Библия

 

Genesis 2

Учиться

   

1 Igitur perfecti sunt cæli et terra, et omnis ornatus eorum.

2 Complevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat : et requievit die septimo ab universo opere quod patrarat.

3 Et benedixit diei septimo, et sanctificavit illum, quia in ipso cessaverat ab omni opere suo quod creavit Deus ut faceret.

4 Istæ sunt generationes cæli et terræ, quando creata sunt, in die quo fecit Dominus Deus cælum et terram,

5 et omne virgultum agri antequam orietur in terra, omnemque herbam regionis priusquam germinaret : non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat qui operaretur terram :

6 sed fons ascendebat e terra, irrigans universam superficiem terræ.

7 Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terræ, et inspiravit in faciem ejus spiraculum vitæ, et factus est homo in animam viventem.

8 Plantaverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis a principio, in quo posuit hominem quem formaverat.

9 Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave lignum etiam vitæ in medio paradisi, lignumque scientiæ boni et mali.

10 Et fluvius egrediebatur de loco voluptatis ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quatuor capita.

11 Nomen uni Phison : ipse est qui circuit omnem terram Hevilath, ubi nascitur aurum :

12 et aurum terræ illius optimum est ; ibi invenitur bdellium, et lapis onychinus.

13 Et nomen fluvii secundi Gehon ; ipse est qui circumit omnem terram Æthiopiæ.

14 Nomen vero fluminis tertii, Tigris : ipse vadit contra Assyrios. Fluvius autem quartus, ipse est Euphrates.

15 Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso voluptatis, ut operaretur, et custodiret illum :

16 præcepitque ei, dicens : Ex omni ligno paradisi comede ;

17 de ligno autem scientiæ boni et mali ne comedas : in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris.

18 Dixit quoque Dominus Deus : Non est bonum esse hominem solum : faciamus ei adjutorium simile sibi.

19 Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus terræ, et universis volatilibus cæli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea : omne enim quod vocavit Adam animæ viventis, ipsum est nomen ejus.

20 Appellavitque Adam nominibus suis cuncta animantia, et universa volatilia cæli, et omnes bestias terræ : Adæ vero non inveniebatur adjutor similis ejus.

21 Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam : cumque obdormisset, tulit unam de costis ejus, et replevit carnem pro ea.

22 Et ædificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem : et adduxit eam ad Adam.

23 Dixitque Adam : Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea : hæc vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est.

24 Quam ob rem relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhærebit uxori suæ : et erunt duo in carne una.

25 Erat autem uterque nudus, Adam scilicet et uxor ejus : et non erubescebant.

   

Из произведений Сведенборга

 

Arcana Coelestia # 9216

Изучить этот эпизод

  
/ 10837  
  

9216. ‘In qua dormiat’: quod significet quietem super illis, constat ex significatione ‘dormire’ quod sit quiescere, hic super sensuali externo, quod significatur per ‘vestem’, n. 9212, nam dicitur ‘vestis in qua dormiat’. Quomodo intelligendum est quod interiora quietem habeant super sensuali, dicetur: sensuale est ultimum vitae hominis, ut supra ostensum est; quod ultimum est, hoc continet omnia interiora et est commune eorum, nam in illud desinunt ac ita super quo quiescunt; sicut pro exemplo cutis, quae ultimum tegumentum corporis est, in 1 illam desinunt interiora corporis, quia continet illa, ita quoque quiescunt super illa; similiter in corpore peritonaeum, hoc quia continet viscera abdominis, etiam haec quiescunt super illo, 2 et quoque nexum communem 3 habent cum illo; pariter pleura respective ad viscera thoracis.

[2] Similiter se habet cum omnibus quae ipsius vitae hominis sunt, prout cum illis quae se referunt ad intellectuale ejus et quae ad voluntarium; haec quoque succedunt ordine ab interioribus ad exteriora; exteriora sunt scientifica cum eorum amoenis, et extrema sunt sensualia quae communicant cum mundo, 4 per visum, auditum, gustum, olfactum, et tactum; super his quiescunt interiora, nam in illa desinunt; haec sunt quae in sensu spirituali significantur per 'tegumentum' 5 seu ‘vestem in qua dormiat’. Quod sensualia sint ‘vestis’ aut ‘tegumentum’, est ex correspondentiis, nam, ut supra n. 9212 dictum est, spiritus et angeli apparent 6 vestibus induti secundum vera fidei eorum, splendentibus qui in veris ex bono sunt, prout angeli ad sepulcrum Domini, Luc. 24:4; Matth. 28:3, et quoque byssinis albis, prout illi de quibus in Apocalypsi 19:14, ac vestibus varii coloris alii.

[3] Praeterea sciendum 7 quod omnia et singula a primo seu intimo progrediantur successive ad sua ultima, et ibi quiescunt; etiam 8 priora seu interiora cum ultimis 9 in successivo ordine nexum habent; quapropter si ultima disparantur, etiam interiora dissipantur; inde quoque sunt tres caeli; intimum seu tertium caelum influit in medium seu secundum caelum, medium seu secundum caelum influit in primum seu ultimum caelum, hoc iterum influit apud hominem 10 , inde humanum genus est ultimum in ordine, in quod desinit et in quo quiescit caelum; quapropter Dominus ex Divino Suo semper providet ut apud genus humanum Ecclesia sit in qua sit verum Divinum revelatum, quod in nostra tellure est Verbum; per hoc datur continens nexus humani generis cum caelis; inde est quod singulis Verbi sensus internus insit, qui pro caelo, qui talis est ut conjungat mentes angelicas mentibus humanis vinculo tam stricto ut unum agant; inde iterum patet quomodo se habet cum quiescentia interiorum super ultimis.

Сноски:

1. ea quiescunt omnia quae in corpore sunt

2. etiam

3. habet cum illis

4. prout illa quae immediate ex visu, auditu, gustu, olfacto et tactu sunt

5. et

6. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

7. The Manuscript inserts est.

8. The Manuscript inserts ordine.

9. successive

10. The Manuscript inserts, ac desinit in illum.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.