Библия

 

Exodo 29

Учиться

   

1 At ito ang bagay na iyong gagawin sa kanila na ibukod sila, upang sila'y mangasiwa sa akin sa katungkulang saserdote: kumuha ka ng isang guyang toro at ng dalawang lalaking tupang walang kapintasan.

2 At tinapay na walang lebadura, at mga munting tinapay na walang lebadura na hinaluan ng langis, at mga manipis na tinapay na walang lebadura na pinahiran ng langis: na gagawin mo sa mainam na harina ng trigo.

3 At iyong isisilid sa isang bakol, at dadalhin mo na nasa bakol, sangpu ng toro at ng dalawang tupang lalake.

4 At si Aaron at ang kaniyang mga anak ay iyong dadalhin sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan, at iyong huhugasan sila ng tubig.

5 At iyong kukunin ang mga kasuutan, at iyong isusuot kay Aaron ang tunika niya, at ang balabal ng epod, at ang epod, at ang pektoral, at bibigkisan mo ng mainam na pagkayaring pamigkis ng epod:

6 At iyong ipuputong ang mitra sa kaniyang ulo, at ipapatong mo ang banal na korona sa mitra.

7 Saka mo kukunin ang langis na pangpahid, at ibubuhos mo sa ibabaw ng kaniyang ulo, at papahiran mo ng langis siya.

8 At iyong dadalhin ang kaniyang mga anak, at susuutan mo ng mga tunika sila.

9 At iyong bibigkisan sila ng mga pamigkis, si Aaron at ang kaniyang mga anak, at itatali mo ang mga tiara sa kanikaniyang ulo: at tatamuhin nila ang pagkasaserdote na pinakapalatuntunang palagi: at iyong papagbabanalin si Aaron at ang kaniyang mga anak.

10 At iyong dadalhin ang toro sa harap ng tabernakulo ng kapisanan: at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng toro.

11 At iyong papatayin ang toro sa harap ng Panginoon, sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan.

12 At kukuha ka ng dugo ng toro, at ilalagay mo ng iyong daliri sa ibabaw ng mga anyong sungay ng dambana; at iyong ibubuhos ang lahat ng dugo sa paanan ng dambana.

13 At kukunin mo ang buong taba na nakababalot sa bituka, at ang mga lamak ng atay, at ang dalawang bato, at ang taba na nasa ibabaw ng mga yaon, at susunugin mo sa ibabaw ng dambana.

14 Datapuwa't ang laman ng toro, at ang balat, at ang dumi ay iyong susunugin sa apoy sa labas ng kampamento: handog nga dahil sa kasalanan.

15 Kukunin mo rin ang isang lalaking tupa; at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng lalaking tupa.

16 At iyong papatayin ang lalaking tupa, at iyong kukunin ang dugo, at iyong iwiwisik sa palibot sa ibabaw ng dambana.

17 At iyong kakatayin ang tupa at huhugasan mo ang bituka, at ang mga hita, at ipapatong mo sa mga pinagputolputol at sa ulo.

18 At iyong susunugin ang buong tupa sa ibabaw ng dambana: handog na susunugin nga sa Panginoon; pinaka masarap na amoy na handog sa Panginoon, na pinaraan sa apoy.

19 At kukunin mo ang isang tupa; at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng tupa.

20 Saka mo papatayin ang tupa, at kukunin mo ang dugo, at ilalagay mo sa pingol ng kanang tainga ni Aaron, at sa pingol ng kanang tainga ng kaniyang mga anak, at sa hinlalaki ng kanilang kanang kamay, at sa hinlalaki ng kanilang kanang paa, at iwiwisik mo ang dugong labis sa ibabaw ng dambana sa palibot.

21 At kukuha ka ng dugo na nasa ibabaw ng dambana, at ng langis na pangpahid, at iwiwisik mo kay Aaron, at sa kaniyang mga suot, at sa kaniyang mga anak na kasama niya: at ikapapaging banal niya at ng kaniyang mga suot, at ng kaniyang mga anak, at ng mga suot ng kaniyang mga anak na kasama niya.

22 Kukunin mo rin naman sa lalaking tupa ang taba, at ang matabang buntot, at ang tabang nakababalot sa mga bituka, at ang mga lamak ng atay, at ang dalawang bato, at ang taba na nasa ibabaw ng mga yaon, at ang kanang hita (sapagka't isang lalaking tupa na itinalaga),

23 At isang malaking tinapay, at isang munting tinapay na nilangisan, at isang manipis na tinapay sa bakol ng tinapay na walang lebadura na nasa harap ng Panginoon:

24 At iyong ilalagay ang kabuoan sa mga kamay ni Aaron, at sa mga kamay ng kaniyang mga anak; at iyong mga luluglugin na pinakahandog na niluglog sa harap ng Panginoon.

