Le texte de la Bible

 

Genesis 31

Étudier

   

1 Postquam autem audivit verba filiorum Laban dicentium : Tulit Jacob omnia quæ fuerunt patris nostri, et de illius facultate ditatus, factus est inclytus :

2 animadvertit quoque faciem Laban, quod non esset erga se sicut heri et nudiustertius,

3 maxime dicente sibi Domino : Revertere in terram patrum tuorum, et ad generationem tuam, eroque tecum.

4 Misit, et vocavit Rachel et Liam in agrum, ubi pascebat greges,

5 dixitque eis : Video faciem patris vestri quod non sit erga me sicut heri et nudiustertius : Deus autem patris mei fuit mecum.

6 Et ipsæ nostis quod totis viribus meis servierim patri vestro.

7 Sed et pater vester circumvenit me et mutavit mercedem meam decem vicibus : et tamen non dimisit eum Deus ut noceret mihi.

8 Si quando dixit : Variæ erunt mercedes tuæ : pariebant omnes oves varios fœtus ; quando vero e contrario, ait : Alba quæque accipies pro mercede : omnes greges Alba pepererunt.

9 Tulitque Deus substantiam patris vestri, et dedit mihi.

10 Postquam enim conceptus ovium tempus advenerat, levavi oculos meos, et vidi in somnis ascendentes mares super feminas, varios et maculosos, et diversorum colorum.

11 Dixitque angelus Dei ad me in somnis : Jacob ? Et ego respondi : Adsum.

12 Qui ait : Leva oculos tuos, et vide universos masculos ascendentes super feminas, varios, maculosos, atque respersos. Vidi enim omnia quæ fecit tibi Laban.

13 Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem, et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge, et egredere de terra hac, revertens in terram nativitatis tuæ.

14 Responderuntque Rachel et Lia : Numquid habemus residui quidquam in facultatibus et hæreditate domus patris nostri ?

15 nonne quasi alienas reputavit nos, et vendidit, comeditque pretium nostrum ?

16 Sed Deus tulit opes patris nostri, et eas tradidit nobis, ac filiis nostris : unde omnia quæ præcepit tibi Deus, fac.

17 Surrexit itaque Jacob, et impositis liberis ac conjugibus suis super camelos, abiit.

18 Tulitque omnem substantiam suam, et greges, et quidquid in Mesopotamia acquisierat, pergens ad Isaac patrem suum in terram Chanaan.

19 Eo tempore ierat Laban ad tondendas oves, et Rachel furata est idola patris sui.

20 Noluitque Jacob confiteri socero suo quod fugeret.

21 Cumque abiisset tam ipse quam omnia quæ juris sui erant, et amne transmisso pergeret contra montem Galaad,

22 nuntiatum est Laban die tertio quod fugeret Jacob.

23 Qui, assumptis fratribus suis, persecutus est eum diebus septem : et comprehendit eum in monte Galaad.

24 Viditque in somnis dicentem sibi Deum : Cave ne quidquam aspere loquaris contra Jacob.

25 Jamque Jacob extenderat in monte tabernaculum : cumque ille consecutus fuisset eum cum fratribus suis, in eodem monte Galaad fixit tentorium.

26 Et dixit ad Jacob : Quare ita egisti, ut clam me abigeres filias meas quasi captivas gladio ?

27 cur ignorante me fugere voluisti, nec indicare mihi, ut prosequerer te cum gaudio, et canticis, et tympanis, et citharis ?

28 Non es passus ut oscularer filios meos et filias : stulte operatus es : et nunc quidem

29 valet manus mea reddere tibi malum : sed Deus patris vestri heri dixit mihi : Cave ne loquaris contra Jacob quidquam durius.

30 Esto, ad tuos ire cupiebas, et desiderio erat tibi domus patris tui : cur furatus es deos meos ?

31 Respondit Jacob : Quod inscio te profectus sum, timui ne violenter auferres filias tuas.

32 Quod autem furti me arguis : apud quemcumque inveneris deos tuos, necetur coram fratribus nostris : scrutare, quidquid tuorum apud me inveneris, et aufer. Hæc dicens, ignorabat quod Rachel furata esset idola.

