1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

937. Hieruit kan ook blijken, van welke aard het Woord van de Heer in de innerlijke zin is. In de zin van de letter verschijnt het zo grof, dat men niet beter weet, of er wordt alleen van zaaiing en oogst, van koude en hitte, van zomer en winter en van dag en nacht gesproken, terwijl het toch verborgenheden van de Oude of geestelijke Kerk in zich bevat. De woorden zelf in de zin van de letter zijn van dien aard, dus als het ware meest algemene vaten, in elk waarvan zovele en zo grote hemelse verborgenheden vervat zijn, dat zij nooit, ook niet voor het tienduizendste deel, zouden kunnen worden uitgeput; want de engelen kunnen, uit de Heer, in deze zo uiterst algemene, aan de aardse dingen ontleende woorden met onbegrensde verscheidenheid geheel het verloop van de wedergeboorte en de staat van degene die wedergeboren moet worden en van hem die wedergeboren is, zien, terwijl de mens nauwelijks iets ziet. Vervolg over de hellen. Hier over de hellen van de gierigaards; en over het vuile Jeruzalem, en de rovers in de woestijn; voorts over de drekhellen van degenen, die louter voor het genot geleefd hebben.