Библия

 

Genesis 23

Учиться

   

1 Vixit autem Sara centum viginti septem annis.

2 Et mortua est in civitate Arbee, quæ est Hebron, in terra Chanaan : venitque Abraham ut plangeret et fleret eam.

3 Cumque surrexisset ab officio funeris, locutus est ad filios Heth, dicens :

4 Advena sum et peregrinus apud vos : date mihi jus sepulchri vobiscum, ut sepeliam mortuum meum.

5 Responderunt filii Heth, dicentes :

6 Audi nos, domine : princeps Dei es apud nos : in electis sepulchris nostris sepeli mortuum tuum, nullusque te prohibere poterit quin in monumento ejus sepelias mortuum tuum.

7 Surrexit Abraham, et adoravit populum terræ, filios videlicet Heth :

8 dixitque ad eos : Si placet animæ vestræ ut sepeliam mortuum meum, audite me, et intercedite pro me apud Ephron filium Seor :

9 ut det mihi speluncam duplicem, quam habet in extrema parte agri sui : pecunia digna tradat eam mihi coram vobis in possessionem sepulchri.

10 Habitabat autem Ephron in medio filiorum Heth. Responditque Ephron ad Abraham, cunctis audientibus qui ingrediebantur portam civitatis illius, dicens :

11 Nequaquam ita fiat, domine mi, sed tu magis ausculta quod loquor. Agrum trado tibi, et speluncam quæ in eo est, præsentibus filiis populi mei ; sepeli mortuum tuum.

12 Adoravit Abraham coram populo terræ.

13 Et locutus est ad Ephron circumstante plebe : Quæso ut audias me : dabo pecuniam pro agro : suscipe eam, et sic sepeliam mortuum meum in eo.

14 Responditque Ephron :

15 Domine mi, audi me : terra, quam postulas, quadringentis siclis argenti valet : istud est pretium inter me et te : sed quantum est hoc ? sepeli mortuum tuum.

16 Quod cum audisset Abraham, appendit pecuniam, quam Ephron postulaverat, audientibus filiis Heth, quadringentos siclos argenti probatæ monetæ publicæ.

17 Confirmatusque est ager quondam Ephronis, in quo erat spelunca duplex, respiciens Mambre, tam ipse, quam spelunca, et omnes arbores ejus in cunctis terminis ejus per circuitum,

18 Abrahæ in possessionem, videntibus filiis Heth, et cunctis qui intrabant portam civitatis illius.

19 Atque ita sepelivit Abraham Saram uxorem suam in spelunca agri duplici, quæ respiciebat Mambre. Hæc est Hebron in terra Chanaan.

20 Et confirmatus est ager, et antrum quod erat in eo, Abrahæ in possessionem monumenti a filiis Heth.

   

Из произведений Сведенборга

 

Arcana Coelestia # 2814

Изучить этот эпизод

  
/ 10837  
  

2814. ‘Et posuit illum super altari, desuper ligna’: quod significet in Humano Divino, cui justitia, constat ex significatione ‘altaris’ quod sit Divinum Humanum Domini, de qua mox supra, n. 2811; et ex significatione ‘lignorum holocausti’ quod sint meritum justitiae, de qua n. 2784, 2798, 2812. Verum Divinum in Humano Divino Domini quod tentationes subiit, de quo actum, non est Ipsum Divinum Verum, hoc enim est supra omnem tentationem; sed est 1 verum rationale quale est angelis, consistens in apparentiis veri, et est quod vocatur ‘Filius hominis’ sed ante glorificationem; Divinum autem Verum in Divino Humano Domini glorificato, est supra apparentias, nec usquam ad aliquem intellectum, minus ad captum hominis, ne quidem ad angelorum, venire potest, ita nusquam ad aliquid tentationis; apparet in caelis ut lux quae a Domino. De Divino hoc Vero, seu Filio hominis glorificato, ita apud Johannem, Dixit Jesus, Nunc glorificatus est Filius hominis, et Deus glorificatus est in Ipso; si Deus glorificatus est in Ipso, etiam Deus glorificabit Ipsum in Se Ipso, et statim glorificabit Ipsum, 13:31, 32.

Ut distincta idea arcanissimi hujus habeatur, 2 licet Verum apud Dominum quod tentari potuit, et quod subiit tentationes, appellare Verum Divinum in Humano Divino Domini, at Verum quod non tentari potuit, seu aliquam tentationem subire, quia glorificatum: appellare Divinum Verum in Divino Humano Domini; ut quoque in antecedentibus passim est observatum.

Сноски:

1. The Manuscript has verum Rationalis

2. This clause was first written licet Humanum Domini et verum quod tentari potuit et quod subiit tentationes, appellare Humanum Divinum et Verum Divinum, at HumanumDominiet Verum, quod non tentari potuit seu aliquam tentationem subire, quia glorificatum, appellare Divinum Humanum et Divinum Verum. By deletions and interpolations it becomes as above.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.