33 Ingressus itaque Laban tabernaculum Jacob, et Liæ, et utriusque famulæ, non invenit. Cumque intrasset tentorium Rachelis,

34 illa festinans abscondit idola subter stramenta cameli, et sedit desuper : scrutantique omne tentorium, et nihil invenienti,

35 ait : Ne irascatur dominus meus quod coram te assurgere nequeo : quia juxta consuetudinem feminarum nunc accidit mihi : sic delusa sollicitudo quærentis est.

36 Tumensque Jacob, cum jurgio ait : Quam ob culpam meam, et ob quod peccatum meum sic exarsisti post me,

37 et scrutatus es omnem supellectilem meam ? quid invenisti de cuncta substantia domus tuæ ? pone hic coram fratribus meis, et fratribus tuis, et judicent inter me et te.

38 Idcirco viginti annis fui tecum ? oves tuæ et capræ steriles non fuerunt, arietes gregis tui non comedi :

39 nec captum a bestia ostendi tibi, ego damnum omne reddebam : quidquid furto peribat, a me exigebas :

40 die noctuque æstu urebar, et gelu, fugiebatque somnus ab oculis meis.

41 Sicque per viginti annos in domo tua servivi tibi, quatuordecim pro filiabus, et sex pro gregibus tuis : immutasti quoque mercedem meam decem vicibus.

42 Nisi Deus patris mei Abraham, et timor Isaac affuisset mihi, forsitan modo nudum me demisisses : afflictionem meam et laborem manuum mearum respexit Deus, et arguit te heri.

43 Respondit ei Laban : Filiæ meæ et filii, et greges tui, et omnia quæ cernis, mea sunt : quid possum facere filiis et nepotibus meis ?

44 Veni ergo, et ineamus fœdus, ut sit in testimonium inter me et te.

45 Tulit itaque Jacob lapidem, et erexit illum in titulum :

46 dixitque fratribus suis : Afferte lapides. Qui congregantes fecerunt tumulum, comederuntque super eum :

47 quem vocavit Laban Tumulum testis : et Jacob, Acervum testimonii, uterque juxta proprietatem linguæ suæ.

48 Dixitque Laban : Tumulus iste erit testis inter me et te hodie, et idcirco appellatum est nomen ejus Galaad, id est, Tumulus testis.

49 Intueatur et judicet Dominus inter nos quando recesserimus a nobis,

50 si afflixeris filias meas, et si introduxeris alias uxores super eas : nullus sermonis nostri testis est absque Deo, qui præsens respicit.

51 Dixitque rursus ad Jacob : En tumulus hic, et lapis quem erexi inter me et te,

52 testis erit : tumulus, inquam, iste et lapis sint in testimonium, si aut ego transiero illum pergens ad te, aut tu præterieris, malum mihi cogitans.

53 Deus Abraham, et Deus Nachor, judicet inter nos, Deus patris eorum. Juravit ergo Jacob per timorem patris sui Isaac :

54 immolatisque victimis in monte, vocavit fratres suos ut ederent panem. Qui cum comedissent, manserunt ibi :

55 Laban vero de nocte consurgens, osculatus est filios, et filias suas, et benedixit illis : reversusque est in locum suum.

   

Des oeuvres de Swedenborg

 

Arcana Coelestia #4316

Étudier ce passage

  
/ 10837  
  

4316. Quod in sensu interno historico per ‘usque ad diem hunc’ significetur in perpetuum quod tales, constat a significatione ‘usque ad diem hunc’ quod, ‘ubi in Verbo’ nominatur, sit perpetuum, de qua n. 2838. Quod posteritas illa talis fuerit a primis temporibus, constare potest ab ipsis filiis Jacobi, A Reubene quod cubuerit cum Bilha concubina patris sui, Gen. 35:22:

