¹ Als de Kanaaniet, de koning van Harad, wonende tegen het zuiden, hoorde, dat Israel door den weg der verspieders kwam, zo streed hij tegen Israel, en hij voerde enige gevangenen uit denzelven gevankelijk weg.

² Toen beloofde Israel den HEERE een gelofte, en zeide: Indien Gij dit volk geheel in mijn hand geeft, zo zal ik hun steden verbannen.

³ De HEERE dan verhoorde de stem van Israel, en gaf de Kanaanieten over; en hij verbande hen en hun steden; en hij noemde den naam dier plaats Horma.

⁴ Toen reisden zij van den berg Hor, op den weg der Schelfzee, dat zij om het land der Edomieten heentogen; doch de ziel des volks werd verdrietig op dezen weg.

⁵ En het volk sprak tegen God en tegen Mozes: Waarom hebt gijlieden ons doen optrekken uit Egypte, opdat wij sterven zouden in de woestijn? Want hier is geen brood, ook geen water, en onze ziel walgt over dit zeer lichte brood.

⁶ Toen zond de HEERE vurige slangen onder het volk, die beten het volk; en er stierf veel volks van Israel.

⁷ Daarom kwam het volk tot Mozes, en zij zeiden: Wij hebben gezondigd, omdat wij tegen den HEERE en tegen u gesproken hebben; bid den HEERE, dat Hij deze slangen van ons wegneme. Toen bad Mozes voor het volk.

⁸ En de HEERE zeide tot Mozes: Maak u een vurige slang, en stel ze op een stang; en het zal geschieden, dat al wie gebeten is, als hij haar aanziet, zo zal hij leven.

⁹ En Mozes maakte een koperen slang, en stelde ze op een stang; en het geschiedde, als een slang iemand beet, zo zag hij de koperen slang aan, en hij bleef levend.

¹⁰ Toen verreisden de kinderen Israels, en zij legerden zich te Oboth.

¹¹ Daarna reisden zij van Oboth, en legerden zich aan de heuvelen van Abarim in de woestijn, die tegenover Moab is, tegen den opgang der zon.

¹² Van daar reisden zij, en legerden zich bij de beek Zered.

¹³ Van daar reisden zij, en legerden zich aan deze zijde van de Arnon, welke in de woestijn is, uitgaande uit de landpalen der Amorieten; want de Arnon is de landpale van Moab, tussen Moab en tussen de Amorieten.

¹⁴ (Daarom wordt gezegd in het boek van de oorlogen des HEEREN: Tegen Waheb, in een wervelwind, en tegen de beken Arnon,

¹⁵ En den afloop der beken, die zich naar de gelegenheid van Ar wendt, en leent aan de landpale van Moab.)

¹⁶ En van daar reisden zij naar Beer. Dit is de put, van welken de HEERE tot Mozes zeide: Verzamel het volk, zo zal Ik hun water geven.

¹⁷ (Toen zong Israel dit lied: Spring op, gij put, zingt daarvan bij beurte!

¹⁸ Gij put, dien de vorsten gegraven hebben, dien de edelen des volks gedolven hebben, door den wetgever, met hun staven.) En van de woestijn reisden zij naar Mattana;

¹⁹ En van Mattana tot Nahaliel; en van Nahaliel tot Bamoth;

²⁰ En van Bamoth tot het dal, dat in het veld van Moab is, aan de hoogte van Pisga, en dat tegen de wildernis ziet.

²¹ Toen zond Israel boden tot Sihon, den koning der Amorieten, zeggende:

²² Laat mij door uw land trekken. Wij zullen niet afwijken in de akkers, noch in de wijngaarden; wij zullen het water der putten niet drinken; wij zullen op den koninklijken weg gaan, totdat wij uw landpale doorgetogen zijn.

²³ Doch Sihon liet Israel niet toe, door zijn landpale te trekken; maar Sihon vergaderde al zijn volk, en hij ging uit, Israel tegemoet, naar de woestijn, en hij kwam te Jahza, en streed tegen Israel;

²⁴ Maar Israel sloeg hem met de scherpte des zwaards, en nam zijn land in erfelijke bezitting, van de Arnon af tot de Jabbok toe, tot aan de kinderen Ammons; want de landpale der kinderen Ammons was vast.

²⁵ Alzo nam Israel al deze steden in; en Israel woonde in al de steden der Amorieten, te Hesbon, en in al haar onderhorige plaatsen.

²⁶ Want Hesbon was de stad van Sihon, den koning der Amorieten; en hij had gestreden tegen den vorigen koning der Moabieten, en hij had al zijn land uit zijn hand genomen, tot aan de Arnon.

²⁷ Daarom zeggen zij, die spreekwoorden gebruiken: Komt tot Hesbon; men bouwe en bevestige de stad van Sihon!

