2. Maar dat het geheel zowel als het bijzondere, ja het meest bijzondere, tot de kleinste jota toe, geestelijke en hemelse dingen betekent en omhult, weet tot dusver de Christelijke wereld in de verste verte niet, om welke reden zij dan ook voor het Oude Testament weinig aandacht heeft Niettemin kan het hieruit alleen al blijken, dat het Woord – daar het van de Heer is en van de Heer komt - nooit zou kunnen bestaan, tenzij het innerlijk die dingen bevatte, welke van de hemel, de kerk en van het geloof zijn. Anders kon het niet het Woord van de Heer genoemd worden, evenmin zou gezegd kunnen worden, dat daarin enig leven is; want vanwaar zou het leven anders kunnen komen, dan uit de dingen die van het leven zijn, dat wil zeggen, daarvandaan dat het geheel zowel als elke bijzonderheid betrekking heeft op de Heer, Die het leven Zelf is. Iets dat innerlijk niet op Hem ziet, leeft dus niet, ja zelfs, een woord in het Woord, dat niet Hem onthult, of op haar wijze op Hem betrekking heeft, is niet goddelijk.

1885. Maar deze beide soorten van gezichten zijn buitengewoon en zij zijn mij alleen getoond met het doel, dat ik weten zou van welke aard zij zijn. Tot het op gewone wijzen geziene echter behoort alles wat men door de Goddelijke barmhartigheid van de Heer, in dit eerste deel vindt meegedeeld, en aan het begin van elk hoofdstuk werd geplaatst en ook erachteraan toegevoegd. Maar dit zijn geen gezichten, maar geziene dingen bij volledig wakker zijn van het lichaam en wel nu reeds sinds verscheidene jaren. Einde van hoofdstuk 15 -----

64. Dit is nu de innerlijke zin van het Woord, het meest wezenlijke leven zelf ervan, dat nergens uit de letterlijke zin blijkt. Maar de verborgenheden zijn er zoveel, dat boekdelen niet zouden kunnen volstaan om ze te verklaren. Niet dan zeer weinige zijn hier medegedeeld, en wel van dien aard, dat zij kunnen bevestigen, dat hier over de wedergeboorte wordt gehandeld, en dat deze voortschrijdt van de uiterlijke mens naar de innerlijke. Zo worden de engelen het Woord gewaar; van al wat de letter betreft weten zij niets; zelfs kennen zij niet een enkel woord naar dezelfde dichtstbij zijnde betekenis, zoveel te minder de namen van: landen, steden, rivieren, personen, namen die zo vaak in de historische en profetische boeken voorkomen. Zij hebben enkel en alleen een denkbeeld van die dingen, welke met de woorden en namen worden bedoeld. Zo verstaan zij onder Adam in het paradijs de Oudste kerk, en zelfs nog niet eens de kerk, maar het geloof van de Oudste Kerk in de Heer; onder Noach de Kerk die bij het nageslacht overbleef en voortduurde tot Abrams tijd; onder Abraham geenszins hem die als mens geleefd heeft, maar het heilbrengend geloof dat hij uitbeeldde, en zo verder; dus geestelijke en hemelse dingen, geheel en al onttrokken aan de dichtstbij zijnde betekenis van woorden en namen.