25 At iyong kukunin sa kanilang mga kamay, at iyong susunugin sa dambana sa ibabaw ng handog na susunugin, na pinaka masarap na amoy sa harap ng Panginoon: handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy.

26 At kukunin mo ang dibdib ng tupa na itinalaga ni Aaron, at luglugin mo na pinakahandog na niluglog sa harap ng Panginoon: at magiging iyong bahagi.

27 At iyong ihihiwalay ang dibdib ng handog na niluglog, at ang hita ng handog na itinaas, ang niluglog at ang itinaas, ng lalaking tupa na itinalaga na kay Aaron at sa kaniyang mga anak;

28 At magiging kay Aaron at sa kaniyang mga anak, na pinaka bahagi magpakailan man, na mula sa mga anak ni Israel: sapagka't isang handog na itinaas: at magiging isang handog na itinaas sa ganang mga anak ni Israel, na kinuha sa kanilang mga hain tungkol sa kapayapaan: na dili iba't kanilang handog ngang itinaas sa Panginoon.

29 At ang mga banal na kasuutan ni Aaron ay magiging sa kaniyang mga anak, pagkamatay niya, upang pahiran ng langis sa mga yaon, at upang italaga sa mga yaon.

30 Pitong araw na isusuot ng anak na magiging saserdote nakahalili niya, pagka siya'y pumapasok sa tabernakulo ng kapisanan upang mangasiwa sa dakong banal.

31 At kukunin mo ang lalaking tupa na itinalaga at lulutuin mo ang kaniyang laman sa dakong banal.

32 At kakanin ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang laman ng tupa, at ang tinapay na nasa bakol sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan.

33 At kanilang kakanin ang mga bagay na yaon, na ipinangtubos ng sala, upang italaga at pakabanalin sila: datapuwa't hindi kakain niyaon ang sinomang taga ibang lupa, sapagka't mga bagay na banal.

34 At kung may lumabis sa laman na itinalaga, o sa tinapay, hanggang sa kinaumagahan, ay iyo ngang susunugin sa apoy ang labis: hindi kakanin, sapagka't yao'y banal.

35 At ganito mo gagawin kay Aaron, at sa kaniyang mga anak, ayon sa lahat na aking iniutos sa iyo: pitong araw na iyong itatalaga sila.

36 At araw-araw ay maghahandog ka ng toro na pinakahandog, dahil sa kasalanan na pinakapangtubos: at iyong lilinisin ang dambana pagka iyong ipinanggagawa ng katubusan yaon; at iyong papahiran ng langis upang pakabanalin.

37 Pitong araw na iyong tutubusin sa sala ang dambana, at iyong pakakabanalin; at ang dambana ay magiging kabanalbanalan; anomang masagi sa dambana ay magiging banal.

38 Ito nga ang iyong ihahandog sa ibabaw ng dambana: dalawang kordero ng unang taon araw-araw na palagi.

39 Ang isang kordero ay iyong ihahandog sa umaga; at ang isang kordero ay iyong ihahandog sa hapon:

40 At kasama ng isang kordero na iyong ihahandog ang ikasangpung bahagi ng isang efa ng mainam na harina na may halong ikaapat na bahagi ng isang hin ng langis na hinalo; at ang ikaapat na bahagi ng isang hin na alak, ay pinakahandog na inumin.

41 At ang isang kordero ay iyong ihahandog sa hapon, at iyong gagawin ayon sa handog na harina sa umaga, at ayon sa inuming handog niyaon, na pinaka masarap na amoy, na handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy.

42 Magiging isang palaging handog na susunugin sa buong panahon ng inyong lahi sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan, sa harap ng Panginoon; na aking pakikipagkitaan sa inyo, upang makipagusap ako roon sa iyo.

43 At doo'y makikipagtagpo ako sa mga anak ni Israel: at ang Tolda ay pakakabanalin sa pamamagitan ng aking kaluwalhatian.

44 At aking pakakabanalin ang tabernakulo ng kapisanan, at ang dambana; si Aaron man at ang kaniyang mga anak ay aking papagbabanalin upang mangasiwa sa akin sa katungkulang saserdote.

45 At ako'y tatahan sa gitna ng mga anak ni Israel, at ako'y magiging kanilang Dios.

46 At kanilang makikilala, na ako ang Panginoon nilang Dios, na kumuha sa kanila sa lupain ng Egipto, upang ako'y tumahan sa gitna nila: ako ang Panginoon nilang Dios.

