La Bibbia

 

Ezekiel 29

Studio

   

1 Nang ikasangpung taon, nang ikasangpung buwan, nang ikalabing dalawang araw ng buwan, ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi,

2 Anak ng tao, ititig mo ang iyong mukha laban kay Faraon na hari sa Egipto, at manghula ka laban sa kaniya, at laban sa buong Egipto;

3 Iyong salitain, at iyong sabihin, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, ako'y lalaban sa iyo, Faraong hari sa Egipto, na malaking buwaya na nahihiga sa gitna ng kaniyang mga ilog, na nagsabi: Ang ilog ko ay aking sarili, at aking ginawa sa ganang aking sarili.

4 At kakawitan kita ng mga pangbingwit sa iyong mga panga, at aking padidikitin ang isda ng iyong mga ilog sa iyong mga kaliskis; at isasampa kita mula sa gitna ng iyong mga ilog, na kasama ng lahat na isda ng iyong mga ilog na magsisidikit sa iyong mga kaliskis.

5 At ikaw ay aking iiwan tapon sa ilang, ikaw at ang lahat na isda ng iyong mga ilog: ikaw ay mabubuwal sa luwal na parang; ikaw ay hindi pipisanin, o pupulutin man; aking ibinigay kang pagkain sa mga hayop sa lupa, at sa mga ibon sa himpapawid.

6 At lahat ng nananahan sa Egipto ay makakaalam na ako ang Panginoon, sapagka't sila'y naging tukod na tambo sa sangbahayan ni Israel.

7 Nang kanilang pigilan ka sa iyong kamay, iyong binali, at iyong nilabnot ang kanilang mga balikat; at nang sila'y sumandal sa iyo, iyong binalian, at iyong pinapanghina ang kanilang mga balakang.

8 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, pagdadalhan kita ng tabak sa iyo, at aking ihihiwalay sa iyo ang tao at hayop.

9 At ang lupain ng Egipto ay magiging giba at sira; at kanilang malalaman na ako ang Panginoon. Sapagka't kaniyang sinabi, Ang ilog ay akin, at aking ginawa;

10 Kaya't, narito, ako'y laban sa iyo, at laban sa iyong mga ilog, at aking lubos na gigibain at sisirain ang lupain ng Egipto, mula sa moog ng Seveneh hanggang sa hangganan ng Etiopia.

11 Walang paa ng tao na daraan doon, o paa man ng hayop ay daraan doon, o tatahanan man siyang apat na pung taon.

12 At aking gagawing sira ang lupain ng Egipto sa gitna ng mga lupain na sira; at ang kaniyang mga bayan sa gitna ng mga bayang giba ay magiging sira na apat na pung taon; at aking pangangalatin ang mga taga Egipto sa gitna ng mga bansa, at aking pananabugin sila sa mga lupain.

13 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Sa katapusan ng apat na pung taon ay aking pipisanin ang mga taga Egipto, mula sa mga bayan na kanilang pinangalatan;

14 At aking ibabalik uli ang mga bihag sa Egipto, at aking pababalikin sila sa lupain ng Patros, na lupain na kinapanganakan sa kanila; at sila'y magiging doo'y isang mababang kaharian.

15 Siyang magiging pinakamababa sa mga kaharian; at hindi na matataas pa man ng higit kay sa mga bansa: at aking babawasan sila, upang huwag na silang magpuno sa mga bansa.

16 At hindi na magiging pagasa pa ng sangbahayan ni Israel, na nagpapaalaala ng kasamaan, pagka kanilang lilingunin sila: at kanilang malalaman na ako ang Panginoong Dios.

17 At nangyari, nang ikadalawang pu't pitong taon, nang unang buwan, nang unang araw ng buwan, ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi:

18 Anak ng tao, pinapaglilingkod ng mabigat ni Nabucodonosor na hari sa Babilonia ang kaniyang kawal laban sa Tiro: lahat ng ulo ay nakalbo, at lahat ng balikat ay nalabnot; gayon ma'y wala siyang kaupahan, o ang kaniyang hukbo man, mula sa Tiro, sa paglilingkod na kaniyang ipinaglingkod laban doon.

19 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, aking ibibigay ang lupain ng Egipto kay Nabucodonosor na hari sa Babilonia; at dadalhin niya ang kaniyang karamihan, at kukunin ang samsam sa kaniya, at kukunin ang huli sa kaniya; at magiging kaupahan para sa kaniyang hukbo.

