Библията

 

Exodus 34

Проучване

   

1 και ειπεν κυριος προς μωυσην λαξευσον σεαυτω δυο πλακας λιθινας καθως και αι πρωται και αναβηθι προς με εις το ορος και γραψω επι των πλακων τα ρηματα α ην εν ταις πλαξιν ταις πρωταις αις συνετριψας

2 και γινου ετοιμος εις το πρωι και αναβηση επι το ορος το σινα και στηση μοι εκει επ' ακρου του ορους

3 και μηδεις αναβητω μετα σου μηδε οφθητω εν παντι τω ορει και τα προβατα και αι βοες μη νεμεσθωσαν πλησιον του ορους εκεινου

4 και ελαξευσεν δυο πλακας λιθινας καθαπερ και αι πρωται και ορθρισας μωυσης ανεβη εις το ορος το σινα καθοτι συνεταξεν αυτω κυριος και ελαβεν μωυσης τας δυο πλακας τας λιθινας

5 και κατεβη κυριος εν νεφελη και παρεστη αυτω εκει και εκαλεσεν τω ονοματι κυριου

6 και παρηλθεν κυριος προ προσωπου αυτου και εκαλεσεν κυριος ο θεος οικτιρμων και ελεημων μακροθυμος και πολυελεος και αληθινος

7 και δικαιοσυνην διατηρων και ποιων ελεος εις χιλιαδας αφαιρων ανομιας και αδικιας και αμαρτιας και ου καθαριει τον ενοχον επαγων ανομιας πατερων επι τεκνα και επι τεκνα τεκνων επι τριτην και τεταρτην γενεαν

8 και σπευσας μωυσης κυψας επι την γην προσεκυνησεν

9 και ειπεν ει ευρηκα χαριν ενωπιον σου συμπορευθητω ο κυριος μου μεθ' ημων ο λαος γαρ σκληροτραχηλος εστιν και αφελεις συ τας αμαρτιας ημων και τας ανομιας ημων και εσομεθα σοι

10 και ειπεν κυριος προς μωυσην ιδου εγω τιθημι σοι διαθηκην ενωπιον παντος του λαου σου ποιησω ενδοξα α ου γεγονεν εν παση τη γη και εν παντι εθνει και οψεται πας ο λαος εν οις ει συ τα εργα κυριου οτι θαυμαστα εστιν α εγω ποιησω σοι

11 προσεχε συ παντα οσα εγω εντελλομαι σοι ιδου εγω εκβαλλω προ προσωπου υμων τον αμορραιον και χαναναιον και χετταιον και φερεζαιον και ευαιον και γεργεσαιον και ιεβουσαιον

12 προσεχε σεαυτω μηποτε θης διαθηκην τοις εγκαθημενοις επι της γης εις ην εισπορευη εις αυτην μη σοι γενηται προσκομμα εν υμιν

13 τους βωμους αυτων καθελειτε και τας στηλας αυτων συντριψετε και τα αλση αυτων εκκοψετε και τα γλυπτα των θεων αυτων κατακαυσετε εν πυρι

14 ου γαρ μη προσκυνησητε θεω ετερω ο γαρ κυριος ο θεος ζηλωτον ονομα θεος ζηλωτης εστιν

15 μηποτε θης διαθηκην τοις εγκαθημενοις προς αλλοφυλους επι της γης και εκπορνευσωσιν οπισω των θεων αυτων και θυσωσι τοις θεοις αυτων και καλεσωσιν σε και φαγης των θυματων αυτων

16 και λαβης των θυγατερων αυτων τοις υιοις σου και των θυγατερων σου δως τοις υιοις αυτων και εκπορνευσωσιν αι θυγατερες σου οπισω των θεων αυτων και εκπορνευσωσιν τους υιους σου οπισω των θεων αυτων

17 και θεους χωνευτους ου ποιησεις σεαυτω

18 και την εορτην των αζυμων φυλαξη επτα ημερας φαγη αζυμα καθαπερ εντεταλμαι σοι εις τον καιρον εν μηνι των νεων εν γαρ μηνι των νεων εξηλθες εξ αιγυπτου

19 παν διανοιγον μητραν εμοι τα αρσενικα πρωτοτοκον μοσχου και πρωτοτοκον προβατου