   

Из произведений Сведенборга

 

Arcana Coelestia # 2417

Изучить этот эпизод

  
/ 10837  
  

2417. 'Do not look back behind you' means that he was not to look to matters of doctrine. This is clear from the meaning of 'looking back behind him' when the city was behind him and the mountain in front of him; for 'a city' means doctrinal teaching, 402, 2268, 2451, while 'a mountain' means love and charity, 795, 1430. That this is the meaning will be evident in the explanation at verse 26, where it is said that his wife looked back behind him and she became a pillar of salt. Anyone may recognize that these words - 'looking back behind him' - have some Divine arcanum within them and that this lies too far down to be visible. For looking back behind him seems to involve nothing reprehensible at all, and yet it is of such great importance that it is said that he was to escape for his life, that is, he was to be concerned about his life to eternity by not looking back behind him. What is meant by looking to matters of doctrine however will be seen in what follows.

[2] Here let it be merely stated what doctrinal teaching is. Such teaching is twofold: one kind has to do with love and charity, the other with faith. Each of the Lord's Churches at the outset, while still very young and virginal, neither possesses nor desires any other doctrinal teaching than that which has to do with charity, for this has to do with life. In course of time however a Church turns away from this kind of teaching until it starts to despise it and at length to reject it, at which point it acknowledges no other kind of teaching than that called the doctrine of faith. And when it separates faith from charity such doctrinal teaching colludes with a life of evil.

[3] This was so with the Primitive or gentile Church after the Lord's Coming. At the outset it possessed no other doctrinal teaching than that which had to do with love and charity, for such is what the Lord Himself taught, see 2371 (end). But after His time, as love and charity started to grow cold, doctrinal teaching regarding faith gradually crept in, and with it disagreements and heresies which increased as men leant more and more towards that kind of teaching.

[4] Something similar had happened to the Ancient Church which came after the Flood and which was spread throughout so many kingdoms, 2385. This Church at the outset knew no other teaching than that which had to do with charity, for that teaching looked towards and permeated life; and so they were concerned about their eternal welfare. After a time however some people started to foster doctrinal teaching about faith which they at length separated from charity. Members of this Church called such people 'Ham' however because they led a life of evil, see 1062, 1063, 1076.

[5] The Most Ancient Church which existed before the Flood and which was pre-eminently called Man enjoyed the perception itself of love to the Lord and charity towards the neighbour, and so had teaching about love and charity inscribed within them. But there also existed at that time those who fostered faith, and when these at length separated it from charity they were called Cain, for Cain means such faith, and Abel whom he killed means charity; see the explanation to Genesis 4.

[6] From this it becomes clear that doctrinal teaching is twofold, one kind having to do with charity, the other with faith, although in themselves the two are one, for teaching to do with charity includes everything to do with faith. But when doctrinal teaching comes to be drawn solely from things to do with faith, such teaching is said to be twofold because faith is separated from charity. Their separation at the present day becomes clear from the consideration that what charity is, and what the neighbour, is utterly unknown. People whose teaching is solely about faith know of charity towards the neighbour as nothing other than giving what is their own to others and taking pity on everyone, for they call everyone their neighbour indiscriminately, when in fact charity consists in all the good residing with the individual - in his affection, and in his ardent zeal, and consequently in his life - while the neighbour consists in all the good residing with people which affects the individual. Consequently the neighbour consists in people with whom good resides - and quite distinctly and separately from one person to the next.

[7] For example, charity and mercy are present with him who exercises righteousness and judgement by punishing the evil and rewarding the good. Charity resides within the punishment of the evil, for he who imposes the punishment is moved by a strong desire to correct the one who is punished and at the same time to protect others from the evil he may do to them. For when he imposes it he is concerned about and desires the good of him who does evil or is an enemy, as well as being concerned about and desiring the good of others and of the state, which concern and desire spring from charity towards the neighbour. The same holds true with every other kind of good of life, for such good cannot possibly exist if it does not spring from charity towards the neighbour, since this is what charity looks to and embodies within itself.

[8] There being so much obscurity, as has been stated, as to what charity is and what the neighbour, it is plain that after doctrinal teaching to do with faith has seized the chief position, teaching to do with charity is then one of those things that have been lost. Yet it was the latter teaching alone that was fostered in the Ancient Church. They went so far as to categorize all kinds of good that flow from charity towards the neighbour, that is, to categorize all in whom good was present. In doing so they made many distinctions to which they gave names, calling them the poor, the wretched, the oppressed, the sick, the naked, the hungry, the thirsty, the prisoners or those in prison, the. sojourners, the orphans, and the widows. Some they also called the lame, the blind, the deaf, the dumb, and the maimed, and many other names besides these. It was in accordance with this kind of teaching that the Lord spoke in the Old Testament Word, and it explains why such expressions occur so frequently there; and it was in accordance with the same that the Lord Himself spoke, as in Matthew 25:35-36, 38-40, 42-45; Luke 14:13, 21; and many times elsewhere. This is why those names have quite a different meaning in the internal sense. So that doctrinal teaching regarding charity may be restored therefore, some discussion will in the Lord's Divine mercy appear further on as to who such people are, and what charity is, and what the neighbour, generally and specifically.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.