새 기독교 성경 공부

성경

 

Jeremias 50

공부

   

1 Verbum quod locutus est Dominus de Babylone et de terra Chaldæorum, in manu Jeremiæ prophetæ.

2 Annuntiate in gentibus, et auditum facite : levate signum, prædicate, et nolite celare : dicite : Capta est Babylon, confusus est Bel, victus est Merodach, confusa sunt sculptilia ejus, superata sunt idola eorum.

3 Quoniam ascendit contra eam gens ab aquilone, quæ ponet terram ejus in solitudinem, et non erit qui habitet in ea ab homine usque ad pecus : et moti sunt, et abierunt.

4 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus, venient filii Israël ipsi et filii Juda simul : ambulantes et flentes properabunt, et Dominum Deum suum quærent :

5 in Sion interrogabunt viam, huc facies eorum : venient, et apponentur ad Dominum fœdere sempiterno, quod nulla oblivione delebitur.

6 Grex perditus factus est populus meus, pastores eorum seduxerunt eos, feceruntque vagari in montibus : de monte in collem transierunt, obliti sunt cubilis sui.

7 Omnes qui invenerunt comederunt eos, et hostes eorum dixerunt : Non peccavimus : pro eo quod peccaverunt Domino decori justitiæ, et exspectationi patrum eorum Domino.

8 Recedite de medio Babylonis, et de terra Chaldæorum egredimini, et estote quasi hædi ante gregem.

9 Quoniam ecce ego suscito, et adducam in Babylonem congregationem gentium magnarum de terra aquilonis, et præparabuntur adversus eam, et inde capietur : sagitta ejus quasi viri fortis interfectoris : non revertetur vacua.

10 Et erit Chaldæa in prædam : omnes vastantes eam replebuntur, ait Dominus.

11 Quoniam exsultatis, et magna loquimini, diripientes hæreditatem meam : quoniam effusi estis sicut vituli super herbam, et mugistis sicut tauri :

12 confusa est mater vestra nimis, et adæquata pulveri, quæ genuit vos : ecce novissima erit in gentibus, deserta, invia, et arens.

13 Ab ira Domini non habitabitur, sed redigetur tota in solitudinem : omnis qui transibit per Babylonem stupebit, et sibilabit super universis plagis ejus.

14 Præparamini contra Babylonem per circuitum, omnes qui tenditis arcum : debellate eam, non parcatis jaculis, quia Domino peccavit.

15 Clamate adversus eam, ubique dedit manum, ceciderunt fundamenta ejus, destructi sunt muri ejus, quoniam ultio Domini est : ultionem accipite de ea : sicut fecit, facite ei.

16 Disperdite satorem de Babylone, et tenentem falcem in tempore messis : a facie gladii columbæ unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient.

17 Grex dispersus Israël, leones ejecerunt eum : primus comedit eum rex Assur : iste novissimus exossavit eum Nabuchodonosor rex Babylonis.

18 Propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël : Ecce ego visitabo regem Babylonis et terram ejus, sicut visitavi regem Assur :

19 et reducam Israël ad habitaculum suum : et pascetur Carmelum et Basan, et in monte Ephraim et Galaad saturabitur anima ejus.

20 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus, quæretur iniquitas Israël, et non erit : et peccatum Juda, et non invenietur, quoniam propitius ero eis quos reliquero.

21 Super terram dominantium ascende, et super habitatores ejus visita : dissipa, et interfice quæ post eos sunt, ait Dominus, et fac juxta omnia quæ præcepi tibi.

22 Vox belli in terra, et contritio magna.

23 Quomodo confractus est et contritus malleus universæ terræ ? quomodo versa est in desertum Babylon in gentibus ?

24 Illaqueavi te, et capta es, Babylon, et nesciebas : inventa es et apprehensa, quoniam Dominum provocasti.

25 Aperuit Dominus thesaurum suum, et protulit vasa iræ suæ, quoniam opus est Domino Deo exercituum, in terra Chaldæorum.

26 Venite ad eam ab extremis finibus, aperite ut exeant qui conculcent eam : tollite de via lapides, et redigite in acervos : et interficite eam, nec sit quidquam reliquum.

27 Dissipate universos fortes ejus, descendant in occisionem : væ eis, quia venit dies eorum, tempus visitationis eorum !

28 Vox fugientium, et eorum qui evaserunt de terra Babylonis, ut annuntient in Sion ultionem Domini Dei nostri, ultionem templi ejus.

