2. Maar dat het geheel zowel als het bijzondere, ja het meest bijzondere, tot de kleinste jota toe, geestelijke en hemelse dingen betekent en omhult, weet tot dusver de Christelijke wereld in de verste verte niet, om welke reden zij dan ook voor het Oude Testament weinig aandacht heeft Niettemin kan het hieruit alleen al blijken, dat het Woord – daar het van de Heer is en van de Heer komt - nooit zou kunnen bestaan, tenzij het innerlijk die dingen bevatte, welke van de hemel, de kerk en van het geloof zijn. Anders kon het niet het Woord van de Heer genoemd worden, evenmin zou gezegd kunnen worden, dat daarin enig leven is; want vanwaar zou het leven anders kunnen komen, dan uit de dingen die van het leven zijn, dat wil zeggen, daarvandaan dat het geheel zowel als elke bijzonderheid betrekking heeft op de Heer, Die het leven Zelf is. Iets dat innerlijk niet op Hem ziet, leeft dus niet, ja zelfs, een woord in het Woord, dat niet Hem onthult, of op haar wijze op Hem betrekking heeft, is niet goddelijk.

Écoutez l'audio dans une nouvelle fenêtre

Our words have life in them, a life beyond their basic meaning. When we speak impeccably, that is, without fault, they reflect the good and true ways of our Creator.

(références: Apocalypse Explained 514 [22]; Arcana Coelestia 2, 3, 2271, 2892, Genesis 1:3; Luke 8:22-25)

8943. 'You will profane it' means that no worship in that case exists. This is clear from the meaning of 'profaning' as bringing about the nonexistence of any worship. For in itself the product of self-intelligence is devoid of life, indeed is spiritually dead, since the human proprium or self is nothing but evil. Consequently if the worship of God has its origin in the self that worship is no different at all from the worship of an idol or a graven or molten image, which have no spirit, that is, no life, within them. But what springs from the Word, only this can be of service for offering worship to God, since this is in itself living. For within the Word, in every single part, there is a spiritual sense, which deals with the Lord's kingdom; and within that internal sense there is the Divine, since the Word in its inmost sense deals with the Lord alone. This is the source of the holiness and life of the Word; it derives them from no other source. The Word may be likened to a Divine human being; the literal sense is so to speak his body, while the internal sense is so to speak his soul, from which it is evident that the literal sense receives life through the internal sense. It seems as though the literal sense disappears or dies through the internal sense; but the contrary is the reality. It does not disappear, still less does it die; rather it receives life through the internal sense. From all this it is now clear that a true worship of God has its origin in things of the Word and not at all in those of self-intelligence. So it is that 'if you move a chisel over the altar, you will profane it' means that if you have fashioned such things as are to constitute the worship of God, and they are not products of the Word but of self-intelligence, no worship exists.