¹ Exultavit cor meum in Domino, et exaltatum est cornu meum in Deo meo : dilatatum est os meum super inimicos meos : quia lætata sum in salutari tuo.

² Non est sanctus, ut est Dominus, neque enim est alius extra te, et non est fortis sicut Deus noster.

³ Nolite multiplicare loqui sublimia gloriantes : recedant vetera de ore vestro : quia Deus scientiarum, Dominus est, et ipsi præparantur cogitationes.

⁴ Arcus fortium superatus est, et infirmi accincti sunt robore.

⁵ Repleti prius, pro panibus se locaverunt : et famelici saturati sunt, donec sterilis peperit plurimos : et quæ multos habebat filios, infirmata est.

⁶ Dominus mortificat et vivificat, deducit ad inferos et reducit.

⁷ Dominus pauperem facit et ditat, humiliat et sublevat.

⁸ Suscitat de pulvere egenum, et de stercore elevat pauperem : ut sedeat cum principibus, et solium gloriæ teneat. Domini enim sunt cardines terræ, et posuit super eos orbem.

⁹ Pedes sanctorum suorum servabit, et impii in tenebris conticescent : quia non in fortitudine sua roborabitur vir.

¹⁰ Dominum formidabunt adversarii ejus : et super ipsos in cælis tonabit : Dominus judicabit fines terræ, et dabit imperium regi suo, et sublimabit cornu Christi sui.

¹¹ Et abiit Elcana Ramatha, in domum suam : puer autem erat minister in conspectu Domini ante faciem Heli sacerdotis.

¹² Porro filii Heli, filii Belial, nescientes Dominum,

¹³ neque officium sacerdotum ad populum : sed quicumque immolasset victimam, veniebat puer sacerdotis, dum coquerentur carnes, et habebat fuscinulam tridentem in manu sua,

¹⁴ et mittebat eam in lebetem, vel in caldariam, aut in ollam, sive in cacabum : et omne quod levabat fuscinula, tollebat sacerdos sibi : sic faciebant universo Israëli venientium in Silo.

¹⁵ Etiam antequam adolerent adipem, veniebat puer sacerdotis, et dicebat immolanti : Da mihi carnem, ut coquam sacerdoti : non enim accipiam a te carnem coctam, sed crudam.

¹⁶ Dicebatque illi immolans : Incendatur primum juxta morem hodie adeps, et tolle tibi quantumcumque desiderat anima tua. Qui respondens aiebat ei : Nequaquam : nunc enim dabis, alioquin tollam vi.

¹⁷ Erat ergo peccatum puerorum grande nimis coram Domino : quia retrahebant homines a sacrificio Domini.

¹⁸ Samuel autem ministrabat ante faciem Domini, puer, accinctus ephod lineo.

¹⁹ Et tunicam parvam faciebat ei mater sua, quam afferebat statutis diebus, ascendens cum viro suo, ut immolaret hostiam solemnem.

²⁰ Et benedixit Heli Elcanæ et uxori ejus : dixitque ei : Reddat tibi Dominus semen de muliere hac, pro fœnore quod commodasti Domino. Et abierunt in locum suum.

²¹ Visitavit ergo Dominus Annam, et concepit, et peperit tres filios, et duas filias : et magnificatus est puer Samuel apud Dominum.

²² Heli autem erat senex valde, et audivit omnia quæ faciebant filii sui universo Israëli : et quomodo dormiebant cum mulieribus quæ observabant ad ostium tabernaculi :

²³ et dixit eis : Quare facitis res hujuscemodi, quas ego audio, res pessimas, ab omni populo ?

²⁴ Nolite, filii mei : non enim est bona fama, quam ego audio, ut transgredi faciatis populum Domini.

²⁵ Si peccaverit vir in virum, placari ei potest Deus : si autem in Dominum peccaverit vir, quis orabit pro eo ? Et non audierunt vocem patris sui : quia voluit Dominus occidere eos.

²⁶ Puer autem Samuel proficiebat, atque crescebat, et placebat tam Domino quam hominibus.

²⁷ Venit autem vir Dei ad Heli, et ait ad eum : Hæc dicit Dominus : Numquid non aperte revelatus sum domui patris tui, cum essent in Ægypto in domo Pharaonis ?

²⁸ Et elegi eum ex omnibus tribubus Israël mihi in sacerdotem, ut ascenderet ad altare meum, et adoleret mihi incensum, et portaret ephod coram me : et dedi domui patris tui omnia de sacrificiis filiorum Israël.

²⁹ Quare calce abjecistis victimam meam, et munera mea quæ præcepi ut offerentur in templo : et magis honorasti filios tuos quam me, ut comederetis primitias omnis sacrificii Israël populi mei ?

³⁰ Propterea ait Dominus Deus Israël : Loquens locutus sum, ut domus tua, et domus patris tui, ministraret in conspectu meo, usque in sempiternum. Nunc autem dicit Dominus : Absit hoc a me : sed quicumque glorificaverit me, glorificabo eum : qui autem contemnunt me, erunt ignobiles.

³¹ Ecce dies veniunt : et præcidam brachium tuum, et brachium domus patris tui, ut non sit senex in domo tua.

³² Et videbis æmulum tuum in templo, in universis prosperis Israël : et non erit senex in domo tua omnibus diebus.

³³ Verumtamen non auferam penitus virum ex te ab altari meo : sed ut deficiant oculi tui, et tabescat anima tua : et pars magna domus tuæ morietur cum ad virilem ætatem venerit.

³⁴ Hoc autem erit tibi signum, quod venturum est duobus filiis tuis, Ophni et Phinees : in die uno morientur ambo.

³⁵ Et suscitabo mihi sacerdotem fidelem, qui juxta cor meum et animam meam faciet : et ædificabo ei domum fidelem, et ambulabit coram Christo meo cunctis diebus.

³⁶ Futurum est autem, ut quicumque remanserit in domo tua, veniat ut oretur pro eo, et offerat nummum argenteum, et tortam panis, dicatque : Dimitte me, obsecro, ad unam partem sacerdotalem, ut comedam buccellam panis.

¹ Addens quoque Eliu, hæc locutus est :

² Sustine me paululum, et indicabo tibi : adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.

³ Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum.

⁴ Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.

⁵ Deus potentes non abjicit, cum et ipse sit potens :

⁶ sed non salvat impios, et judicium pauperibus tribuit.

⁷ Non auferet a justo oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.

⁸ Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis,

⁹ indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.

¹⁰ Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat : et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.

¹¹ Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria :

¹² si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.

¹³ Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.

¹⁴ Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.

¹⁵ Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem ejus.

¹⁶ Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se : requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.

¹⁷ Causa tua quasi impii judicata est : causam judiciumque recipies.

¹⁸ Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas : nec multitudo donorum inclinet te.

¹⁹ Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.

²⁰ Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.

²¹ Cave ne declines ad iniquitatem : hanc enim cœpisti sequi post miseriam.

²² Ecce Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.

²³ Quis poterit scrutari vias ejus ? aut quis potest ei dicere : Operatus es iniquitatem ?

²⁴ Memento quod ignores opus ejus, de quo cecinerunt viri.

²⁵ Omnes homines vident eum : unusquisque intuetur procul.

²⁶ Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram : numerus annorum ejus inæstimabilis.

²⁷ Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum,

²⁸ qui de nubibus fluunt, quæ prætexunt cuncta desuper.

²⁹ Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,

³⁰ et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.

³¹ Per hæc enim judicat populos, et dat escas multis mortalibus.

³² In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.

³³ Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit, et ad eam possit ascendere.