29 Annuntiate in Babylonem plurimis, omnibus qui tendunt arcum : consistite adversus eam per gyrum, et nullus evadat : reddite ei secundum opus suum : juxta omnia quæ fecit, facite illi, quia contra Dominum erecta est, adversum Sanctum Israël.

30 Idcirco cadent juvenes ejus in plateis ejus, et omnes viri bellatores ejus conticescent in die illa, ait Dominus.

31 Ecce ego ad te, superbe ! dicit Dominus Deus exercituum : quia venit dies tuus, tempus visitationis tuæ.

32 Et cadet superbus, et corruet, et non erit qui suscitet eum : et succendam ignem in urbibus ejus, et devorabit omnia in circuitu ejus.

33 Hæc dicit Dominus exercituum : Calumniam sustinent filii Israël, et filii Juda simul : omnes qui ceperunt eos, tenent, nolunt dimittere eos.

34 Redemptor eorum fortis, Dominus exercituum nomen ejus : judicio defendet causam eorum, ut exterreat terram, et commoveat habitatores Babylonis.

35 Gladius ad Chaldæos, ait Dominus, et ad habitatores Babylonis, et ad principes, et ad sapientes ejus.

36 Gladius ad divinos ejus, qui stulti erunt : gladius ad fortes illius, qui timebunt.

37 Gladius ad equos ejus, et ad currus ejus, et ad omne vulgus quod est in medio ejus : et erunt quasi mulieres : gladius ad thesauros ejus, qui diripientur.

38 Siccitas super aquas ejus erit, et arescent, quia terra sculptilium est, et in portentis gloriantur.

39 Propterea habitabunt dracones cum faunis ficariis, et habitabunt in ea struthiones, et non inhabitabitur ultra usque in sempiternum, nec exstruetur usque ad generationem et generationem.

40 Sicut subvertit Dominus Sodomam, et Gomorrham, et vicinas ejus, ait Dominus, non habitabit ibi vir, et non incolet eam filius hominis.

41 Ecce populus venit ab aquilone, et gens magna, et reges multi consurgent a finibus terræ.

42 Arcum et scutum apprehendent : crudeles sunt, et immisericordes : vox eorum quasi mare sonabit : et super equos ascendent, sicut vir paratus ad prælium contra te, filia Babylon.

43 Audivit rex Babylonis famam eorum, et dissolutæ sunt manus ejus : angustia apprehendit eum, dolor quasi parturientem.

44 Ecce quasi leo ascendet, de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam, quia subito currere faciam eum ad illam. Et quis erit electus, quem præponam ei ? quis est enim similis mei ? et quis sustinebit me ? et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo ?

45 Propterea audite consilium Domini, quod mente concepit adversum Babylonem, et cogitationes ejus, quas cogitavit super terram Chaldæorum : nisi detraxerint eos parvuli gregum, nisi dissipatum fuerit cum ipsis habitaculum eorum.

46 A voce captivitatis Babylonis commota est terra, et clamor inter gentes auditus est.

   

스웨덴보그의 저서에서

 

Arcana Coelestia #9680

해당 구절 연구하기

  
/ 10837  
  

9680. ‘Et distinguat velum vobis 1 inter sanctum et inter sanctum sanctorum’: quod significet inter bonum spirituale, quod est bonum charitatis erga proximum, et bonum fidei in Dominum, et inter bonum caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, et bonum amoris mutui, constat ex significatione ‘sancti’ quod sit bonum regnans in caelo medio, et ex significatione ‘sancti sanctorum’ quod sit bonum regnans in caelo intimo; quod hoc bonum sit bonum amoris in Dominum et bonum amoris mutui, ac illud, nempe bonum regnans in caelo medio, sit 2 bonum charitatis erga proximum et bonum fidei in Dominum, patet ex omnibus illis quae de utroque bono, caelesti et spirituali, in locis citatis n. 9670 ostensa sunt; bonum amoris in Dominum in intimo caelo est bonum internum ibi, at bonum amoris mutui est bonum externum ibi; bonum autem charitatis erga proximum est internum in medio caelo 3 , et bonum fidei in Dominum est bonum externum ibi; in unoquovis caelo est internum et externum, sicut in Ecclesia, quae quod sit interna et externa, videatur n. 409, 1083, 1098, 1238, 1242, 4899, 6380, 6587, 7840, 8762, 9375.

