157. DE ZON VAN DE NATUURLIJKE WERELD IS ZUIVER VUUR EN VANDAAR DOOD, EN DE NATUUR, OMDAT DIE VANUIT DIE ZON DE OORSPRONG LEIDT, IS EVENEENS DOOD.
De schepping zelf kan niet in het minst aan de zon van de natuurlijke wereld worden toegeschreven, maar geheel aan de Zon van de geestelijke wereld, aangezien de zon van de natuurlijke wereld volkomen dood is, maar de Zon van de geestelijke wereld levend is, want zij is het eerste voortgaande van de Goddelijke Liefde en de Goddelijke Wijsheid. En wat dood is handelt niet wat ook uit zich maar wordt gedreven. Daarom zou daaraan iets van de schepping toeschrijven zijn zoals dit toeschrijven aan het instrument dat door de hand van de bewerker is gemaakt. De zon van de natuurlijke wereld is zuiver vuur, waaraan alles van leven onttrokken is; maar de Zon van de geestelijke wereld is een vuur waarin het Goddelijk Leven is. De idee van de engelen over het vuur van de zon van de natuurlijke wereld en over het vuur van de Zon van de geestelijke wereld, is deze; dat het Goddelijk Leven van binnen in het vuur van de Zon van de geestelijke wereld is, maar van buiten in het vuur van de zon van de natuurlijke wereld. Daaruit kan men zien dat de daadwerkelijkheid van de natuurlijke zon niet is uit zich maar uit de levende kracht, voortgaande uit de Zon van de geestelijke wereld; daarom zou, indien de levende kracht van deze Zon werd teruggetrokken of weggenomen, die zon ineenstorten. Vandaar is het dat de eredienst van de zon van alle erediensten van God de laagste is, want hij is volslagen dood zoals de zon zelf; en daarom wordt die eredienst in het Woord een gruwel genoemd.
