Нова хришћанска студија Библије

Из Сведенборгових дела

 

Scriptural Confirmations # 1

/ 101  
  

Scripture Confirmations of New Church Doctrine [Brief Latin Title: Dicta Probantia]

1. The Apostles; Miracles

The apostles are named (Acts of the Apostles 1:13, 26).

Judas the traitor burst asunder in the midst, and all his bowels gushed out (Acts of the Apostles 1:16-19).

Many miracles and signs were done by the apostles (Acts of the Apostles 2:43). Peter and John healed the lame man sitting at the gate of the temple, therefore all were astonished, but when the priests heard them preaching about Jesus, they laid hands upon them, thrust them into prison, and afterwards having threatened them sent them away because of the people (Acts of the Apostles 3:1-20; 4). This miracle was done in the name of Jesus Christ (Acts of the Apostles 4:10, 30).

Many miracles done by the apostles (Acts of the Apostles 5:12, 5:15, 5:16), but yet they were put in prison by the high priest, and although they were led out thence by an angel miraculously, yet they were beaten, and warned not to preach concerning Jesus (verses 29-40).

Stephen also did great signs and miracles (Acts of the Apostles 6:8).

Miracles done by Philip (Acts of the Apostles 8:6, 7, 13).

Simon the sorcerer made himself great in Samaria, saying, here is the great power of God; but he was severely reproved by Peter (Acts of the Apostles 8:9, 10 seq., 20-24).

Miracles done by Peter, and also that he raised the dead to life (Acts of the Apostles 9:33, 34, 36-42).

The miracle of Paul, that a certain man was made blind (Acts of the Apostles 13:11); also others (Acts of the Apostles 19:11, 12; 20:9 seq.; 28:3 seq., 8).

Miracles done by the disciples, and with Paul (Acts of the Apostles 14:3, 8-10, 19, 20; 16:25, 26 seq.).

/ 101  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

Из Сведенборгових дела

 

Vera Christiana Religio # 378

Проучите овај одломак

  
/ 853  
  

378. IX. Quod sit Fides vera, Fides spuria, et Fides hypocritica.

Ecclesia Christiana ab incunabulis suis incepit a schismatibus et haeresibus infestari ac discindi, et successu temporis lacerari et dilaniari, vix aliter quam sicut legitur de homine, qui descendit a Hierosolyma 1 Jerichuntem, a latronibus circumdatus 2 est, qui postquam exuerunt illum, et plagas inflixerunt, reliquerunt illum semimortuum, Luca 10:30 unde factum est sicut legitur de Ecclesia illa apud Danielem, Tandem super avem abominationum desolatio, et usque ad consummationem et decisum, stillabit super devastationem, Cap. 9:27 et secundum haec a Domino, Tunc veniet finis, cum videritis abominationem desolationis praedictam a Daniele Propheta, Matthaeus 24:14-15. Sors ejus comparari potest cum Navi mercibus 3 maximi pretii onusta, quae a portu dum exivit, illico agitata est procellis, et post paulo in mari facta naufraga subsidit, et tunc merces ejus partim corruptae ab aquis, et partim distractae a piscibus.

[2] Quod Ecclesia Christiana ab Infantia sua ita vexata et discissa fuerit, constat ex Historia Ecclesiastica, ut quod ipso tempore Apostolorum a SIMONE, qui fuit 4 gente Samaritanus, et arte Magus, de quo in Acta Apostolorum 8:9, seq; et quoque ab HYMENAEO ET PHILETO, qui memorantur a Paulo in Epist. ad Timotheum; ut et a NICOLAO, a quo Nicolaitae ita dicti, qui nominantur Apocalypsis 2:6, et Acta 6:5, 5 praeter a CORINTHO. Post Apostolorum tempora insurrexerunt plures alii, ut MARCIONITAE, 6 NOETIANI, 7 VALENTINIANI, ENCRATITAE, CATAPHRYGES, QUARTODECIMANI, 8 ALOGIANI, CATHARI, ORIGENISTAE seu ADAMANTINI, SABELLIANI, SAMOSATENI, 9 MANICHAEI, MELETIANI, et demum ARIANI. 10 Post horum tempora etiam phalanges Haeresiarcharum Ecclesiam invaserunt, ut 11 DONATISTAE, PHOTINIANI, ACATIANI seu SEMIARIANI, EUNOMIANI, MACEDONIANI, NESTORIANI, PRAEDESTINATIANI, PAPAEI, ZWINGLIANI, ANABAPTISTAE, SWENCKFELDIANI, SYNERGISTAE, SOCINIANI, ANTITRINITARII, 12 QUAQUERI, HEERRENHUTERI, praeter alias plures; et tandem his praevaluerunt, LUTHERUS, MELANCHTON, ET CALVINUS, quorum dogmata hodie regnant.

