123. 7. Het is het voortdurende van de Goddelijke Voorzienigheid van de Heer dat Hij de mens met zich verbindt en Zich met hem, opdat Hij hem de gelukzalige dingen van het eeuwige leven kan geven.

Dit kan niet geschieden tenzij voor zoveel als de boze dingen met de begeerten ervan verwijderd zijn. Dat het voortdurende van de Goddelijke Voorzienigheid van de Heer is de mens te verbinden met Zich en Zich met hem, en dat het die verbinding is die de hervorming en de wederverwekking wordt genoemd en dat de mens daaruit de zaliging heeft, is boven in de n. 27-45 getoond. Wie ziet niet dat de verbinding met God het eeuwige leven en de zaliging is; dit ziet toch eenieder die gelooft dat de mensen uit de schepping beelden en gelijkenissen van God zijn, (Genesis 1:26, 27) en die weet wat het beeld en de gelijkenis van God is. Wie, die gezonde rede heeft, kan, als hij vanuit zijn redelijkheid denkt en vanuit zijn vrijheid wil denken, geloven dat er drie goden zijn, gelijkwaardig van wezen en dat het Goddelijk Zijn of het Goddelijk Wezen verdeeld kan worden. Dat het drievuldige in één God is, kan gedacht en begrepen worden, zoals de ziel en het lichaam in de engel en in de mens begrepen wordt en het daaruit voortgaande van het leven. Omdat dit drievuldige in één er alleen is in de Heer, volgt dat de verbinding zal zijn met Hem. Gebruik uw redelijkheid en tegelijk de vrijheid van denken en u zult deze waarheid in haar licht zien; maar neem eerst aan dat God is en dat de hemel is en dat het eeuwige leven is. Omdat nu God één is en de mens vanuit de schepping Zijn beeld en gelijkenis gemaakt is en omdat hij door de helse liefde en door de begeerten ervan en de verkwikkelijke dingen daarvan, in de liefde van alle boze dingen is gekomen, en hij vandaar het beeld en de gelijkenis van God bij zich verwoest heeft, volgt dat het het aanhoudende van de Goddelijke Voorzienigheid van de Heer is dat Hij de mens met Zich zal verbinden en Zich met de mens en zo te maken dat hij Zijn beeld zal worden. Dit is ook te dien einde dat de Heer de mens de gelukzalige dingen van het eeuwige leven kan geven, dit volgt hieruit, want de Goddelijke Liefde is zodanig. Dat Hij deze echter niet kan geven, noch hem Zijn beeld maken, tenzij de mens zoals uit zich de zonden in de uitwendige mens verwijdert, is omdat de Heer niet slechts de Goddelijke Liefde maar ook de Goddelijke Wijsheid is, en de Goddelijke Liefde niets doet tenzij vanuit haar Goddelijke Wijsheid en volgens die. Dat de mens niet met Hem verbonden en zo hervormd, wederverwekt en gezaligd kan worden, tenzij het hem is geoorloofd vanuit het vrije volgens de rede te handelen, hierdoor is de mens immers werkelijk mens, is volgens Zijn Goddelijke Wijsheid, en al wat is volgens de Goddelijke Wijsheid van de Heer is ook van Zijn Goddelijke Voorzienigheid.

5986. It is worth my mentioning that it has happened many times and thereby been proved to me that no one person's thought, speech, will, or action - either in heaven or in hell - originates in the person himself but comes from others, so that ultimately every individual is dependent on the all-embracing inflow of life from the Lord. When I have heard others saying that nothing of a subordinate's thought or speech originated in himself, yet the subordinate imagined that it did come solely from himself, I have been allowed on many occasions to talk to those entering the subordinate. Whenever they would argue that their own thought and speech originated in themselves unlike a subordinate's - and because they really thought this was so - I have also been allowed to tell them that their idea is false. I have told them that they, exactly like a subordinate, derived their thought and speech from others. To prove the point I was allowed to talk to the spirits entering them; and when these spirits professed much the same, I was allowed to talk in turn to the ones entering them, and so on in unbroken sequence. This proved that each individual's thought and speech came from others. The experience made the spirits highly indignant, for each of them wants his thought and speech to originate in himself. But because the experience served to teach them the truth of the matter, they were told that the whole of their thought, and of their will too, is something that comes into them, for the reason that there is but one life alone, which is the source of the life those mental powers possess. That life flows in from the Lord, employing an amazing form, the heavenly form; it flows not only into all people universally but also into each individual specifically. Variation occurs in every case, determined by the form each subordinate recipient possesses, in the measure that the form agrees or does not agree with the heavenly one. From all this one may also see what the situation is with man, who will be dealt with in what follows where influx is the subject.