προς αυτον υπο την τερεμινθον και προσηγγισεν

²⁰ και ειπεν προς αυτον ο αγγελος του θεου λαβε τα κρεα και τα αζυμα και θες προς την πετραν εκεινην και τον ζωμον εχομενα εκχεε και εποιησεν ουτως

²¹ και εξετεινεν ο αγγελος κυριου το ακρον της ραβδου της εν χειρι αυτου και ηψατο των κρεων και των αζυμων και ανεβη πυρ εκ της πετρας και κατεφαγεν τα κρεα και τους αζυμους και ο αγγελος κυριου επορευθη απο οφθαλμων αυτου

²² και ειδεν γεδεων οτι αγγελος κυριου ουτος εστιν και ειπεν γεδεων α α κυριε μου κυριε οτι ειδον αγγελον κυριου προσωπον προς προσωπον

²³ και ειπεν αυτω κυριος ειρηνη σοι μη φοβου ου μη αποθανης

²⁴ και ωκοδομησεν εκει γεδεων θυσιαστηριον τω κυριω και επεκαλεσεν αυτω ειρηνη κυριου εως της ημερας ταυτης ετι αυτου οντος εν εφραθα πατρος του εσδρι

²⁵ και εγενετο εν τη νυκτι εκεινη και ειπεν αυτω κυριος λαβε τον μοσχον τον ταυρον ος εστιν τω πατρι σου και μοσχον δευτερον επταετη και καθελεις το θυσιαστηριον του βααλ ο εστιν τω πατρι σου και το αλσος το επ' αυτο ολεθρευσεις

²⁶ και οικοδομησεις θυσιαστηριον κυριω τω θεω σου επι κορυφην του μαουεκ τουτου εν τη παραταξει και λημψη τον μοσχον τον δευτερον και ανοισεις ολοκαυτωμα εν τοις ξυλοις του αλσους ου εξολεθρευσεις

²⁷ και ελαβεν γεδεων δεκα ανδρας απο των δουλων εαυτου και εποιησεν ον τροπον ελαλησεν προς αυτον κυριος και εγενηθη ως εφοβηθη τον οικον του πατρος αυτου και τους ανδρας της πολεως του ποιησαι ημερας και εποιησεν νυκτος

²⁸ και ωρθρισαν οι ανδρες της πολεως το πρωι και ιδου καθηρητο το θυσιαστηριον του βααλ και το αλσος το επ' αυτω ωλεθρευτο και ειδαν τον μοσχον τον δευτερον ον ανηνεγκεν επι το θυσιαστηριον το ωκοδομημενον

²⁹ και ειπεν ανηρ προς τον πλησιον αυτου τις εποιησεν το ρημα τουτο και επεζητησαν και ηρευνησαν και εγνωσαν οτι γεδεων υιος ιωας εποιησεν το ρημα τουτο

³⁰ και ειπον οι ανδρες της πολεως προς ιωας εξενεγκε τον υιον σου και αποθανετω οτι καθειλεν το θυσιαστηριον του βααλ και οτι ωλεθρευσεν το αλσος το επ' αυτω

³¹ και ειπεν ιωας τοις ανδρασιν πασιν οι επανεστησαν αυτω μη υμεις νυν δικαζεσθε υπερ του βααλ η υμεις σωσετε αυτον ος εαν δικασηται αυτω θανατωθητω εως πρωι ει θεος εστιν δικαζεσθω αυτω οτι καθειλεν το θυσιαστηριον αυτου

³² και εκαλεσεν αυτο εν τη ημερα εκεινη ιαρβααλ λεγων δικασασθω εν αυτω ο βααλ οτι καθηρεθη το θυσιαστηριον αυτου

³³ και πασα μαδιαμ και αμαληκ και υιοι ανατολων συνηχθησαν επι το αυτο και παρενεβαλον εν κοιλαδι εζερεελ

³⁴ και πνευμα κυριου ενεδυναμωσεν τον γεδεων και εσαλπισεν εν κερατινη και εφοβηθη αβιεζερ οπισω αυτου

³⁵ και αγγελους απεστειλεν εις παντα μανασση και εν ασηρ και εν ζαβουλων και νεφθαλι και ανεβη εις συναντησιν αυτων

³⁶ και ειπεν γεδεων προς τον θεον ει συ σωζεις εν χειρι μου τον ισραηλ καθως ελαλησας

³⁷ ιδου εγω τιθημι τον ποκον του εριου εν τη αλωνι εαν δροσος γενηται επι τον ποκον μονον και επι πασαν την γην ξηρασια γνωσομαι οτι σωσεις εν χειρι μου τον ισραηλ καθως ελαλησας