[3] Causae tot discidiorum et seditionum in Ecclesia sunt principaliter tres; PRIMA, quod Divina Trinitas non intellecta sit: SECUNDA, quod non aliqua justa cognitio Domini fuerit: TERTIA, quod Passio crucis pro ipsa Redemptione assumta sit; dum haec 13 Tria ignorantur, quae tamen sunt ipsa Essentialia Fidei, ex qua Ecclesia est et nominatur Ecclesia, 14 non potest aliter, quam quod omnia ejus in sinistrum et diversum traherentur, et tandem in oppositum, et cum ibi est, usque 15 credere quod sit in vera Fide in Deum, et in Fide omnium Veritatum Dei: cum his simile est sicut cum illis, qui velant oculos peniculamento, et sic in phantasia sua gradiuntur recta via, et tamen gressus post gressus obliquant, et flectunt tandem in oppositum, 16 ubi caverna, in quam cadunt. Sed homo Ecclesiae non aliter potest ab erratico suo reduci in viam veri, quam per quod sciat, quid Fides vera, quid Fides spuria, et quid Fides hypocritica, quare demonstrabitur:

I. Quod Fides vera sit unica, et quod sit in Dominum Deum Salvatorem Jesum Christum, et quod sit apud illos qui credunt Ipsum esse Filium Dei, Deum Coeli et Terrae, ac unum cum Patre.

II. Quod Fides spuria sit omnis Fides, quae recedit a vera, quae est unica, et quod sit apud illos, qui aliunde ascendunt, et Dominum non ut Deum, sed solummodo ut Hominem spectant.

III. Quod Fides hypocritica sit nulla fides.

Фусноте:

1. Prima editio: Hierosolyna.
2. Prima editio: circundatus.
3. Prima editio: mereibus.
4. Prima editio: suit.
5. Prima editio: Actor.
6. Prima editio: MARCIONITAE.
7. Prima editio: Noetiani.
8. Prima editio: QUARTO DECIMANI.
9. Prima editio: SAMOSATENI.
10. Prima editio: ARIANI.
11. Prima editio: ur.
12. Prima editio: ANTETRINITARII.
13. Prima editio: hac.
14. Prima editio: Eeclesia.
15. Prima editio: usqus.
16. Prima editio: oppsitum.

  
/ 853  
  

Библија

 

Actus Apostolorum 8

Студија

   

1 Facta est autem in illa die persecutio magna in ecclesia, quæ erat Jerosolymis, et omnes dispersi sunt per regiones Judææ et Samariæ præter Apostolos.

2 Curaverunt autem Stephanum viri timorati, et fecerunt planctum magnum super eum.

3 Saulus autem devastabat ecclesiam per domos intrans, et trahens viros ac mulieres tradebat in custodiam.

4 Igitur qui dispersi erant pertransibant, evangelizantes verbum Dei.

5 Philippus autem descendens in civitatem Samariæ, prædicabant illis Christum.

6 Intendebant autem turbæ his quæ a Philippo dicebantur unanimiter audientes, et videntes signa quæ faciebat.

7 Multi enim eorum qui habebant spiritus immundos, clamantes voce magna exibant. Multi autem paralytici et claudi curati sunt.

8 Factum est ergo gaudium magnum in illa civitate.

9 Vir autem quidam nomine Simon, qui ante fuerat in civitate magnus, seducens gentem Samariæ, dicens se esse aliquem magnum :

10 cui auscultabant omnes a minimo usque ad maximum, dicentes : Hic est virtus Dei, quæ vocatur magna.

