1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

254. Het Woord in de letter kan niet worden gevat dan door leer vanuit het Woord door een verlichte gemaakt. De zin van de letter ervan is aangepast aan de bevatting van ook de eenvoudiger mensen, en daarom zal de leer vanuit het Woord hun tot lamp zijn.

3035. 'Jehovah, the God of heaven' means the Lord's Divine itself. This is clear from what has been stated above in 3023 - that 'Jehovah, the God of heaven' is the Lord's Divine itself, for the name 'Jehovah', which occurs so many times in the Old Testament Word, was used to mean the Lord alone. Every single detail there refers in the internal sense to Him, and every single religious observance of the Church represented Him, see 1736, 2921. Furthermore the most ancient people who belonged to the celestial Church did not mean by 'Jehovah' anyone other than the Lord, 1343. Here and elsewhere in the sense of the letter it seems as though someone other, who is higher, is meant by Jehovah; but the sense of the letter is such that it sets forth as separate entities things which the internal sense presents as one. The reason for this is that man who has to be taught from the sense of the letter is unable to have the idea of one without first of all having the idea of several. For with man that which is a single whole is formed from several parts, or what amounts to the same, things existing simultaneously come into being consecutively. Many attributes exist in the Lord, and all are Jehovah, and therefore the sense of the letter regards these as separate entities, whereas heaven never does so. Heaven acknowledges one God with an idea that does not divide Him; nor does it acknowledge anyone other than the Lord.