ეს სამი სიტყვა ერთად არის წარმოდგენილი ერთ სტატიაში, რადგან ისინი დაკავშირებულია უწყვეტი პროცესის ნაწილებად. მათი გამოყენება უფლის სიტყვაში შეიძლება შევადაროთ იურიდიულ ხელშეკრულებას. შეთანხმება ადგენს ხელშეკრულების პირობებს, რეციდირება აღწერს ორი მხარის მოქმედებებს, რადგან ისინი იცავენ ხელშეკრულების დებულებებს, ხოლო კონჯაქცია არის მხარეთა ურთიერთდაკმაყოფილება, როდესაც ხელშეკრულების გაფორმება ხდება.

ყველაზე მნიშვნელოვანი კონტრაქტი არის ის, რაც ჩვენსა და უფალს შორისაა, რადგან ის სამოთხეში მიგვიყვანს და იგი ასრულებს მის დასასრულსა და მიზანს. საპასუხო მოქმედება ყველაზე მნიშვნელოვანია ჩვენს ნებასა და უფლის რჯულის ჩვენს საკუთარ გაგებას შორის. ეს არის სადაც ჩვენ ვებრძოლოთ ჩვენს ბრძოლას ჯოჯოხეთიდან გამოსულ ცდუნებებთან. მაგრამ იგივე პროცესი ჩანს ჩვენს ყველა ადამიანთან, უცხო ადამიანთან, მეგობრებთან, ოჯახის წევრებთან და განსაკუთრებით მეუღლეებთან ურთიერთობაში.

ეს შეიძლება იყოს ძალიან ძლიერი პროცესი, როგორც ეს იყო და არის ის პროცესი, რომელიც მოხდა ღვთიური სიყვარულსა და საღვთო სიბრძნეს შორის, როდესაც უფალმა შექმნა სამყარო.

აღთქმა

პირველ რიგში ჩვენ გადავხედავთ ტერმინს "შეთანხმება", რადგან ეს არის პროცესის დასაწყისი. აღთქმა არის ის მონახაზი, რასაც უფალი მოითხოვს ჩვენგან; როგორც მან უთხრა აბრაამს, ”იარე ჩემს წინ და იყავი სრულყოფილი”. აქ სიარული ნიშნავს ცხოვრებას (დაბადება 17: 1). მოგვიანებით უფალმა განაახლა თავისი შეთანხმება ისაკთან და იაკობთან, მოგვიანებით კი მთელს ისრაელის შვილებთან მთასთან. სინაი. როგორც ესაიაშია ნათქვამი, ”… გადააყენე შენი საქციელის ბოროტება ჩემი თვალწინ; შეწყვიტე ბოროტების გაკეთება, ისწავლე კარგად გააკეთო… ”(ესაია 1: 7-8). ძირითადი ბოროტებები უფრო ნათლად არის ნათქვამი მტკვარზე მოცემულ ათ მცნებაში. სინა ორი ქვის მაგიდაზე. ისევე, როგორც ეს მაგიდები ინახებოდა პაქტის კიდობანში, კარვებში, რომელიც იყო ისრაელის შვილების დაკვეთილი ბანაკის ცენტრში, ასევე უნდა მოხდეს ეს კანონები მოწესრიგებული ადამიანის გონების ცენტრში.

უფლის სიტყვა ან სასულიერო წერილები ერთადერთი ადგილია, სადაც ჩვენ გვასწავლიან უფლის შესახებ და ერთადერთი ადგილი, სადაც შეგვიძლია ვისწავლოთ მისი კანონები. რაც უფრო მეტს ვკითხულობთ მათში, მით უფრო მეტი შუქი შეგვეძლება გონებაში, რომ გავაცნობიეროთ, რომ სიტყვის მთელი ნაწილი არის პაქტი. იგივე შეთანხმება, რაც აბრაამისთან იყო, ახლა ჩვენთან აქტიურია.

(Riferimenti: Apocalypse Explained 701; არკანა კოლესტია666 [1-2], 1023, 1038 [1-2], არკანა კოლესტია2084, 4197 [9], არკანა კოლესტია6804 [5-6], არკანა კოლესტია8767)

ანაზღაურება

სიტყვა პასუხის გაცემა ნიშნავს დავალებას და მიღებას, უკან და უკან - საუბრის გაზიარებას ან საერთო დავალების ელემენტებს. როგორც ახალი ეკლესიის მოძღვრებებშია გამოყენებული, ეს შეიძლება გულისხმობდეს ინდივიდის ერთობლივად სურვილს, გააკეთოს რაღაცის გაკეთება და როგორ უნდა გააკეთოს ის, თუ როგორ უნდა გააკეთოს ეს, ან ის წყვილი, რომელიც ქორწინების დასამყარებლად მუშაობს, და შექმნას ოჯახი, ან ადამიანი, რომელიც უფლის დახმარებით ცდილობს, აღორძინდეს.