20 και πρωτοτοκον υποζυγιου λυτρωση προβατω εαν δε μη λυτρωση αυτο τιμην δωσεις παν πρωτοτοκον των υιων σου λυτρωση ουκ οφθηση ενωπιον μου κενος

21 εξ ημερας εργα τη δε εβδομη καταπαυσεις τω σπορω και τω αμητω καταπαυσεις

22 και εορτην εβδομαδων ποιησεις μοι αρχην θερισμου πυρων και εορτην συναγωγης μεσουντος του ενιαυτου

23 τρεις καιρους του ενιαυτου οφθησεται παν αρσενικον σου ενωπιον κυριου του θεου ισραηλ

24 οταν γαρ εκβαλω τα εθνη προ προσωπου σου και πλατυνω τα ορια σου ουκ επιθυμησει ουδεις της γης σου ηνικα αν αναβαινης οφθηναι εναντιον κυριου του θεου σου τρεις καιρους του ενιαυτου

25 ου σφαξεις επι ζυμη αιμα θυμιαματων μου και ου κοιμηθησεται εις το πρωι θυματα της εορτης του πασχα

26 τα πρωτογενηματα της γης σου θησεις εις τον οικον κυριου του θεου σου ου προσοισεις αρνα εν γαλακτι μητρος αυτου

27 και ειπεν κυριος προς μωυσην γραψον σεαυτω τα ρηματα ταυτα επι γαρ των λογων τουτων τεθειμαι σοι διαθηκην και τω ισραηλ

28 και ην εκει μωυσης εναντιον κυριου τεσσαρακοντα ημερας και τεσσαρακοντα νυκτας αρτον ουκ εφαγεν και υδωρ ουκ επιεν και εγραψεν τα ρηματα ταυτα επι των πλακων της διαθηκης τους δεκα λογους

29 ως δε κατεβαινεν μωυσης εκ του ορους και αι δυο πλακες επι των χειρων μωυση καταβαινοντος δε αυτου εκ του ορους μωυσης ουκ ηδει οτι δεδοξασται η οψις του χρωματος του προσωπου αυτου εν τω λαλειν αυτον αυτω

30 και ειδεν ααρων και παντες οι πρεσβυτεροι ισραηλ τον μωυσην και ην δεδοξασμενη η οψις του χρωματος του προσωπου αυτου και εφοβηθησαν εγγισαι αυτου

31 και εκαλεσεν αυτους μωυσης και επεστραφησαν προς αυτον ααρων και παντες οι αρχοντες της συναγωγης και ελαλησεν αυτοις μωυσης

32 και μετα ταυτα προσηλθον προς αυτον παντες οι υιοι ισραηλ και ενετειλατο αυτοις παντα οσα ελαλησεν κυριος προς αυτον εν τω ορει σινα

33 και επειδη κατεπαυσεν λαλων προς αυτους επεθηκεν επι το προσωπον αυτου καλυμμα

34 ηνικα δ' αν εισεπορευετο μωυσης εναντι κυριου λαλειν αυτω περιηρειτο το καλυμμα εως του εκπορευεσθαι και εξελθων ελαλει πασιν τοις υιοις ισραηλ οσα ενετειλατο αυτω κυριος

35 και ειδον οι υιοι ισραηλ το προσωπον μωυση οτι δεδοξασται και περιεθηκεν μωυσης καλυμμα επι το προσωπον εαυτου εως αν εισελθη συλλαλειν αυτω

   

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #2534

Проучете този пасаж

  
/ 10837  
  

2534. 'For he is a prophet' means that thus it was to be taught. This is clear from the meaning of 'a prophet'. One reads the word 'prophet' many times in the Word, and in the sense of the letter it means those to whom revelation is given, and also - abstractedly from persons - revelation itself. But in the internal sense that word means one who teaches, and also - abstractedly - doctrine itself. And because, as has been stated, the Lord is doctrine itself, or the Word which teaches, He is called 'a Prophet', as also in Moses,

Jehovah your God will raise up a Prophet like me from the midst of you, from your brothers; Him shall you obey. Deuteronomy 18:15, 18.

The words 'like me' are used because the Lord was represented by Moses, as He also was by Abraham, Isaac, Jacob, David, and many more. And because people awaited Him it is therefore said in John,

When the people saw the sign which Jesus had done, they said, This is indeed the Prophet who is to come into the world. John 6:14.