²⁸ Want er is een vuur uitgegaan uit Hesbon; een vlam uit de stad van Sihon; zij heeft verteerd Ar der Moabieten, en de heren der hoogten van de Arnon.

²⁹ Wee u, Moab! Gij, volk Kamoz zijt verloren! Hij heeft zijn zonen, die ontliepen, en zijn dochters in de gevangenis geleverd aan Sihon, den koning der Amorieten.

³⁰ En wij hebben hen nedergeveld! Hesbon is verloren tot Dibon toe; en wij hebben hen verwoest tot Nofat toe, welke tot Medeba toe reikt.

³¹ Alzo woonde Israel in het land van den Amoriet.

³² Daarna zond Mozes om Jaezer te verspieden; en zij namen haar onderhorige plaatsen in; en hij dreef de Amorieten, die er waren, uit de bezitting.

³³ Toen wendden zij zich en trokken op den weg van Basan; en Og, de koning van Basan, ging uit hen tegemoet, hij en al zijn volk, tot den strijd, en Edrei.

³⁴ De HEERE nu zeide tot Mozes: Vrees hem niet; want Ik heb hem in uw hand gegeven, en al zijn volk, ook zijn land; en gij zult hem doen, gelijk als gij Sihon, den koning der Amorieten, die te Hesbon woonde, gedaan hebt.

³⁵ En zij sloegen hem, en zijn zonen, en al zijn volk, alzo dat hem niemand overbleef; en zij namen zijn land in erfelijke bezitting.

¹ En het lot voor den stam der kinderen van Juda, naar hun huisgezinnen, was: aan de landpale van Edom, de woestijn Zin, zuidwaarts, was het uiterste tegen het zuiden;

² Zodat hun landpale, tegen het zuiden, het uiterste van de Zoutzee was, van de tong af, die tegen het zuiden ziet;

³ En zij gaat uit naar het zuiden tot den opgang van Akrabbim, en gaat door naar Zin, en gaat op van het zuiden naar Kades-Barnea, en gaat door Hezron, en gaat op naar Adar, en gaat om Karkaa;

⁴ En gaat door naar Azmon, en komt uit aan de beek van Egypte; en de uitgangen dezer landpale zullen naar de zee zijn. Dit zal uw landpale tegen het zuiden zijn.

⁵ De landpale nu tegen het oosten zal de Zoutzee zijn, tot aan het uiterste van de Jordaan; en de landpale, aan de zijde tegen het noorden, zal zijn van de tong der zee, van het uiterste van de Jordaan.

⁶ En deze landpale zal opgaan tot Beth-hogla, en zal doorgaan van het noorden naar Beth-araba; en deze landpale zal opgaan tot den steen van Bohan, den zoon van Ruben.

⁷ Verder zal deze landpale opgaan naar Debir, van het dal van Achor, en zal noordwaarts zien naar Gilgal, hetwelk tegen den opgang van Adummim is, die aan het zuiden der beek is. Daarna zal deze landpale doorgaan tot het water van En-semes, en haar uitgangen zullen wezen te En-rogel.

⁸ En deze landpale zal opgaan door het dal van den zoon van Hinnom, aan de zijde van den Jebusiet van het zuiden, dezelve is Jeruzalem; en deze landpale zal opwaarts gaan tot de spits van den berg, die voor aan het dal van Hinnom is, westwaarts, hetwelk in het uiterste van het dal der Refaieten is, tegen het noorden.

⁹ Daarna zal deze landpale strekken van de hoogte des bergs tot aan de waterfontein Nefthoah, en uitgaan tot de steden van het gebergte Efron. Verder zal deze landpale strekken naar Baala; deze is Kirjath-Jearim.

¹⁰ Daarna zal deze landpale zich omkeren Baala tegen het westen, naar het gebergte Seir, en zal doorgaan aan de zijde van den berg Jearim van het noorden; deze is Chesalon; en zij zal afkomen naar Beth-Semes, en door Timna gaan.

¹¹ Verder zal deze landpale uitgaan aan de zijde van Ekron, noordwaarts, en deze landpale zal strekken naar Sichron aan, en over den berg Baala gaan, en uitgaan te Jabneel; en de uitgangen dezer landpale zullen zijn naar de zee.

¹² De landpale nu tegen het westen zal zijn tot de grote zee en derzelver landpale. Dit is de landpale der kinderen van Juda rondom heen, naar hun huisgezinnen.

¹³ Doch Kaleb, den zoon van Jefunne, had hij een deel gegeven in het midden der kinderen van Juda, naar den mond des HEEREN tot Jozua, de stad van Arba, vader van Enak, dat is Hebron.

¹⁴ En Kaleb verdreef van daar de drie zonen van Enak, Sesai, en Ahiman, en Talmai, geboren van Enak.

