Библията

 

Josuo 7

Проучване

   

1 Sed la Izraelidoj pekis kontraux la anatemo:Ahxan, filo de Karmi, filo de Zabdi, filo de Zerahx, el la tribo de Jehuda, prenis el la anatemitajxo, kaj la kolero de la Eternulo ekflamis kontraux la Izraelidoj.

2 Kaj Josuo sendis virojn el Jerihxo al Aj, kiu estis apud Bet-Aven, oriente de Bet-El, kaj li diris al ili jene:Iru kaj esplorrigardu la landon. Kaj la viroj iris kaj esplorrigardis Ajon.

3 Kaj ili revenis al Josuo, kaj diris al li:Ne iru la tuta popolo, nur du mil aux tri mil viroj iru kaj venkobatu Ajon; ne lacigu tien la tutan popolon, cxar ili estas malgrandnombraj.

4 Kaj iris tien el la popolo cxirkaux tri mil viroj; sed ili forkuris de antaux la logxantoj de Aj.

5 Kaj la logxantoj de Aj mortigis el ili tridek ses homojn, kaj persekutis ilin de la pordego gxis SXebarim, kaj venkobatis ilin sur la deklivo de la monto; kaj malkuragxigxis la koro de la popolo kaj farigxis kiel akvo.

6 Tiam Josuo dissxiris siajn vestojn, kaj jxetis sin vizagxaltere antaux la keston de la Eternulo, restante tiel gxis la vespero, li kaj la plejagxuloj de Izrael; kaj ili sxutis polvon sur siajn kapojn.

7 Kaj Josuo diris:Ho, mia Sinjoro, Eternulo, kial Vi transirigis cxi tiun popolon trans Jordanon, por transdoni nin en la manon de la Amoridoj, por pereigi nin? ho, kial ni ne restis sur tiu flanko de Jordan?

8 Ho, mia Sinjoro! kion mi povas diri, post kiam Izrael turnis sian dorson al siaj malamikoj?

9 Kiam auxdos la Kanaanidoj kaj cxiuj logxantoj de la lando, ili cxirkauxos nin kaj ekstermos nian nomon de sur la tero; kaj kion Vi faros por Via granda nomo?

10 Tiam la Eternulo diris al Josuo:Levigxu! por kio vi jxetis vin vizagxaltere?

11 Izrael pekis, kaj ili agis kontraux Mia interligo, kiun Mi donis al ili, kaj ili prenis el la anatemitajxo, kaj sxtelis, kaj mensoge neis, kaj metis inter siajn vazojn.

12 Tial la Izraelidoj ne povos rezisti antaux siaj malamikoj, sian dorson ili turnos al siaj malamikoj, cxar ili falis sub anatemon; Mi ne estos plu kun vi, se vi ne malaperigos la anatemitajxon el inter vi.

13 Levigxu, sanktigu la popolon, kaj diru:Sanktigu vin por morgaux; cxar tiel diris la Eternulo, Dio de Izrael:Anatemitajxo estas inter vi, Izrael; vi ne povos rezisti antaux viaj malamikoj, gxis vi forigos la anatemitajxon el inter vi.

14 Kaj vi aliros matene laux viaj triboj; kaj la tribo, kiun montros la Eternulo, aliros laux la familioj; kaj la familio, kiun montros la Eternulo, aliros laux la domoj; kaj la domo, kiun montros la Eternulo, aliros laux apartaj homoj.

15 Kaj tiun, cxe kiu montrigxos la anatemitajxo, oni forbruligu per fajro, lin kaj cxion, kio apartenas al li; cxar li agis kontraux la interligo de la Eternulo, kaj cxar li faris malnoblajxon en Izrael.

16 Kaj Josuo levigxis frue matene, kaj alirigis Izraelon laux liaj triboj; kaj la montro falis sur la tribon de Jehuda.

17 Kaj li alirigis la tribon de Jehuda, kaj la montro falis sur la familion de la Zerahxidoj; kaj li alirigis la familion de la Zerahxidoj laux apartaj homoj, kaj la montro falis sur Zabdin.

18 Kaj li alirigis lian domon laux apartaj homoj, kaj la montro falis sur Ahxanon, filon de Karmi, filo de Zabdi, filo de Zerahx, el la tribo de Jehuda.

19 Tiam Josuo diris al Ahxan:Mia filo! donu gloron al la Eternulo, Dio de Izrael, kaj faru al Li konfeson, kaj diru al mi, kion vi faris; ne kasxu antaux mi.

20 Kaj Ahxan respondis al Josuo, kaj diris:Efektive, mi pekis antaux la Eternulo, Dio de Izrael, kaj tiel kaj tiel mi faris.