20 Ibinigay ko sa kaniya ang lupain ng Egipto na pinakaganti sa kaniya dahil sa kaniyang ipinaglingkod, sapagka't sila'y nagsipagpagal ng dahil sa akin, sabi ng Panginoong Dios.

21 Sa araw na yao'y aking palilitawin ang isang sungay upang tumulong sa sangbahayan ni Israel, at aking papangyayarihin ang iyong salita sa gitna nila: at kanilang malalaman na ako ang Panginoon.

   

Dalle opere di Swedenborg

 

Coronis (An Appendix to True Christian Religion) #23

  
/ 60  
  

23. PROPOSITION THE SECOND

The Adamic, or Most Ancient Church of this Earth

The world has hitherto believed that by "the creation of heaven and earth," in the first chapter of Genesis, is meant the creation of the universe, according to the letter; and by Adam, the first man of this globe. Seeing that the spiritual or internal sense of the Word has not been disclosed till now, the world could not believe otherwise; nor, consequently, that by "creating heaven and earth" is meant to collect and found an angelic heaven from those who have finished with life in the world, and by this means to derive and produce a Church on earth (as above, n. 18-20); and that by the names of persons, nations, territories and cities, are meant such things as are of heaven, and at the same time of the Church: in like manner, therefore, by "Adam." That by "Adam," and by all those things which are related of him and his posterity in the first chapters of Genesis, are described the successive states of the Most Ancient Church-which are: its rise, or morning, its progression into light, or day; its decline, or evening; its end, or night; and after this the Last Judgment upon those composing it, and thereafter a new angelic heaven from the faithful, and a new hell from the unfaithful, according to the series of the progressions laid down in the preceding Proposition-has been explained, unfolded and demonstrated in detail in the ARCANA CAELESTIA on Genesis and Exodus, the labour of eight years, published in London; which work being extant in the world, nothing further is necessary than to recapitulate therefrom the universals respecting this Most Ancient Church, which will be cited in the present volume. At the outset, however, some passages shall be adduced from the Word, by which it is proved that by "creating" is there signified to produce and form anew, and, properly, to regenerate; on which account it is that regeneration is called a "new creation," by which the universal heaven of angels and the universal Church of men, exist, consist and subsist. That "creating" signifies this, is plainly manifest from these passages in the Word:

Create in me a clean heart, O God; and renew a steadfast spirit in the midst of me (Psalm 51:10).

Thou openest the hand, they are filled with good; Thou sendest forth the Spirit, they are created (Psalm 104:28, 30).

The people that shall be created shall praise Jah (Psalm 102:18).

Thus said Jehovah, thy creator, O Jacob; thy former, O Israel: Every one that is called by My Name, I have created for My glory (Isa. 43:1, 7).

That they may see, know, consider and understand, that the hand of Jehovah hath done this, and the Holy One of Israel hath created it (Isa. 41:20).

In the day that thou wast created, they were prepared; thou wast perfect in thy ways from the day that thou was created, until perversity was found in thee (Ezek. 28:13, 15):

these things are concerning the king of Tyre.

Jehovah that createth the heavens, that spreadeth abroad the earth, that giveth breath unto the people upon it (Isa. 42:5; 45:12, 18).

Behold I create a new heaven and a new earth; be ye glad to eternity in that which I create: behold I will create Jerusalem a rejoicing (Isa. 65:17-18).

As the new heavens and the new earth, which I will make, shall stand before Me (Isa. 66:22).

I saw a new heaven and a new earth: the former heaven and the former earth are passed away (Rev. 21:1).

We, according to promise, look for new heavens and a new earth, wherein shall dwell righteousness (2 Peter 3:13).

From these passages it is now manifest what is spiritually meant in the first chapter of Genesis, by the verses,

In the beginning God created the heaven and the earth; and the earth was waste and empty (Gen. 1:1-2).

The earth's being said to be "waste and empty," signifies that there was no longer any good of life or truth of doctrine with its inhabitants. That "wasteness" and "emptiness" signify the lack of those two essentials of the Church, will be established in Proposition IV of this volume, respecting the Israelitish Church, by a thousand passages from the Word: at present let the following in Jeremiah serve for some illustration:

I saw the earth, when, behold, it was vacant and empty; and [I looked] towards the heavens, when their light was not. Thus said Jehovah, The whole earth shall be wasteness; for this shall the earth mourn, and the heavens above shall be made black (Jer. 4:23, 27-28).

  
/ 60  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.