[2] Omne bonum est sanctum, et omne verum quantum boni in se habet; bonum dicitur sanctum a Domino, quia Dominus est solus sanctus, et ab Ipso omne bonum et omne verum, n. 9229, 9479; inde patet cur habitaculum dicitur sanctum, et arca in qua testimonium, 4 sanctum sanctorum; testimonium enim est Ipse Dominus quoad Divinum Verum, n. 9503, et arca est caelum intimum ubi Dominus, n. 9485; Dominus etiam est in caelo medio, sed praesentior in caelo intimo; qui enim Domino per bonum amoris 5 conjuncti sunt, illi cum Ipso sunt; qui autem Domino 6 conjuncti sunt per bonum fidei 7 , quidem cum Ipso sunt, sed remotius; in caelo medio est conjunctio cum Domino per fidem implantatam 8 bono 9 charitatis erga proximum. Ex his patet cur habitaculum quod extra velum dicatur sanctum, et habitaculum quod intra velum dicatur sanctum sanctorum.

[3] Quod Dominus sit a Quo omne sanctum, et quod sit ipsum 10 sanctum sanctorum, constat apud Danielem,

Septimanae septuaginta decisae sunt super populum Meum, ad ungendum sanctum sanctorum, 9:24:

et in Apocalypsi, Quis non timeat Te, Domine, et 11 glorificet nomen Tuum? quia solus sanctus, 12 15:4;

ideo etiam Dominus dicitur Sanctus Israelis, 13 Esai. 1:4, 5:19, 24, 10:20, 12:6, 17:7, 29:19, 30:11, 12, 15, 31:1, 37:23 14 , 41:14, 16, 20, 43:3 15 , 14, 45:11, 60:9, 14; Jer. 50:29 16 , 51:5; Ezech. 39:7; Ps. 71:22 17 ; 78:41; 89:19 18 [KJV 89:18]; 2 Reg. 19:22;

et alibi.

Quicquid itaque apud filios Israelis repraesentabat Dominum, seu bonum et verum quae procedunt ab Ipso 19 , post inaugurationem vocabatur sanctum, ex causa quia solus Dominus sanctus. Sanctus Spiritus in Verbo est quoque sanctum quod a Domino procedit.

각주:

1. distinguet vobis Velum, in the First Latin Edition and in the Second Latin Edition

2. et illud

3. in medio coelo est bonum internum ibi

4. The Manuscript inserts dicitur.

5. Ipsi amore but bono is written above amore

6. Ipsi

7. fide but bono written above

8. The Manuscript inserts in.

9. The Manuscript inserts, quod vocatur bonum.

10. inde quod sit Ipse

11. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

12. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

13. The Manuscript inserts Redemptor, Salvator, regenerator.

14. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

15. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

16. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

17. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

18. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

19. quod a Domino

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

스웨덴보그의 저서에서

 

Arcana Coelestia #9199

해당 구절 연구하기

  
/ 10837  
  

9199. ‘Et orphanum’: quod significet qui in vero sunt et nondum in bono, et usque desiderant bonum, constat ex significatione ‘orphani’ quod sint qui in vero et desiderant bonum; quod illi per ‘orphanos’ significentur 1 , est quia filii orbati patre et matre, ita qui privati bono et vero interiore, orphani sunt, nam per ‘patrem’ in Verbo significatur bonum interius, et per ‘matrem’ verum conjunctum illi bono, n. 2 5581; per ‘filios’ autem significantur vera inde 3 derivata; quod ‘filii’ sint vera, videatur n. 489, 491, 533, 1147, 2813, 3373, 6583, et quod filii hic per orphanos intelligantur, et non filiae, patet avers. 23sequente, ubi dicitur, ‘et filii vestri erunt orphani’. Quod ‘filii orphani’ sint qui desiderant bonum, est quia loco patris eorum tunc Dominus est, secundum haec apud Davidem,

Pater orphanorum et judex viduarum Deus in habitaculo sanctitatis Suae, Ps. 68:6 [KJV 5].

[2] Quod ‘orphani’ sint qui instructi sunt in veris fidei Ecclesiae 4 ex Verbo, et per illa dein ducuntur ad bonum, patet etiam a Domini verbis apud Johannem, Ego rogabo Patrem, ut alium paracletum det vobis, ut maneat vobiscum in aeternum, spiritum veritatis, quem mundus non potest accipere, quoniam non videt illum, neque cognoscit illum; vos autem cognoscitis illum, quia apud vos manet et inter vos est; non relinquam vos orphanos, veniam ad vos; haec locutus sum vobis, apud vos manens, paracletus autem spiritus sanctus, ille vos docebit omnia, 14:16-18, 24, 25 [, 26].

