4099. En etende heeft hij ook ons zilver gegeten; dat dit betekent dat het ware van die aandoeningen zou verteren indien zij niet gescheiden werden, staat vast uit de betekenis van eten, namelijk verteren; en uit de betekenis van het zilver, namelijk het ware, nrs. 1551, 2954.

Dat ‘ons zilver’ wil zeggen het ware van die aandoeningen, is duidelijk, want door Rachel en Lea worden de aandoeningen van het ware aangeduid, zoals eerder hier en daar werd getoond. Wat deze dingen behelzen, kan men ook niet weten tenzij men weet hoe het gesteld is met de goede en ware dingen die door het goede als middel worden ingeboezemd, of tenzij men weet hoedanig de gezelschappen van de geesten zijn die als middellijk goede van dienst zijn; de gezelschappen van de geesten die als middellijk goede van dienst zijn, zijn die, die in de wereldse dingen zijn; maar de gezelschappen van de engelen die van dienst zijn om de aandoeningen van het ware binnen te leiden, zijn niet in wereldse dingen, maar in hemelse dingen; deze beide gezelschappen werken bij de mens die wordt wederverwekt; voor zoveel als de mens door de engelen in de hemelse dingen wordt ingewijd, voor zoveel worden de geesten die in de wereldse dingen zijn, verwijderd en indien zij niet verwijderd worden, dan worden de ware dingen verstrooid; want de wereldse en de hemelse dingen stemmen overeen bij de mens wanneer de hemelse dingen over de wereldse dingen heersen; maar zij stemmen niet samen wanneer de wereldse dingen over de hemelse dingen heersen; wanneer zij samenstemmen, dan worden de ware dingen in het natuurlijke van de mens vermenigvuldigd; maar wanneer zij niet samenstemmen, dan worden zij verminderd, ja zelfs verteerd, omdat de wereldse dingen de hemelse dingen verduisteren en ze dan in twijfel brengen, maar wanneer de hemelse dingen de heerschappij voeren, dan verlichten zij de wereldse dingen en stellen ze in een helder licht en nemen de twijfels weg; die dingen hebben de heerschappij die boven het andere worden geliefd. Hieruit kan blijken wat daaronder wordt verstaan dat het ware van de aandoeningen zou verteren indien zij niet gescheiden werden, wat wordt aangeduid door ‘etende heeft hij ons zilver gegeten’.

2954. Dat de woorden ‘ik zal het zilver des velds geven, neem het van mij aan’ de verlossing betekenen ten aanzien van de waarheden van de Kerk, die van de Heer komen, blijkt uit de betekenis van zilver geven, namelijk verlossen door het ware, waarover eerder in nr. 2937, want het zilver is het ware, nr. 1551;

uit de betekenis van het veld, namelijk de Kerk en eveneens de leer van het ware, waarover de nrs. 368, 2936;

en uit de betekenis van ‘van mij aannemen’, namelijk het wederkerige bij hen die van de Kerk zijn; het wederkerige is het geloof dat de verlossing van de Heer alleen is. Wat de verlossing betreft, deze is hetzelfde als de hervorming en de wederverwekking en vandaar de bevrijding van de hel en de zaligmaking. De verlossing of hervorming en zaligmaking van de mensen van de geestelijke Kerk gebeurt door het ware, maar die van de mensen van de hemelse Kerk door het goede. De redenen hiervan zijn eerder herhaaldelijk aangegeven, namelijk dat de geestelijken niets van de wil tot het goede hebben, maar dat zij daarvoor in de plaats begiftigd zijn met het vermogen om te verstaan wat het goede is; het is het verstand van het goede, dat voornamelijk het ware wordt genoemd en wel het ware van het geloof; maar dit te willen en vandaar dit te doen is het, wat het goede wordt genoemd. De geestelijken worden dus door het verstand van het goede of wat hetzelfde is, door het ware, in de wil tot het goede binnengeleid, of wat hetzelfde is, in het goede; maar niet in iets van de wil tot het goede uit zichzelf, want alle wil tot het goede is bij hen verloren gegaan, nrs. 895, 927, 2124, maar in een nieuwe wil, die zij van de Heer ontvangen, nrs. 863, 875, 1023, 1043, 1044;

en wanneer zij deze wil ontvangen hebben, worden zij in het bijzonder verlosten genoemd.

