463. Wanneer de daden van een mens na de dood voor hem worden opengelegd, zien de engelen aan wie de taak van het onderzoek is opgedragen, hen in het gelaat. Het onderzoek loopt over het gehele lichaam, vangt aan met de vingers van beide handen en zet zich vandaar over het hele lichaam voort. Daar ik mij verwonderde waarom dit was, werd het mij gezegd. Alle bijzonderheden van de gedachten en de wil van mensen hebben indrukken nagelaten, of zijn ingeschreven in de hersenen; want daarin bestaan zij in hun allereerste beginselen. Vervolgens worden zij ingeschreven in zijn gehele lichaam, omdat alles, wat tot de gedachte en de wil behoort, van hun eerste beginselen op het lichaam overgaat en daar eindigt, omdat dit het laatste is. Dit is de oorzaak, dat wat dan ook uit de wil van de mens en ook uit zijn daaruit voortkomende gedachte in zijn geheugen is ingeschreven, niet alleen ingeschreven is in de hersenen, maar ook over de gehele mens, en aldaar aanwezig blijft in een orde, die overeenkomt met de orde in de delen van het lichaam. Hierdoor werd het duidelijk, dat mens zodanig is in zijn geheel, als hij is in zijn wil en zijn daaruit voortgaande gedachten; zelfs zo volledig dat een slecht mens zijn eigen kwaad, en een goed mens zijn eigen goed is. Hieruit mag ook duidelijk worden wat men verstaan moet onder het boek des levens van een mens, waarvan in het Woord gesproken wordt, namelijk dat alles, zowel zijn handelingen als zijn gedachten, ingeschreven zijn over de gehele mens, en dat het voorkomt, alsof het werd voorgelezen uit een boek, wanneer zij opgeroepen worden door zijn geheugen, en als in beeltenis worden gezien, zodra de geest onderzocht wordt in het licht van de hemel. Aan hetgeen hier gezegd is, zal ik nog een gedenkwaardigheid over het geheugen van de mens na de dood toevoegen, waardoor ik verzekerd werd dat niet alleen algemene zaken, maar ook de kleinste bijzonderheden die in het geheugen van een mens zijn ingegaan, ook na de dood aanwezig blijven en nimmer uitgewist worden. Ik zag enige boeken met geschreven schrift, zoals zij in de wereld bestaan; en mij werd gezegd dat zij uit het geheugen van de schrijvers waren opgeschreven en dat er geen enkel woord ontbrak aan hetgeen door hen in de boeken in de wereld was geschreven; en dat op deze wijze de allergeringste bijzonderheden die in iemands geheugen waren, weer konden worden teruggeroepen, zelfs zulke, die hij in de wereld had vergeten. De reden werd ook verklaard: namelijk, dat de mens een uitwendig geheugen en een innerlijk geheugen heeft. Het uiterlijk geheugen is dat van zijn natuurlijke mens, en het innerlijk geheugen is dat van de geestelijke mens; en dat elke bijzonderheid die iemand gedacht, gewild, gesproken en gedaan heeft, ja zelfs wat hij heeft gehoord en gezien, is ingeschreven in zijn innerlijk of geestelijk geheugen. Wat daarin is geschreven wordt nimmer uitgewist, omdat het gelijktijdig is ingeschreven in de geest zelf en in de leden van zijn lichaam, zoals bovenvermeld; langs deze weg verkrijgt de geest een vorm overeenkomstig de gedachten en de handelingen van zijn wil. Ik weet wel dat deze dingen als ongerijmdheden zullen voorkomen en daarom moeilijk geloof zullen vinden; maar ze zijn niettemin waar. Dat daarom niemand zal denken dat er iets is wat hij in zijn hart heeft bedacht, of gedaan heeft in het geheim, dat verborgen kan blijven na de dood; maar dat hij zich verzekerd weet dat alles en elk voornemen dan openbaar zal worden als op klaarlichte dag.