A Shimeone et Levi quod occiderint Hamorem et Shechemum, et omnes viros urbis illorum, et quod reliqui filii venerint super confossos, et depraedati sint urbem,

Gen. 34:1 seq. 27-29; ideo de illis Jacobus, tunc Israel, 1 antequam moreretur, ita locutus est; de Reubene, Non eris superior, quia ascendisti cubilia patris tui, tunc indignum fecisti te, stratum meum ascendit, Gen. 49:3, 4:

et de Shimeone et Levi, In arcanum eorum ne veniat anima mea, cum congregatione eorum ne uniatur gloria mea, quia in ira sua occiderunt virum, et in proposito suo enervarunt bovem: maledicta ira eorum quia vehemens, et furor eorum quia gravis est; dividam eos inter Jacobum, et dispergam eos inter Israelem, Gen.

49:5-7.

[2] Qualis Jehudah fuit, etiam constare potest ex eo quod uxorem Canaanitidem duxerit, Gen. 38:1, 2, quod tamen contra praeceptum fuit, ut constare potest ex Abrahami verbis ad servum qui missus ad desponsandum Rebeccam filio suo Jishako, Gen. 24:3, 6, et a pluribus locis in Verbo; quod tertia pars gentis illius ex stirpe illa sit, nempe ex filio Shelah qui ex matre Canaanitide, 2 Gen. 38:11; 46:12; videatur Num. 26:20; 3 1 Chron. 4:21, 22: et porro a nefario facinore eorum et reliquorum filiorum Jacobi contra Josephum, Gen. 37:18 ad fin. Posteri eorum qui in Aegypto, quales fuerint, patet ab iis quae memorantur de illis cum fuerunt in deserto, ubi toties rebelles fuerunt, et dein in terra Canaane, ubi toties 4 idololatrae facti sunt; 5 demum quales fuerunt tempore Domini, mox supra n. 6 4314 ostensum est: 7 quales hodie sunt, nempe contra Dominum, contra illa quae sunt Ecclesiae, et contra charitatem erga proximum, et 8 contra seipsos mutuo, notum est: inde constare potest quod gens illa perpetuo talis fuerit; ne itaque amplius opinetur aliquis quod apud illos aliqua Ecclesia fuerit, sed modo repraesentativum Ecclesiae, minus quod illi prae aliis electi fuerint.

Notes de bas de page:

1. cum

2. The Manuscript inserts de quo.

3. The Manuscript inserts et.

4. et quoties

5. The Manuscript inserts et postea quales fuerunt, in Libris Judicum, Samuelis, Regum, et apud Prophetas.

6. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

7. The Manuscript inserts et porro.

8. etiam

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Des oeuvres de Swedenborg

 

Arcana Coelestia #2842

Étudier ce passage

  
/ 10837  
  

2842. ‘Et dixit, In Me juravi, dictum Jehovae’: quod significet confirmationem ex Divino irrevocabilem, nempe de illis quae sequuntur, constare potest a significatione ‘dicere, in Me jurare, et dicti Jehovae’ quae omnia involvunt confirmationem, et quidem ex Divino, hoc est, ex Ipso; Divinum nec aliunde quam ex Se Ipso confirmare potest, et quod confirmat, est irrevocabile, quia veritas aeterna; quicquid Jehovah seu Dominus loquitur, est veritas aeterna, Matth. 24:35, nam ex ipso Esse veri 1 venit; at quod juramento quasi confirmet, ut hic, et alibi in Verbo, non ideo est quod magis verum sit, sed est ideo quia ad tales qui non recipiunt verum Divinum nisi ita confirmatum; non enim aliam ideam de Jehovah seu Domino habent quam de homine, qui dicere potest, et mutare, 2 sicut pluries in Verbo legitur, 3 sed in sensu interno id aliter se habet. Quod Jehovah seu Dominus nusquam aliquid juramento confirmet, quisque scire potest, 4 at cum ipsum Divinum Verum, et ejus confirmatio, delabitur ad hominem talem, vertitur in simile juramenti; se habet hoc 5 sicut ignis comedens et fumus qui apparuit super monte Sinai coram oculis populi, cum descendit Jehovah seu Dominus, Exod. 19:18; Deut. 4:11, 12; 5:19-21 [KJV 22-24], gloria Ipsius in caelo, immo ipsa misericordia, ita apparuit coram populo ibi, qui in malo et falso, videatur n. 1861; similiter se habet cum 6 multis quae a Jehovah dicuntur dicta et facta, de quibus in Verbo; inde constare potest quod ‘in Me juravi, dictum Jehovae’ sit significativum confirmationis ex Divino irrevocabilis.