6333. DE INNERLIJKE ZIN

Uit deze dingen die in dit hoofdstuk zijn gezegd door Jakob, kan duidelijk vaststaan dat het Woord een andere zin in zich heeft dan die welke in de letter verschijnt; immers, Jakob, die dan Israël is, zegt, dat hij zal te kennen geven wat zijn zonen in het uiteinde der dagen zullen wedervaren, vers 1; evenwel is hun niet iets wedervaren van de dingen die hij te kennen geeft en die hij voorzegt, zoals dat de nakomelingen van Ruben, Simeon en Levi, meer dan de overigen vervloekt zouden worden en dat Simeon en Levi verdeeld zouden worden in Jakob en verstrooid in Israël, over wie de verzen 3-7; maar het tegendeel overkwam Levi, namelijk dat hij gezegend werd, want bij hem was het priesterschap. Wat van Jehudah wordt gezegd, dat is hem niet wedervaren, behalve dat het uitbeeldende van de Kerk langer bij hem is gebleven dan bij de overigen; en bovendien worden over hem zulke dingen gezegd waarvan niemand kan weten wat die betekenen, tenzij vanuit een andere zin die innerlijk verscholen ligt, zoals dat hij zich zou krommen en zou nederliggen zoals een leeuw, aan de wijnstok zijn ezelsveulen zou binden, aan de voortreffelijke wijnstok de zoon van zijn ezelin, dat hij zijn bekleedsel zou wassen in de wijn, zijn mantel in het bloed der druiven, dat hij rood van ogen is door de wijn en wit van tanden door de melk, vers 9-12; al deze dingen zijn zodanig en eenieder kan daaruit vatten dat het iets in zich heeft dat bekend is in de hemel en wat voor de mens niet open kan komen te liggen tenzij vanuit die andere zin. Eender is het gesteld met de dingen die Israël over de overige zonen zei, zoals over Zebulon, dat hij zal wonen aan de haven der zeeën en der schepen en aan de zijde tot Sidon; over Isachar, dat hij een benige ezel is, nederliggende tussen de pakken, zijn schouder zal buigen om last te dragen; over Dan, dat hij een slang zal zijn in de weg, een pijladder op het pad, bijtende des paards hielen en zijn ruiter zal achterovervallen; enzovoort ten aanzien van de overigen; hieruit staat duidelijk vast, zoals gezegd, dat er een innerlijke zin is. Het Woord is gegeven om hemel en aarde te verenigen of de engelen met de mensen, waarom het zo is geschreven dat het door de engelen geestelijk wordt gevat wanneer het door de mens natuurlijk wordt begrepen en zo het heilige door de engelen invloeit, waardoor vereniging plaatsvindt. Zodanig is het Woord, zowel in de historische als in de profetische dingen; maar de innerlijke zin verschijnt minder in de historische dan in de profetische dingen, omdat de historische dingen in een andere stijl zijn geschreven, niettemin door middel van aanduidingen. De historische delen zijn daarom gegeven opdat de kleine kinderen en knapen daardoor worden ingewijd in het lezen van het Woord, want het zijn verrukkelijke dingen die in hun gemoed blijven rusten en door deze dingen wordt hun gemeenschap gegeven met de hemelen en deze vergemeenschapping is aangenaam, omdat zij in de staat van onschuld en van de wederzijdse liefde zijn; dit is de oorzaak dat er een historisch Woord is. Dat er een profetisch Woord is, komt omdat het, wanneer het wordt gelezen, door de mens niet dan duister wordt verstaan en wanneer het door de mens die zodanig is, als hij heden ten dage is, duister wordt verstaan, dan wordt het door de engelen helder doorvat, wat mij door veel ondervinding te weten is gegeven, waarover, vanuit de Goddelijke barmhartigheid van de Heer, elders.