¹ En Abraham voer voort, en nam een vrouw, wier naam was Ketura.

² En zij baarde hem Zimran en Joksan, en Medan en Midian, en Jisbak en Suah.

³ En Joksan gewon Seba en Dedan; en de zonen van Dedan waren de Assurieten, en Letusieten, en Leummieten.

⁴ En de zonen van Midian waren Efa en Efer, en Henoch en Abida, en Eldaa. Deze allen waren zonen van Ketura.

⁵ Doch Abraham gaf aan Izak al wat hij had.

⁶ Maar aan de zonen der bijwijven, die Abraham had, gaf Abraham geschenken; en zond hen weg van zijn zoon Izak, terwijl hij nog leefde, oostwaarts naar het land van het Oosten.

⁷ Dit nu zijn de dagen der jaren des levens van Abraham, welke hij geleefd heeft, honderd vijf en zeventig jaren.

⁸ En Abraham gaf den geest en stierf, in goede ouderdom, oud en des levens zat, en hij werd tot zijn volken verzameld.

⁹ En Izak en Ismael, zijn zonen, begroeven hem, in de spelonk van Machpela, in den akker van Efron, den zoon van Zohar, den Hethiet, welke tegenover Mamre is;

¹⁰ In den akker, dien Abraham van de zonen Heths gekocht had, daar is Abraham begraven, en Sara, zijn huisvrouw.

¹¹ En het geschiedde na Abrahams dood, dat God Izak, zijn zoon, zegende; en Izak woonde bij de put Lachai-Roi.

¹² Dit nu zijn de geboorten van Ismael, den zoon van Abraham, dien Hagar, de Egyptische, dienstmaagd van Sara, Abraham gebaard heeft.

¹³ En dit zijn de namen der zonen van Ismael, met hun namen naar hun geboorten. De eerstgeborene van Ismael, Nabajoth; daarna Kedar, en Adbeel, en Mibsam,

¹⁴ En Misma, en Duma, en Massa,

¹⁵ Hadar en Thema, Jetur, Nafis en Kedma.

¹⁶ Deze zijn de zonen van Ismael, en dit zijn hun namen, in hun dorpen en paleizen, twaalf vorsten naar hun volken.

¹⁷ En dit zijn de jaren des levens van Ismael, honderd zeven en dertig jaren; en hij gaf den geest, en stierf, en hij werd verzameld tot zijn volken.

¹⁸ En zij woonden van Havila tot Sur toe, hetwelk tegenover Egypte is, daar gij gaat naar Assur; hij heeft zich nedergeslagen voor het aangezicht van al zijn broederen.

¹⁹ Dit nu zijn de geboorten van Izak, den zoon van Abraham: Abraham gewon Izak.

²⁰ En Izak was veertig jaren oud, als hij Rebekka, de dochter van Betuel, den Syrier, uit Paddan-Aram, de zuster van Laban, den Syrier, zich ter vrouw nam.

²¹ En Izak bad den HEERE zeer in de tegenwoordigheid van zijn huisvrouw; want zij was onvruchtbaar; en de HEERE liet zich van hem verbidden, zodat Rebekka, zijn huisvrouw, zwanger werd.

²² En de kinderen stieten zich samen in haar lichaam. Toen zeide zij: Is het zo? waarom ben ik dus? en zij ging om den HEERE te vragen.

²³ En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en Twee natien zullen zich uit uw ingewand van een scheiden; en het ene volk zal sterker zijn dan het andere volk; en de meerdere zal den mindere dienen.

²⁴ Als nu haar dagen vervuld waren om te baren, ziet, zo waren tweelingen in haar buik.

²⁵ En de eerste kwam uit, ros; hij was geheel als een haren kleed; daarom noemden zij zijn naam Ezau.

²⁶ En daarna kwam zijn broeder uit, wiens hand Ezau's verzenen hield; daarom noemde men zijn naam Jakob. En Izak was zestig jaren oud, als hij hen gewon.

²⁷ Als nu deze jongeren groot werden, werd Ezau een man, verstandig op de jacht, een veldman; maar Jakob werd een oprecht man, wonende in tenten.

²⁸ En Izak had Ezau lief; want het wildbraad was naar zijn mond; maar Rebekka had Jakob lief.

²⁹ En Jakob had een kooksel gekookt; en Ezau kwam uit het veld, en was moede.

³⁰ En Ezau zeide tot Jakob: Laat mij toch slorpen van dat rode, dat rode daar, want ik ben moede; daarom heeft men zijn naam genoemd Edom.

³¹ Toen zeide Jakob: Verkoop mij op dezen dag uw eerstgeboorte.

³² En Ezau zeide: Zie, ik ga sterven; en waartoe mij dan de eerstgeboorte?

³³ Toen zeide Jakob: Zweer mij op dezen dag! en hij zwoer hem; en hij verkocht aan Jakob zijn eerstgeboorte.

³⁴ En Jakob gaf aan Ezau brood, en het linzenkooksel; en hij at en dronk, en hij stond op en ging heen; alzo verachtte Ezau de eerstgeboorte.

¹ Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

² Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

³ Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

⁴ Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

⁵ Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

⁶ Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

⁷ Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

⁸ Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

⁹ Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

¹⁰ Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

¹¹ Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

¹² Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

¹³ He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

¹⁴ He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

¹⁵ He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

¹⁶ Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

¹⁷ Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

¹⁸ Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

¹⁹ Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

²⁰ Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

²¹ Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

²² Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

²³ Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

²⁴ Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

²⁵ Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

²⁶ Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

²⁷ Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

²⁸ Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

²⁹ Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

³⁰ Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

³¹ Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

³² Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

³³ Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

³⁴ Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

³⁵ Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

³⁶ Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

³⁷ Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

³⁸ Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

³⁹ Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

⁴⁰ Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

⁴¹ Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

⁴² Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

⁴³ Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

⁴⁴ Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

⁴⁵ Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

⁴⁶ Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

⁴⁷ Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

⁴⁸ Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

⁴⁹ Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

⁵⁰ Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

⁵¹ Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

⁵² Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

⁵³ Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

⁵⁴ Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

⁵⁵ Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

⁵⁶ Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

⁵⁷ Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

⁵⁸ Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

⁵⁹ Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

⁶⁰ Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

⁶¹ Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

⁶² Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

⁶³ Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

⁶⁴ Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

⁶⁵ Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

⁶⁶ Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.