³⁸ και εγενετο ουτως και ωρθρισεν τη επαυριον και εξεπιασεν τον ποκον και εσταξεν δροσος απο του ποκου πληρης λεκανη υδατος

³⁹ και ειπεν γεδεων προς τον θεον μη δη οργισθητω ο θυμος σου εν εμοι και λαλησω ετι απαξ πειρασω δε και γε ετι απαξ εν τω ποκω και γενεσθω η ξηρασια επι τον ποκον μονον και επι πασαν την γην γενηθητω δροσος

⁴⁰ και εποιησεν ουτως ο θεος εν τη νυκτι εκεινη και εγενετο ξηρασια επι τον ποκον μονον και επι πασαν την γην εγενηθη δροσος

¹ There was a famine in the land, besides the first famine that was in the days of Abraham. Isaac went to Abimelech king of the Philistines, to Gerar.

² Yahweh appeared to him, and said, "Don't go down into Egypt. Live in the land I will tell you about.

³ Live in this land, and I will be with you, and will bless you. For to you, and to your seed, I will give all these lands, and I will establish the oath which I swore to Abraham your father.

⁴ I will multiply your seed as the stars of the sky, and will give to your seed all these lands. In your seed will all the nations of the earth be blessed,

⁵ because Abraham obeyed my voice, and kept my requirements, my commandments, my statutes, and my laws."

⁶ Isaac lived in Gerar.

⁷ The men of the place asked him about his wife. He said, "She is my sister," for he was afraid to say, "My wife," lest, he thought, "the men of the place might kill me for Rebekah, because she is beautiful to look at."

⁸ It happened, when he had been there a long time, that Abimelech king of the Philistines looked out at a window, and saw, and, behold, Isaac was caressing Rebekah, his wife.

⁹ Abimelech called Isaac, and said, "Behold, surely she is your wife. Why did you say, 'She is my sister?'" Isaac said to him, "Because I said, 'Lest I die because of her.'"

¹⁰ Abimelech said, "What is this you have done to us? One of the people might easily have lain with your wife, and you would have brought guilt on us!"

¹¹ Abimelech commanded all the people, saying, "He who touches this man or his wife will surely be put to death."

¹² Isaac sowed in that land, and reaped in the same year one hundred times what he planted. Yahweh blessed him.

¹³ The man grew great, and grew more and more until he became very great.

¹⁴ He had possessions of flocks, possessions of herds, and a great household. The Philistines envied him.

¹⁵ Now all the wells which his father's servants had dug in the days of Abraham his father, the Philistines had stopped, and filled with earth.

¹⁶ Abimelech said to Isaac, "Go from us, for you are much mightier than we."

¹⁷ Isaac departed from there, encamped in the valley of Gerar, and lived there.

¹⁸ Isaac dug again the wells of water, which they had dug in the days of Abraham his father. For the Philistines had stopped them after the death of Abraham. He called their names after the names by which his father had called them.

¹⁹ Isaac's servants dug in the valley, and found there a well of springing water.

²⁰ The herdsmen of Gerar argued with Isaac's herdsmen, saying, "The water is ours." He called the name of the well Esek, because they contended with him.

²¹ They dug another well, and they argued over that, also. He called its name Sitnah.

²² He left that place, and dug another well. They didn't argue over that one. He called it Rehoboth. He said, "For now Yahweh has made room for us, and we will be fruitful in the land."

²³ He went up from there to Beersheba.

²⁴ Yahweh appeared to him the same night, and said, "I am the God of Abraham your father. Don't be afraid, for I am with you, and will bless you, and multiply your seed for my servant Abraham's sake."

²⁵ He built an altar there, and called on the name of Yahweh, and pitched his tent there. There Isaac's servants dug a well.

²⁶ Then Abimelech went to him from Gerar, and Ahuzzath his friend, and Phicol the captain of his army.

²⁷ Isaac said to them, "Why have you come to me, since you hate me, and have sent me away from you?"

²⁸ They said, "We saw plainly that Yahweh was with you. We said, 'Let there now be an oath between us, even between us and you, and let us make a covenant with you,

²⁹ that you will do us no harm, as we have not touched you, and as we have done to you nothing but good, and have sent you away in peace.' You are now the blessed of Yahweh."

³⁰ He made them a feast, and they ate and drank.

³¹ They rose up some time in the morning, and swore one to another. Isaac sent them away, and they departed from him in peace.

³² It happened the same day, that Isaac's servants came, and told him concerning the well which they had dug, and said to him, "We have found water."

³³ He called it Shibah. Therefore the name of the city is Beersheba to this day.

³⁴ When Esau was forty years old, he took as wife Judith, the daughter of Beeri the Hittite, and Basemath, the daughter of Elon the Hittite.

³⁵ They grieved Isaac's and Rebekah's spirits.