1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

6597. The internal sense of things in the Book of Genesis has now been dealt with; but since that book consists entirely of historical narratives, apart from Chapters 48, 49, in which prophetical declarations also occur, it can hardly be apparent that what has been expounded really is the internal sense. For historical narratives confine the mind to the literal sense and so move it away from the internal sense, especially as the internal sense is entirely different from the literal since the internal sense deals with spiritual and celestial things, the literal sense with worldly and earthly ones. But the fact that the nature of the internal sense is as has been expounded is evident from every detail that has been explained, and above all from the consideration that it has been declared to me from heaven.