1887. De Goddelijke inspiratie sluit in, dat in elk deel van het Woord, zowel in de historische als in de overige gedeelten, hemelse dingen besloten liggen, welke tot de liefde of het goede behoren, en geestelijke dingen, welke tot het geloof of het ware behoren, Goddelijke dingen dus; want hetgeen door de Heer wordt ingegeven, daalt van Hem neer en wel door de engelenhemel en dan verder door de geestenwereld, tot aan de mens, bij wie het zich zo vertoont als het in de letter is. Het is echter geheel anders in zijn eerste oorsprong; in de hemel is nooit enige wereldse historische vermelding, maar alles is uitbeelding van Goddelijke dingen, en niets anders wordt men daar gewaar, zoals ook daaruit bekend kan zijn, dat de dingen die daar zijn, onuitsprekelijk zijn. Wanneer dus de historische vermeldingen geen uitbeeldingen van Goddelijke dingen waren en dus niet hemels, zouden zij nooit van God ingegeven kunnen zijn. Van welke aard het Woord in de hemelen is, wordt alleen uit de innerlijke zin gekend, want de ‘innerlijke zin is het Woord van de Heer in de hemelen’.