[2] Quod ‘jurare’ ubi praedicatur de Jehovah, significet confirmare apud hominem qui talis, constare potest a pluribus aliis locis in Verbo, ut apud Davidem,

Jehovah recordatur in aeternum foederis Sui, verbi praecepit in mille generationes, quod pepigit Abrahamo, et juramenti Sui Jishako, Ps. 105:8, 9:

similiter se habet cum foedere ac cum juramento, quod Jehovah seu Dominus non pangat foedus cum homine, sed cum agitur de conjunctione per amorem et charitatem, sistitur illud etiam actualiter ut foedus, videatur n. 1864:

apud eundem,

Juravit Jehovah, et non paenituit Ipsum, Tu Sacerdos in aeternum, juxta verbum Meum, Malchizedek, Ps. 110:4;

ubi de Domino, ‘juravit Jehovah’ pro confirmatione ex Divino irrevocabili, hoc est, quod veritas aeterna sit:

[3] apud eundem,

Pepigi foedus electo Meo, juravi Davidi servo Meo, usque aeternum firmabo semen tuum, et aedificabo in generationem et generationem thronum tuum, Ps. 89:3 [KJV Ps. 89:4];

ubi etiam de Domino; ‘ 7 pangere foedus electo, et jurare Davidi’ pro confirmatione irrevocabili seu veritate aeterna, ‘David’ pro Domino, n. 1888, ‘pangere foedus’ spectat Divinum Bonum, ‘jurare’ Divinum Verum:

apud eundem,

Non profanabo foedus Meum, et enuntiatum labiorum Meorum non mutabo, semel juravi in sanctitatem Meam, si Davidi mentiar, Ps. 89:35 [KJV Ps. 89:34];

ubi etiam ‘David’ pro Domino; ‘foedus’ quoque ibi spectat Divinum Bonum, ‘enuntiatum labiorum’ Divinum Verum, et hoc ob conjugium boni et veri, quod est in singulis Verbi, de quo n. 683, 793, 801, 2516, 2712:

[4] apud eundem,

Juravit Jehovah Davidi veritatem, a qua non recedet, De fructu ventris tui ponam in solio tibi, si custodiverint filii tui foedus Meum, et testimonium Meum, quod doceo eos, [Ps. 132:11], 12; ‘juravit Jehovah Davidi veritatem’ manifeste pro veritatis aeternae confirmatione, quare dicitur ‘e qua non recedet’; per ‘Davidem’ quod intelligatur Dominus, dictum est; juramentum 8 usque erat Davidi, 9 quia talis quod crediderit de se et de posteritate sua confirmatum esse, erat enim David in amore sui et posteritatis suae, et inde credidit quod de illo dictum, nempe, ut supra, quod ‘in aeternum firmaretur semen ejus’, et ‘in generationem et generationem thronus ejus’, cum tamen de Domino dictum:

[5] apud Esaiam,

Aquae Noahi hoc Mihi, quod juravi non transire aquas Noahi amplius super terram, ita juravi non succensere tibi,

