1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

254. Het Woord in de letter kan niet worden gevat dan door leer vanuit het Woord door een verlichte gemaakt. De zin van de letter ervan is aangepast aan de bevatting van ook de eenvoudiger mensen, en daarom zal de leer vanuit het Woord hun tot lamp zijn.

937. All this evidence shows the nature of the Word of the Lord in the internal sense. What appears in the sense of the letter is so gross that nothing more can be recognized than statements about seedtime and harvest, cold and heat, summer and winter, and day and night. Yet these phrases embody the arcana of the Ancient or spiritual Church. Such is the nature of the actual words in the sense of the letter, so that they are like very general vessels, every single one of which contains so many and such vast heavenly arcana that not even one ten-thousandth can possibly be brought to the surface. For while man can see scarcely anything, angels are enabled from the Lord to see with unending variety, in those very general words based on earthly images, the whole process of regeneration, and the state both of those who have yet to be regenerated and of those who are regenerated.