52. Of the natural memory, which is of the external man, and of the spiritual memory, which is of the internal man.

Man has two memories, an exterior and an interior memory, or a natural and a spiritual memory (n. 2469-2494). Man does not know that he has an interior memory (n. 2470-2471). How much the interior memory excels the exterior memory (n. 2473). The things in the exterior memory are in natural light, but the things in the interior memory, in spiritual light (n. 5212). It is from the interior memory that man is able to think and speak intellectually and rationally (n. 9394[1-6]). All and every particular which man has thought, spoken, and done, and all that he has heard and seen, are inscribed on his interior memory (n. 2474, 7398). That memory is man's book of life (n. 2474, 9386, 9841, 10505). In the interior memory are the truths which are become of faith, and the goods which are become of love (n. 5212, 8067). The things which are rendered habitual, and have become of the life, are in the interior memory (n. 9394, 9723, 9841). Scientifics and knowledges are of the exterior memory (n. 5212, 9922). They are very obscure and involved, respectively to those things which are of the interior memory (n. 2831). The languages which man speaks in the world are from the exterior memory (n. 2472, 2476). Spirits and angels speak from the interior memory, and consequently their language is universal, being such that all can converse together, of whatever land they may be (n. 2472, 2476, 2490, 2493); concerning which language, see the work on Heaven and Hell (n. 234-245); and concerning the wonders of the interior memory; which remains with man after death (see n. 463).

9922. 'In the middle of them round about' means consisting of the more internal features of the factual knowledge of good in every direction. This is clear from the meaning of 'in the middle' as what is more internal, dealt with in 1074, 2940, 2973, 5897, so that 'in the middle' - when it has reference to the hearing and understanding of religious teachings and of worship, which are meant by 'bells' - means from more internal features; from the meaning of 'pomegranates', in the middle of which the bells were, as factual knowledge of good, dealt with above in 9918; and from the meaning of 'round about' as in every direction, as above in 9920. Bells were placed in the middle of the pomegranates because known facts, meant by 'pomegranates', are the recipients, so to speak vessels, that hold truth and good within them, 1469, 1496, 3068, 5373, 5489, 7770; and religious teachings and worship, meant by 'bells', must consist of the good and truth which reside inwardly in known facts as their vessels. If they do not consist of that good and truth, only of known facts, they have no life in them.

[2] But since few can understand the nature of what has just been said - that religious teachings and worship must consist of the good and truth which reside inwardly in known facts, but not of known facts devoid of them - an intelligible explanation, so far as this is possible, will be given. The term 'known facts' or 'factual knowledge' describes all things contained in the external or natural memory; for there is the external memory, consisting of things in the natural world, and there is the internal memory, consisting of things in the spiritual world, see 2469-2494, 2831, 5212, 9394, 9723, 9841. The things which have been inscribed on the internal memory are not called known facts, because they are the things constituting a person's life; instead they are called truths belonging to faith and forms of good belonging to love. These are what must be present inwardly in known facts. For in the human being there is an external, called the external man, and an internal, called the internal man; the internal must be in the external, as the soul is in its body. Accordingly those things which are in the internal man must reside in those which are in the external, for in this way the external has a soul or life within it. Therefore if the internal things, or things of the internal man, are not in the external ones there is no soul in them, nor thus any life. Because the good of love and faith is internal it follows that external things must have that good in them, and so must known facts since known facts, as already stated, are recipients, so to speak vessels, that hold internal things. Consequently religious teachings and worship must consist of those things contained in the recipients or vessels; they do not reside in recipients and vessels that are empty or devoid of such contents. From all this it is evident how to understand the explanation that all aspects of religious teachings and of worship must spring from the more internal features of the factual knowledge of good, which are meant by the declaration that bells of gold should be in the middle of the pomegranates.

[3] In addition it should be recognized that there is factual knowledge of good and factual knowledge of truth, and that truths residing on this level are once again recipient vessels of good; for the truths of faith are vessels for the good of love. For light on this matter, see what has been stated and shown already regarding factual knowledge or known facts,

Known facts are things belonging to the memory in the natural man, 3293, 3309, 3310, 4967, 5212, 5774, 5874, 5886, 5889, 5934.

By means of known facts the internal man is opened, 1495, 1548, 1563, 1895, 1940, 3085, 3086, 5276, 5871, 5874, 5901.

Known facts are a means to make people wise and also a means to make them insane, 4156, 4760, 8628, 8629.

Known facts are vessels for truth, and truths are vessels for good, 1469, 1496, 3068, 3079, 3318, 5489, 5881, 6023, 6071, 6077, 6750, 7770, 8005, 9394, 9724.

Known facts give service to the internal man, 1486, 1616, 2576, 3019, 3020, 3665, 5201, 5213, 6052, 6068, 6084, 9394.

When known facts, which are things belonging to the external memory, become part of life, they pass from the external memory, but remain inscribed on the internal memory, 9394, 9723, 9841.

People guided by truths of faith rooted in the good of charity can be raised above factual knowledge, 6383, 6384; this is called being raised above the level of the senses, 5089, 5094, 6183, 6313, 6315, 9730.

A person carries with him into the next life when he dies the known facts or things belonging to the external memory, but they become dormant then, and in what manner, 2475-2486, 6931.