ამ კონტექსტში, საპასუხო მოქმედება არის პაქტის შესრულების დღითი დღე. მაგალითად, ბავშვებს და მშობლებს აქვთ ძალიან ნელი დრო, რადგან ბავშვები მშობლებისგან მთლიანად დამოკიდებულებისგან მიდიან იმ ეტაპზე, როდესაც მათ შეუძლიათ თავად მიიღონ გადაწყვეტილებები, და ამ დროის დიდი ნაწილი მშობლებს მოითხოვს, რომ შვილებს უფრო მეტი არჩევანი მისცენ. პასუხისმგებელი. ბავშვები სკოლაში სწავლობენ საჩუქრებს და იღებენ თანამედროვეობას. ქმრები და ცოლები უნდა იყვნენ ინდივიდუალური მდგომარეობიდან გამომდინარე, წყვილთა ნახევარი იყვნენ და როგორ უნდა იყვნენ ერთმანეთზე დამოკიდებული.

გარკვეულ მომენტში ყველა ადამიანთან, როდესაც ისინი სრულწლოვანებას მიაღწევენ, გადაწყვეტილებას მიიღებენ მიიღოს ან უარყოს ნებისმიერი შეთანხმება, რომელიც მათ ღმერთთან ექნებათ. აბრაამისადმი გაფორმებული ძირითადი შეთანხმება კვლავ ძალაშია და მას შეუძლია ვინმემ მიიღოს. შემდეგ ისინი დაიწყებენ მის გამოყენებას, ჭეშმარიტების დანახვას, საკუთარი თავის ბოროტებას ხედავენ და აღიარებენ და შეეცდებიან მათ თავიდან აიცილონ. უფლის საქმე ბავშვებში მიმდინარეობდა და ეხმარებოდა მათ ბედნიერი ყოფილიყვნენ მშობლებთან და მეგობრებთან ერთად, მაგრამ ახლა ის უფრო ღრმა სიბრტყეში გადადის. ზრდასრული ფიზიკური პირის საქმიანობა ბოროტების შემსუბუქების საქმეში და უფლის დახმარების გაწევა, როგორც შეთანხმების ნაწილი, არის პასუხისგება, რომელიც შეიძლება უფროსმა მიგვიყვანოს კარგი სიყვარულის ჩაქოლვაში, მორცხვი ბოროტების ნაცვლად. ეს ნამუშევარი ერთდროულად გრძელდება და ცოტაც და ერთ ბოროტებას ერთმანეთის მიყოლებით.

(Riferimenti: არკანა კოლესტია5365 [2], 5928, 5931, არკანა კოლესტია8691, არკანა კოლესტია9200, 9604; ღვთიური სიყვარული და სიბრძნე35, 57; ღვთიური სწავლება92; ნამდვილი ქრისტიანული რელიგია371)

კომუნიკაბელურობა

კავშირი ნიშნავს შეერთებას. ჩვენ უფალთან ვუერთდებით ანგელოზად მოქცევის პროექტს. მას სურს ამის გაკეთება ისე, რომ ჩვენ შეგვიძლია ვიყოთ საუკუნოდ ბედნიერი და სასარგებლო და მან შექმნა ეს ისე, რომ ჩვენ შეგვიძლია ამის გაკეთება. ჩვენ შეგვიძლია უარი თქვან, თუ გვსურს - ამის გაკეთება თავისუფლად შეგვიძლია - მაგრამ უნდა გავაცნობიეროთ, რომ თუ ჩვენ გავაკეთებთ, გრძელვადიან პერსპექტივაში უიღბლო იქნებით.

ჩვენ თვითონ არ შეგვიძლია ჩვენი სიყვარულის შეცვლა ბოროტი ადამიანებისგან სიკეთემდე. მხოლოდ უფალს შეუძლია ამის გაკეთება. მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია გავაკონტროლოთ ჩვენი მოქმედებები და აზრები, რომელზეც ვცხოვრობთ. ამიტომ ათი მცნება ძირითადად მოცემულია როგორც ნეგატივი და არა პოზიტიური. თუ ჩვენ თავიდან ავიცილებთ ბოროტ მოქმედებებს, ეს უფლის შესაძლებლობებს შეუქმნის. მაგრამ ეს ყოველთვის ჩვენზეა დამოკიდებული, რადგან არჩევანს ვიღებთ. და ეს არ ხდება მომენტალურად; ჯოჯოხეთიდან გამოწვევები ყველა ჩვენს ბუნებრივ ცხოვრებაში ხდება.