[2] Since the Lord in the highest sense is 'the Prophet' and 'the testimony of Jesus is the spirit of prophecy', Revelation 19:10, 'a prophet' therefore means in the internal sense of the Word a person who teaches, and also - abstractedly - doctrine, as becomes quite clear from the following places: In Luke,

You, child, will be called prophet of the Most High. Luke 1:76.

Zechariah said this in reference to his son, John the Baptist, who was not the prophet but one preparing the way by teaching and preaching the good news about the Lord's Coming, as he himself says,

They asked him, What are you? Are you Elijah? But he said, I am not. Are you the prophet? He answered, No. Therefore they said to him. Who are you? He said, I am the voice of one crying in the wilderness, Make straight the way of the Lord. John 1:21-23.

[3] In Matthew,

Many will say on that day, Lord, Lord, did we not prophesy in Your name? Matthew 7:22.

Here it is evident that 'prophesying' means teaching. In John,

You must again prophesy over many peoples, and nations, and tongues, and kings. Revelation 10:11.

'Prophesying' stands for teaching. What 'peoples', 'nations', 'tongues', and 'kings' mean has been stated and shown in various places. In the same book,

The nations will trample the holy city for forty-two months, but I will grant My two witnesses to prophesy one thousand two hundred and sixty days, clothed in sackcloth. Revelation 11:2-3.

Here also 'prophesying' stands for teaching. In Moses,

Jehovah said to Moses, See, I have made you a god to Pharaoh, and Aaron your brother will be your prophet. Exodus 7:1.

Here 'prophet' stands for one teaching or saying what Moses would have to say. In Joel,

I will pour out My spirit on all flesh, and your sons and your daughters will prophesy. Joel 2:28.

'They will prophesy' stands for they will teach.

[4] In Isaiah,

Jehovah has poured out over you a spirit of sleep, and has closed your eyes; the prophets and your heads, the seers, He has covered; and the vision of all this has become to you like the words of a sealed book which men give to one who is able to read, saying, Read this, now; and he will say, I cannot, for it is sealed. Isaiah 29:10-11.

Here 'the prophets' is used to mean those who teach truth, and 'the seers' those who see truth. Their heads are said to be 'covered' when they know no truth at all and see none at all. Because in ancient times those who taught were called prophets, they were also called 'seers', for 'seeing' meant understanding, 2150, 2325. The fact that they were called 'seers', see 1 Samuel 9:9; 2 Samuel 24:11. They were also called 'men (vir) of God' because of the meaning 'man' carried, dealt with in 158, 265, 749, 915, 1007, 2517. The fact that they were called 'men of God', see 2 Kings 1:9-16; 4:7, 9, 16, 21-22, 25, 27, 40, 42; 5:8, 14, 20; 13:19; 23:16-17.

[5] That 'prophets' means in the internal sense those who teach is clear in the whole of Jeremiah 23 and the whole of Ezekiel 13, where prophets are referred to specifically, and also in many other places where they are mentioned. This also explains why 'pseudoprophets' means those who teach falsities, as in Matthew,

At the close of the age many pseudoprophets will arise and lead many astray. False Christs and false prophets 1 will arise and will show great signs, and will lead astray, if possible, even the elect. Matthew 24:11, 24; Mark 13:22.

No others are meant here by 'pseudoprophets' and 'false prophets', nor likewise by the pseudoprophet in Revelation 16:13; 19:20; 20:10.

[6] How much the internal sense of the Word is obscured by ideas that have been conceived from the representatives of the Jewish Church becomes clear from the fact that every time a prophet is mentioned in the Word the idea of prophets like those who lived in those times immediately springs to mind, an idea which impedes greatly any discernment of what is meant by them. But the wiser anyone is, the more easily is an idea conceived from such representatives banished. For example, when the temple is mentioned, people who are more wise in their thinking do not envisage the temple in Jerusalem but the temple of the Lord; when Mount Zion, or simply Zion, is mentioned, they do not envisage a location in Jerusalem but the Lord's kingdom; and when Jerusalem is mentioned, they do not envisage the Jerusalem situated in the tribe of Benjamin and Judah but the holy and heavenly Jerusalem.

Бележки под линия:

1. Here, apparently following Schmidius' Latin version of the Scriptures, Swedenborg has two similar but not identical expressions - pseudoprophetae and falsi prophetae. But in the original Greek the same word occurs in both places.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.