11 Attendebant autem eum : propter quod multo tempore magiis suis dementasset eos.

12 Cum vero credidissent Philippo evangelizanti de regno Dei, in nomine Jesu Christi baptizabantur viri ac mulieres.

13 Tunc Simon et ipse credidit : et cum baptizatus esset, adhærebat Philippo. Videns etiam signa et virtutes maximas fieri, stupens admirabatur.

14 Cum autem audissent Apostoli, qui erant Jerosolymis, quod recepisset Samaria verbum Dei, miserunt ad eos Petrum et Joannem.

15 Qui cum venissent, oraverunt pro ipsis ut acciperent Spiritum Sanctum :

16 nondum enim in quemquam illorum venerat, sed baptizati tantum erant in nomine Domini Jesu.

17 Tunc imponebant manus super illos, et accipiebant Spiritum Sanctum.

18 Cum vidisset autem Simon quia per impositionem manus Apostolorum daretur Spiritus Sanctus, obtulit eis pecuniam,

19 dicens : Date et mihi hanc potestatem, ut cuicumque imposuero manus, accipiat Spiritum Sanctum. Petrus autem dixit ad eum :

20 Pecunia tua tecum sit in perditionem : quoniam donum Dei existimasti pecunia possideri.

21 Non est tibi pars, neque sors in sermone isto ; cor enim tuum non est rectum coram Deo.

22 Pœnitentiam itaque age ab hac nequitia tua : et roga Deum, si forte remittatur tibi hæc cogitatio cordis tui.

23 In felle enim amaritudinis, et obligatione iniquitatis video te esse.

24 Respondens autem Simon, dixit : Precamini vos pro me ad Dominum, ut nihil veniat super me horum quæ dixistis.

25 Et illi quidem testificati, et locuti verbum Domini, redibant Jerosolymam, et multis regionibus Samaritanorum evangelizabant.

26 Angelus autem Domini locutus est ad Philippum, dicens : Surge, et vade contra meridianum, ad viam quæ descendit ab Jerusalem in Gazam : hæc est deserta.

27 Et surgens abiit. Et ecce vir Æthiops, eunuchus, potens Candacis reginæ Æthiopum, qui erat super omnes gazas ejus, venerat adorare in Jerusalem :

28 et revertebatur sedens super currum suum, legensque Isaiam prophetam.

29 Dixit autem Spiritus Philippo : Accede, et adjunge te ad currum istum.

30 Accurrens autem Philippus, audivit eum legentem Isaiam prophetam, et dixit : Putasne intelligis quæ legis ?

31 Qui ait : Et quomodo possum, si non aliquis ostenderit mihi ? Rogavitque Philippum ut ascenderet, et sederet secum.

32 Locus autem Scripturæ, quem legebat, erat hic : Tamquam ovis ad occisionem ductus est : et sicus agnus coram tondente se, sine voce, sic non aperuit os suum.

33 In humilitate judicium ejus sublatum est. Generationem ejus quis enarrabit, quoniam tolletur de terra vita ejus ?

34 Respondens autem eunuchus Philippo, dixit : Obsecro te, de quo propheta dicit hoc ? de se, an de alio aliquo ?

35 Aperiens autem Philippus os suum, et incipiens a Scriptura ista, evangelizavit illi Jesum.

36 Et dum irent per viam, venerunt ad quamdam aquam : et ait eunuchus : Ecce aqua, quid prohibet me baptizari ?

37 Dixit autem Philippus : Si credis ex toto corde, licet. Et respondens ait : Credo Filium Dei esse Jesum Christum.

38 Et jussit stare currum : et descenderunt uterque in aquam, Philippus et eunuchus, et baptizavit eum.

39 Cum autem ascendissent de aqua, Spiritus Domini rapuit Philippum, et amplius non vidit eum eunuchus. Ibat autem per viam suam gaudens.

40 Philippus autem inventus est in Azoto, et pertransiens evangelizabat civitatibus cunctis, donec veniret Cæsaream.

   

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org