საბოლოო ჯამში, სულიერ სამყაროში ჩვენ შევუერთდებით უფალს, რომელიც თავისუფლად ცხოვრობს თავის სამოთხეში, აკეთებს იმას, რაც გვიყვარს, რომ გავაკეთოთ ბარიერების გარეშე, რადგან ჩვენი სიყვარული შეესაბამება უფლის ბრძანებას. ვინც აირჩია, რომ არ გაჰყოლოდა მისი შეთანხმება, მუდმივად იმედგაცრუებულნი არიან იმით, რომ ისინი არიან თავიანთი წესრიგით, რაც არასდროს ემთხვეოდა მის და მათ ვერასდროს შეძლებენ გააკეთონ ის, რაც სურთ.

სხვა ტერმინები, რომლებიც შეიძლება საინტერესო იყოს, არის საკუთრება, რეგენერაცია და რეფორმაცია.

(Riferimenti: აპოკალიფსისი937; არკანა კოლესტია2021, 2063 [2-3], არკანა კოლესტია4525, არკანა კოლესტია8495 [3-5], 8506, 8507, 8516 [2-3], არკანა კოლესტია8725, არკანა კოლესტია10143 [3], 10729; ღვთიური სწავლება28 [2-3]; სამოთხის და ჯოჯოხეთის შესახებ367)

5365. 'And the people cried out to Pharaoh for bread' means the need of good which was felt by truth. This is clear from the meaning of 'crying out' as the expression of someone enduring pain and grief, and so of someone in need; from the meaning of 'people' as truth, dealt with in 1259, 1260, 3295, 3581; from the representation of 'Pharaoh' as the natural, dealt with in 5079, 5080, 5095, 5160; and from the meaning of 'bread' as the celestial element of love, and so good, dealt with in 276, 680, 2165, 2177, 3464, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976. From these meanings it follows that 'the people cried out to Pharaoh for bread' means the need of good that was felt by truth in the natural. This meaning seems, it is true, to be remote from the historical sense of the letter. Nevertheless, since people acquainted with the internal sense understand 'crying out', 'the people', 'Pharaoh', and 'bread' in no other way than mentioned above, such is the meaning that emerges from those words.

[2] What is implied by the need of good which was felt by truth must be stated. Truth has a need of good, and good has a need of truth; also, when truth has a need of good, truth is joined to good, and when good has a need of truth, good is joined to truth. The reciprocal joining together of good and truth - that is to say, the joining of truth to good, and of good to truth - is the heavenly marriage. During the initial phases when a person is being regenerated truth is multiplied, but good less so. And because at these times truth has no good to which it is joined, truth is therefore drawn into and deposited within the interior parts of the natural, so that it may be called forth from there in the measure that good is increased. In this state truth stands in need of good, and in the measure that good enters the natural a joining of truth to good is effected. Even so, this joining together does not lead to any fruitfulness. But once the person has been regenerated good increases, and as it does so it stands in need of truth and also acquires truth to itself and becomes joined to it. This is a joining of good to truth, and when this takes place truth is made fruitful by good, and good by truth.

[3] This process is one about which people in the world are totally ignorant, whereas those in heaven have a very good knowledge of it. If people in the world however knew, and not only knew but also had a perception of what celestial love or love to the Lord was, and what spiritual love or charity towards the neighbour was, they would also know what good was; for all good is the object of those loves. Above all they would know that good had a desire for truth, and truth had a desire for good, and that this desire and the essential nature of it determine the extent to which the two are joined together. Such would be evident to them from the fact that whenever they are thinking about truth, good presents itself linked together with that truth; and when good is stimulated, truth presents itself linked together with that good. And whenever both present themselves together they are accompanied by affection, desire, delight. or sacred yearning, from which they would then know what the joining together was essentially like. But because no knowledge is acquired by them as a result of an inner awareness or perception of what good is, such matters do not begin to be recognized by them. For what people know nothing about is unintelligible to them even if it happens to them.

[4] Also, because people are ignorant of what spiritual good is - that it is charity towards the neighbour - controversy therefore exists in the world, especially among the learned, over what the highest good may be. Scarcely anyone says ¹ it is the feeling of delight, bliss, blessedness, and happiness which flows from mutual love that does not have any selfish or worldly end in view attached to it and which constitutes heaven itself. From this it is also evident that the world at the present day knows nothing at all about what spiritual good is. Still less does it know that good and truth form themselves into a marriage, or that heaven consists in this marriage, or that those in whom the marriage exists possess wisdom and intelligence, or that they enjoy feelings of bliss and happiness in endless, indescribable variety. The world knows nothing about even a single one of those variations; consequently it neither acknowledges nor believes that any such thing exists, when in fact it is heaven itself or heavenly joy itself, about which the Church has so much to say.

Note a piè di pagina: