La Bibbia

 

Genesis 25

Studio

   

1 Abraham vero aliam duxit uxorem nomine Ceturam :

2 quæ peperit ei Zamran et Jecsan, et Madam, et Madian, et Jesboc, et Sue.

3 Jecsan quoque genuit Saba et Dadan. Filii Dadan fuerunt Assurim, et Latusim, et Loomin.

4 At vero ex Madian ortus est Epha, et Opher, et Henoch, et Abida, et Eldaa : omnes hi filii Ceturæ.

5 Deditque Abraham cuncta quæ possederat, Isaac :

6 filiis autem concubinarum largitus est munera, et separavit eos ab Isaac filio suo, dum adhuc ipse viveret, ad plagam orientalem.

7 Fuerunt autem dies vitæ Abrahæ, centum septuaginta quinque anni.

8 Et deficiens mortuus est in senectute bona, provectæque ætatis et plenus dierum : congregatusque est ad populum suum.

9 Et sepelierunt eum Isaac et Ismaël filii sui in spelunca duplici, quæ sita est in agro Ephron filii Seor Hethæi, e regione Mambre,

10 quem emerat a filiis Heth : ibi sepultus est ipse, et Sara uxor ejus.

11 Et post obitum illius benedixit Deus Isaac filio ejus, qui habitabat juxta puteum nomine Viventis et videntis.

12 Hæ sunt generationes Ismaël filii Abrahæ, quem peperit ei Agar Ægyptia, famula Saræ : et

13 hæc nomina filiorum ejus in vocabulis et generationibus suis. Primogenitus Ismaëlis Nabaioth, deinde Cedar, et Adbeel, et Mabsam,

14 Masma quoque, et Duma, et Massa,

15 Hadar, et Thema, et Jethur, et Naphis, et Cedma.

16 Isti sunt filii Ismaëlis : et hæc nomina per castella et oppida eorum, duodecim principes tribuum suarum.

17 Et facti sunt anni vitæ Ismaëlis centum triginta septem, deficiensque mortuus est, et appositus ad populum suum.

18 Habitavit autem ab Hevila usque Sur, quæ respicit Ægyptum introëuntibus Assyrios ; coram cunctis fratribus suis obiit.

19 Hæ quoque sunt generationes Isaac filii Abraham : Abraham genuit Isaac :

20 qui cum quadraginta esset annorum, duxit uxorem Rebeccam filiam Bathuelis Syri de Mesopotamia, sororem Laban.

21 Deprecatusque est Isaac Dominum pro uxore sua, eo quod esset sterilis : qui exaudivit eum, et dedit conceptum Rebeccæ.

22 Sed collidebantur in utero ejus parvuli ; quæ ait : Si sic mihi futurum erat, quid necesse fuit concipere ? perrexitque ut consuleret Dominum.

23 Qui respondens ait : Duæ gentes sunt in utero tuo, et duo populi ex ventre tuo dividentur, populusque populum superabit, et major serviet minori.

24 Jam tempus pariendi advenerat, et ecce gemini in utero ejus reperti sunt.

25 Qui prior egressus est, rufus erat, et totus in morem pellis hispidus : vocatumque est nomen ejus Esau. Protinus alter egrediens, plantam fratris tenebat manu : et idcirco appellavit eum Jacob.

26 Sexagenarius erat Isaac quando nati sunt ei parvuli.

27 Quibus adultis, factus est Esau vir gnarus venandi, et homo agricola : Jacob autem vir simplex habitabat in tabernaculis.

28 Isaac amabat Esau, eo quod de venationibus illius vesceretur : et Rebecca diligebat Jacob.

29 Coxit autem Jacob pulmentum : ad quem cum venisset Esau de agro lassus,

30 ait : Da mihi de coctione hac rufa, quia oppido lassus sum. Quam ob causam vocatum est nomen ejus Edom.

31 Cui dixit Jacob : Vende mihi primogenita tua.

32 Ille respondit : En morior, quid mihi proderunt primogenita ?

33 Ait Jacob : Jura ergo mihi. Juravit ei Esau et vendidit primogenita.

34 Et sic, accepto pane et lentis edulio, comedit et bibit, et abiit, parvipendens quod primogenita vendidisset.

   

Dalle opere di Swedenborg

 

Arcana Coelestia #3104

Studia questo passo

  
/ 10837  
  

3104. ‘Dimidium sicli pondus’: quod significet quantum ad initiationem, constat a significatione ‘sicli, dimidii, et ponderis’; quod ‘siclus’ sit pretium seu aestimatio boni et veri, et quod ‘dimidium sicli’ sit determinatio quanti ejus, videatur n. 2959; quod ‘pondus’ significet statum rei quoad bonum, videbitur; ex his patet quod ‘dimidium sicli pondus’ significet et involvat quantum quoad bonum per ‘monile auri’ intellectum; quod ad initiationem, sequitur ab illis quae praecedunt et quae sequuntur 1 .

[2] Quod ‘pondus’ sit status rei quoad bonum, patet ab his locis in Verbo:

apud Ezechielem,

Propheta cibum comederet pondere viginti siclorum in diem, ... et aquam juxta mensuram biberet sextam hinis:... quia ecce Ego frangens baculum panis in Hierosolyma, ut comedant panem in pondere et in sollicitudine, et aquas in mensura et cum stupore bibant, ut careant pane et aqua, [4:10, 11], 4:16, 17; ubi de vastatione boni et veri, cujus repraesentatio per ‘prophetam’, status vastati boni significatur per quod ‘cibum et panem comederent in pondere’, et status vastati veri per quod ‘aquam juxta mensuram biberent’, quod ‘panis’ sit caeleste, ita bonum, videatur n. 276, 680, 2165, 2177, et quod ‘aqua’ sit spirituale, 2 ita verum, n. 739, 2702, 3058; inde patet, quod ‘pondus’ praedicetur de bono, et ‘mensura’ de vero:

[3] apud eundem,

Lances justitiae, ephah justitiae, et bath justitiae, erit [vobis], 45:10 seq. ;

ibi de terra sancta, per quam quod regnum Domini in caelis significetur, ex singulis ibi apud Prophetam sciri potest, 3 ubi non lances, ephah, bath erunt, sed bona et vera, quae per pondera illa et per mensuras illas significantur:

apud Esaiam,

Quis mensus in pugillo Suo aquas, et caelos palmo paravit, et complexus in trientali pulverem terrae, et appendit lance montes, et colles trutinis? 40:12;

‘appendere lance montes et colles trutinis’ pro quod a Domino caelestia amoris et charitatis, et quod solus disponat status eorum; quod ‘montes et colles’, de quibus praedicantur pondera illa, sint caelestia amoris, videatur n. 795, 796, 1430, 2722:

[4] apud Danielem,

Scriptura super parietem palatii Belshazzaris; Mene, Mene, Tekel, Upharsin; haec interpretatio, Mene, numeravit Deus regnum tuum et finivit illud; Tekel, appensus es in trutinis, et deprehensus es deficiens; Perez, divisum est regnum tuum, et datum Medo et Persae, 5:25-28;

ubi ‘mene’ seu numeravit praedicatur de 4 vero, at ‘tekel’ seu appensus in trutinis de 5 bono; agitur ibi in sensu interno de consummatione.

Note a piè di pagina:

1. The Manuscript inserts de initiatione enim agitur.

2. The Manuscript has seu

3. The Manuscript has ibi

4. The Manuscript has statu veri

5. The Manuscript has statu boni

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.