54:9; 10 ubi ‘jurare’ pro ‘foedus pangere’ et juramento confirmare; quod foedus fuerit, non juramentum, videatur Gen. 9:11:

apud eundem,

Juravit Jehovah, dicendo, Si non, quemadmodum cogitavi, ita erit, 14:24:

apud eundem,

Juravit Jehovah in dextram Suam, et in brachium roboris Sui, 62:8:

apud Jeremiam,

Audite Verbum Jehovae omnis Jehudah, habitantes in terra Aegypti, Ecce Ego juravi in nomen Meum magnum, dixit Jehovah, si erit amplius nomen Meum invocatum in ore omnis viri Jehudae, dicentis, Vivus Dominus Jehovih in omni terra Aegypti, 44:26:

apud eundem,

In Me juravi, dictum Jehovae, quod in desolationem erit Bozrah, 49:13:

apud eundem,

Juravit Jehovah Zebaoth in animam Suam, Si non implevero te homine sicut brucho, 51:14:

apud Amos, Juravit Dominus Jehovih in sanctitatem Suam, quod ecce dies venientes, 4:2:

apud eundem,

Juravit Jehovah in celsitudinem Jacobi, Si oblitus fuero in aeternum Omnium factorum eorum, 8:7;

[6] in illis locis, quod ‘Jehovah juraverit per dextram Suam, per nomen Suum magnum, per Se, per animam Suam, per sanctitatem Suam, per celsitudinem Jacobi’ significant confirmationem quae in Jehovah seu Domino; confirmatio a Jehovah non dabilis est quam ex Ipso; ‘dextra Jehovae, nomen magnum Jehovae, anima Jehovae, sanctitas Jehovae, celsitudo Jacobi’ significant Divinum Humanum Domini, per Ipsum 11 fuit confirmatio.

[7] Quod Jehovah seu Dominus juraverit ‘dare terram Abrahamo, Isaco et Jacobo’, 12 seu posteris eorum, in sensu interno significat confirmationem quod daret regnum caeleste illis qui in amore et fide sunt in Ipsum; ii sunt qui intelliguntur in Verbi sensu interno per filios et posteros Abrahami, Isaci et Jacobi, seu patrum; quod etiam actualiter repraesentatum per id quod posteris eorum data sit terra Canaan, et quod Ecclesia tunc apud eos repraesentaret regnum Domini caeleste, ut quoque ipsa terra; quod ‘terra’ et ‘terra Canaan’ in sensu interno sit regnum Domini, videatur n. 1413, 1437, 1607; inde est quod dicatur apud Mosen,

Propterea ut prolongetis dies super humo, quam juravit Jehovah patribus vestris, ad dandum illis, et semini eorum, terram fluentem lacte et melle:... propterea ut multiplicentur dies vestri, et dies filiorum vestrorum super humo, quam juravit Jehovah patribus vestris ad dandum illis, juxta dies caelorum super terra, [Deut. 11:9], 21; ex his locis nunc constare potest quod ‘jurare Jehovae’ fuerit 13 repraesentativum confirmationis, et quidem irrevocabilis; ut manifestius adhuc patet apud Esaiam,

In Me juravi, exivit ex ore Meo justitiae verbum, et non revertetur, quod Mihi incurvabit se omne genu, jurabit omnis lingua, 45:23.

[8] Praeterea injunctum fuit illis qui ab Ecclesia repraesentativa Judaica fuerunt, cum juramento confirmarent foedera, pariter vota, ut et promissa, tum vadimonia, quod tunc jurarent in nomen Jehovae; quod hoc illis injunctum fuerit, tametsi modo permissum, erat causa ut sic quoque repraesentaretur confirmatio interni hominis; ita ut juramenta tunc in nomen Jehovae essent sicut cetera, nempe repraesentativa; quod injunctum, hoc est, permissum, constat apud Mosen,

Jehovam Deum tuam timebis, et Ipsi servies, et in nomen Ipsius jurabis, non ibitis post deos alios, Deut. 6:13, 14;

alibi apud eundem,

Jehovam Deum Num timebis, Ipsi servies et Ipsi adhaerebis, et in nomen Ipsius jurabis, Deut. 10:20:

apud Esaiam,

Qui benedicit sibi in terra, benedicet in Deo veritatis, et qui jurat in terra, jurabit in Deum veritatis, 65:16:

apud Jeremiam,

Si reverteris Israel, dictum Jehovae, ad Me revertaris, et si removes abominationes a faciebus Meis, ne vacilles, et jura, vivit Jehovah, in veritate, in judicio, et in justitia, 4:1[, 2]:

apud Eundem,

Si discendo 14 discent vias populi Mei, adjurandum in nomen Meum, ... et aedificabuntur in medio populi Mei, 12:16.

