1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

167. Als men echter wist, hoeveel verborgenheden in ieder kleinste vers besloten liggen, zou men versteld staan; er zijn zoveel verborgenheden daarin vervat dat het nooit gezegd kan worden; dit blijkt nauwelijks uit de letter; om het kort te zeggen: de woorden in de letterlijke zin, juist zoals ze zijn ontvangen een levende uitbeelding in wonderschone orde in de wereld van de geesten, want de wereld van de geesten is een uitbeeldende wereld; en al wat levend wordt uitgebeeld, nemen in de tweede hemel de engelgeesten, wat betreft de fijnere bestanddelen welke het uitgebeelde bevat, waar; en dit worden de engelen in de derde hemel overvloedig en ten volle waar met onuitsprekelijke engelenvoorstellingen, en wel naar het Welbehagen van de Heer met alle menigvuldigheid welke onbegrensd is. Van dien aard is het Woord van de Heer. De opwekking van de mens uit de dood, en zijn ingang in het eeuwige leven.