[3] Quod illi ‘orphani’ sint qui in veris sunt et desiderant bonum, constare potest a singulis ibi; per ‘paracletum’ enim intelligitur Divinum Verum, quod fuit Dominus cum in mundo, et quod procedit a Domino postquam glorificavit Humanum Suum et abivit e mundo; ideo dicit quod missurus sit paracletum et quod venturus Ipse; ‘mittere paracletum’ est illustrare et instruere in veris fidei, ac ‘venire ad illos’ est ducere in 5 bonum, ideo dicit, Non relinquam vos orphanos 6 . Dictum est quod per ‘paracletum’ intelligatur Divinum Verum, quod fuit Dominus cum in mundo, et quod procedit a Domino postquam glorificavit Humanum Suum et abivit e mundo; quod ita sit, Dominus aliquoties manifeste docuit, sed qui Divinum distinguunt in personas, et non in essentias unitas in uno, illi non capiunt hoc, nam Verbum secundum captas ideas ab homine explicatur et 7 comprehenditur; ita quoque ubi Dominus dicit quod Ipse in Patre sit et Pater in Ipso, quod Pater et Ipse Unum sint, tum quod omnia Sua Patris sint, et omnia Patris Sua, Joh. 10:30, 14:1-11 8 , 20, 16:15, 17:11;

sed explicentur illa quae supra dicta sunt, ulterius.

[4] Quod per paracletum intelligatur Divinum Verum, patet ab ipsis verbis Domini, vocatur enim ‘spiritus veritatis’, et quoque dicitur, ‘Paracletus, spiritus sanctus, vos docebit omnia’. Quod Dominus fuerit Divinum Verum cum in mundo, patet quoque a Domini verbis ibi, nam dicit quod paracletum alium (hoc est, loco Sui) 9 seu spiritum veritatis missurus sit; et de Se, quod cognoscant illum, quia apud vos 10 manet et inter vos 10 est; et quoque, ‘Ego veritatem vobis dico; si non abivero 11 , paracletus non veniet 12 ad vos, si vero abivero, mittam illum ad vos’, Joh. 16:7;

et alibi, ‘Hoc dixit 13 de spiritu, quem accepturi erant credentes in Ipsum; nondum enim erat spiritus sanctus, quia Jesus nondum glorificatus erat’, Joh. 7:39;

et adhuc alibi, quod Ipse sit via et veritas, Joh. 14:6, tum quod sit Verbum, et quod Deus sit Verbum, et quod Verbum caro factum sit, Joh. 1:1-3, 14; ‘Verbum’ est Divinum Verum; quod Dominus fuerit Divinum Verum cum in mundo, videatur 14 n. 3195, 4687, 4727, 6716, 6864, 15 7499, 8127, 8724.

[5] Et quod Divinum Verum procedat a Domino postquam glorificavit Humanum Suum et abivit e mundo, patet etiam a Domini verbis, ‘Cum abivero, mittam spiritum veritatis ad vos’; ‘mittere’ est exire et procedere, n. 2397, 4710; et quoque, ‘Cum venerit, docebit vos in omni veritate; non enim loquetur a seipso, 16 sed quaecumque audiverit, loquetur; ille Me glorificabit, quia ex Meo accipiet, et annuntiabit vobis’, Joh. 16:7, 13-15. Quod Dominus cum e mundo abivit, factus sit Divinum Bonum etiam quoad Humanum, 17 videatur n. 3704, 3712, 3737, 3969, 4577, 5704, 6864, 7014, 7499, 8241, 8724, 8760, 9167, et quod tunc a Divino Bono quod Ipse 18 , procedat Divinum Verum, sicut a sole lux universi, n. 3636, 3643, 3969, 5704, 7083, 8127; addantur his 19 quae supra n. 9194 citata sunt.

각주:

1. id per orphanos significetur

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. The Manuscript inserts nata seu.

4. The Manuscript inserts, quae.

5. ad

6. seu indere bonum veris, inde patet, quid orphanus

7. The Manuscript inserts sic.

8. 7 ad 11

9. ita loco suo alium Paracletum

10. eos

11. abirem

12. veniret

13. dicit, in the First Latin Edition and in the Second Latin Edition

14. The Manuscript inserts etiam.

15. The Manuscript inserts 7014,

16. The following word or phrase appears in the first edition but not in the Manuscript.

17. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

18. Ipsius

19. et praeterea

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org