Quod etiam juraverint in nomen Jehovae, seu juraverint Jehovae, apud Esaiam,

Audite hoc, domus Jacobi, vocati nomine Israelis, et ex aquis Jehudae exiverunt, jurantes in nomen Jehovae, et Deum Israelis memorarunt, non in veritate, et non in justitia, 48:1:

apud eundem,

In die illo erunt quinque urbes in terra Aegypti, loquentes labiis Canaanis, et jurantes Jehovae Zebaoth, 19:18:

apud Joshuam,

Jurarunt principes congregationis Gibeonitis, per Jehovam Deum Israelis, 9:18, 19.

[9] 15 Inde constat quod permissum illis jurare per nomen Jehovae, seu per Jehovam; sed quod id nihil aliud fuerit quam repraesentativum confirmationis interni hominis, 16 constat; notum 17 autem est quod interni homines, hoc est, qui conscientiam habent, non opus habeant aliquid per juramentum confirmare, et quod nec confirment, juramenta illis sunt pudori; dicere quidem possunt cum aliqua asseveratione quod ita sit, ut et veritatem confirmare per rationes, sed jurare quod ita sit, nequeunt; habent internum vinculum quo ligati, nempe conscientiae; illi superaddere vinculum externum, quod est juramentum, est sicut illis irrogare quod non recti corde sint; internus homo etiam talis est ut ex libero amet loqui et agere, non autem ex coacto, internum enim apud eos cogit externum, non autem vicissim; quare qui conscientiam habent, non jurant, minus adhuc qui perceptionem boni et veri, hoc est, caelestes homines; hi ne quidem per rationes apud se et inter se confirmant, sed modo dicunt quod ita sit vel non ita sit, n. 202, 337, 2718, quare hi adhuc remotiores sunt a juramento;

[10] inde est, et quia juramenta inter repraesentativa erant quae abroganda, quod Dominus doceat quod omnino non jurandum, his verbis apud Matthaeum, Audivistis, quod dictum sit, Non pejerabis, solves vero Domino juramenta tua, Ego vero dico vobis, Non jurabis omnino, neque per caelum, quia thronus Dei est; neque per terram, quia scabellum pedum Ipsius est; neque per Hierosolymam, quia urbs est magni Regis; neque jurabis per caput tuum, quia non potes unum pilum album aut nigrum facere; esto vero sermo vester, immo immo, non non; quod ultra haec est, ex malo est, 5:33-37; intelligitur per haec quod prorsus non jurandum per Jehovam, nec per quicquam quod est Jehovae seu Domini.

Notes de bas de page:

1. The Manuscript inserts et ex origine veri, seu ex ipso Vero, .

2. The Manuscript inserts seu minari et usque paenitere, .

3. The Manuscript has cum tamen hoc fiat applicate ad hominem qui talis, et Jehovam nusquam paeniteat, Arcana Coelestia 587, 588;

4. The Manuscript inserts sed usque fit apud hominem, qui dubitat num ita sit, ita qui non recipit nisi more humano confirmatum sit;

5. simul, in the First Latin Edition

6. The Manuscript has permultis

7. The Manuscript has qui hic David, quod per Davidem in Verbo ac in psalmis intelligatur Dominus, videatur Arcana Coelestia 1888,

8. The Manuscript inserts tamen.

9. The Manuscript inserts qui.

10. The Manuscript has ibi

11. The Manuscript inserts ut per Verbum.

12. The Manuscript has et

13. The Manuscript has significativum

14. discant, in the First Latin Edition

15. The Manuscript has ex illis

16. The Manuscript has constare potest

17. The Manuscript has enim

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.