21 Mi vidis inter la militakirajxo belan SXinaran mantelon, kaj ducent siklojn da argxento, kaj unu stangeton da oro, havantan la pezon de kvindek sikloj, kaj mi ekdeziris ilin kaj prenis ilin; kaj nun ili estas kasxitaj en la tero meze de mia tendo, kaj la argxento estas sub tio.

22 Kaj Josuo sendis senditojn, kaj ili kuris en la tendon; kaj montrigxis, ke tio estas kasxita en lia tendo kaj la argxento estas sub tio.

23 Kaj ili prenis tion el meze de la tendo, kaj alportis al Josuo kaj al cxiuj Izraelidoj, kaj elmetis tion antaux la Eternulo.

24 Kaj Josuo kune kun la tuta Izrael prenis Ahxanon, filon de Zerahx, kaj la argxenton kaj la mantelon kaj la stangeton da oro, kaj liajn filojn kaj liajn filinojn, kaj liajn bovojn kaj liajn azenojn kaj liajn sxafojn, kaj lian tendon, kaj cxion, kio apartenis al li, kaj elkondukis ilin en la valon Ahxor.

25 Kaj Josuo diris:Pro tio, ke vi malgxojigis nin, la Eternulo malgxojigos vin en cxi tiu tago. Kaj la tuta Izrael mortigis lin per sxtonoj; kaj oni forbruligis ilin per fajro, kaj jxetis sur ilin sxtonojn.

26 Kaj oni amasigis super li grandan amason da sxtonoj, kiu restis gxis hodiaux. Kaj malaperis la flama kolero de la Eternulo. Pro tio tiu loko havas la nomon valo Ahxor gxis hodiaux.

   

От "Съчиненията на Сведенборг

 

True Christian Religion #13

Проучете този пасаж

  
/ 853  
  

13. (vi) IF THERE HAD NOT BEEN ONE GOD, THE UNIVERSE COULD NOT HAVE BEEN CREATED AND KEPT IN EXISTENCE.

The reason the oneness of God can be deduced from the creation of the universe is that the universe is a single system coherently organised from beginning to end, and dependent upon God as the body is on the soul. The universe was so created that God could be omnipresent, and keep all its particulars under His guidance, and keep it perpetually together as a unit, and so preserve it. This too is why Jehovah God says that He is the First and the Last, the Beginning and the End, Alpha and Omega (Isaiah 44:6; Revelation 1:8, 17) and elsewhere that He does everything, spreads out the heavens, and stretches out the earth, of Himself (Isaiah 44:24). This mighty system which is called the universe is a single unit coherently organised from beginning to end, because God had one end in view in creating it, to create from the human race a heaven of angels. The means to this end are all the things of which the world is composed; for he who wills the end, wills also the means.

[2] The man therefore who contemplates the world as a piece of work containing the means to that end can contemplate the created universe as a single coherent unit, and he can see that the world is an assemblage of services structured for the benefit of the human race, to form a heaven of angels. The Divine Love cannot have any other end in view than from His Divine to make human beings eternally blessed; and His Divine Wisdom cannot produce anything but services designed to fulfil that end. By considering the world from this universal point of view every wise man can grasp that the Creator of the universe is one, and that His essence is Love and Wisdom. Consequently there is no detail in it which does not conceal services either nearly or distantly designed to benefit human beings. Their food is provided by the fruits of the earth and also by animals, their clothing from the same sources.

[3] One of the astonishing things is that those insignificant insects called silk-worms dress both women and men in silk and adorn them magnificently, from queens and kings down to maids and servants; and those insignificant insects, the bees, supply wax to illuminate splendidly churches and halls. Those who consider one by one facts about the world instead of the whole assemblage of ends, causal means and effects, and those who do not attribute creation to Divine Love acting by means of Divine Wisdom, cannot see that the universe is the handiwork of one God, and that He dwells in each service because He is in the end. For everyone who is involved in an end is also involved in the means, for the end which activates and controls the means is buried deep within all the means.

[4] Those who regard the universe not as the handiwork of God, nor as the dwelling-place of His Love and Wisdom, but as the handiwork of nature and the dwelling-place of the sun's heat and light, shut off the higher regions of their mind from God, and expose the lower regions to the devil. As a result they exchange their human nature for that of a wild beast, indeed they not only think themselves to be no better than animals, but actually become animals. They become foxes in cunning, wolves in ferocity, leopards in guile, tigers in savagery, crocodiles, snakes, screech owls and other night-birds, each with its own nature. People like this in the spiritual world actually look from a distance like those wild beasts, for this is how their love of evil shows itself.

  
/ 853  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.