¹⁵ En van daar toog hij opwaarts tot de inwoners van Debir, (de naam van Debir nu was te voren Kirjath-Sefer).

¹⁶ En Kaleb zeide: Wie Kirjath-Sefer zal slaan, en nemen haar in, dien zal ik ook mijn dochter Achsa tot een vrouw geven.

¹⁷ Othniel nu, de zoon van Kenaz, den broeder van Kaleb, nam haar in; en hij gaf hem Achsa, zijn dochter, tot een vrouw.

¹⁸ En het geschiedde, als zij tot hem kwam, zo porde zij hem aan, om een veld van haar vader te begeren; en zij sprong van den ezel af; toen sprak Kaleb tot haar: Wat is u?

¹⁹ En zij zeide: Geef mij een zegen; dewijl gij mij een dor land gegeven hebt, geef mij ook waterwellingen. Toen gaf hij haar hoge waterwellingen en lage waterwellingen.

²⁰ Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Juda, naar hun huisgezinnen.

²¹ De steden nu, van het uiterste van den stam der kinderen van Juda, tot de landpale van Edom, tegen het zuiden, zijn: Kabzeel, en Eder, en Jagur,

²² En Kina, en Dimona, en Adada,

²³ En Kedes, en Hazor, en Jithnan,

²⁴ Zif, en Telem, en Bealoth,

²⁵ En Hazor-Hadattha, en Kerioth-Hezron, dat is Hazor,

²⁶ Amam, en Sema, en Molada,

²⁷ En Hazar-Gadda, en Hesmon, en Beth-Palet,

²⁸ En Hazar-Sual, en Beer-Seba, en Bizjotheja,

²⁹ Baala, en Ijim, en Azem,

³⁰ En Eltholad, en Chesil, en Horma,

³¹ En Ziklag, en Madmanna, en Sanzanna,

³² En Lebaoth, en Silhim, en Ain, en Rimmon. Al deze steden zijn negen en twintig en haar dorpen.

³³ In de laagte zijn: Esthaol, en Zora, en Asna,

³⁴ En Zanoah, en En-gannim, Tappuah, en Enam,

³⁵ Jarmuth, en Adullam, Socho en Azeka,

³⁶ En Saaraim, en Adithaim, en Gedera, en Gederothaim; veertien steden en haar dorpen.

³⁷ Zenan, en Hadasa, en Migdal-gad,

³⁸ En Dilan, en Mizpa, en Jokteel,

³⁹ Lachis, en Bozkath, en Eglon,

⁴⁰ En Chabbon, en Lahmas, en Chitlis,

⁴¹ En Gederoth, Beth-Dagon, en Naama, en Makkeda; zestien steden en haar dorpen.

⁴² Libna, en Ether, en Asan,

⁴³ En Jiftah, en Asna, en Nezib,

⁴⁴ En Kehila, en Achzib, en Mareza; negen steden en haar dorpen.

⁴⁵ Ekron, en haar onderhorige plaatsen, en haar dorpen.

⁴⁶ Van Ekron, en naar de zee toe; alle, die aan de zijde van Asdod zijn, en haar dorpen;

⁴⁷ Asdod, haar onderhorige plaatsen en haar dorpen; Gaza, haar onderhorige plaatsen en haar dorpen, tot aan de rivier van Egypte; en de grote zee, en haar landpale.

⁴⁸ Op het gebergte nu: Samir, en Jatthir, en Socho,

⁴⁹ En Danna, en Kirjath-Sanna, die is Debir,

⁵⁰ En Anab, en Estemo, en Anim,

⁵¹ En Gosen, en Holon, en Gilo; elf steden en haar dorpen.

⁵² Arab, en Duma, en Esan,

⁵³ En Janum, en Beth-Tappuah, en Afeka,

⁵⁴ En Humta, en Kirjath-Arba, die is Hebron, en Zior; negen steden en haar dorpen.

⁵⁵ Maon, Karmel, en Zif, en Juta,

⁵⁶ En Jizreel, en Jokdeam, en Zanoah,

⁵⁷ Kain, Gibea, en Timna; tien steden en haar dorpen.

⁵⁸ Halhul, Beth-Zur, en Gedor,

⁵⁹ En Maarath, en Beth-Anoth, en Eltekon; zes steden en haar dorpen.

⁶⁰ Kirjath-Baal, die is Kirjath-Jearim, en Rabba; twee steden en haar dorpen.

⁶¹ In de woestijn: Beth-araba, Middin en Sechacha,

⁶² En Nibsan, en de Zoutstad, en Engedi; zes steden en haar dorpen.

⁶³ Maar de kinderen van Juda konden de Jebusieten, inwoners van Jeruzalem, niet verdrijven; alzo woonden de Jebusieten bij de kinderen van Juda te Jeruzalem, tot dezen dag toe.