1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

1405. Maar het is met de innerlijke zin, zoals tot hiertoe duidelijk is aangetoond, zo gesteld. dat alle dingen in het algemeen en in het bijzonder los van de letter moet worden verstaan, alsof de letter niet bestond, want in de innerlijke zin is de ziel en het leven van het Woord, welke niet te voorschijn komen, wanneer niet de letterlijke zin als het ware verdwijnt; zo worden ook de engelen het Woord van de Heer gewaar, wanneer het door de mens gelezen wordt.