249. Hoofdstuk 20. Over de Gewijde Schrift of het Woord.

De mens kan zonder onthulling vanuit het goddelijke, niets weten over het eeuwige leven, zelfs niet iets aangaande God, en nog minder aangaande de liefde en het geloof in Hem. Want de mens wordt geboren in louter onwetendheid, en daarna zal hij vanuit de wereldlijke dingen alles leren en zijn verstand vormen. Ook wordt hij vanwege overerving geboren in elk boze, hetgeen is vanuit de eigenliefde en de wereldliefde, en de verkwikkelijke dingen daaruit regeren voortdurend en suggereren dingen die lijnrecht indruisen tegen het goddelijke. Vandaar nu is het dat de mens niets over het eeuwige leven weet, en derhalve moet er noodzakelijk een onthulling zijn, waaruit hij het mag weten.

1989. Dat Abram de Heer in die staat en op die leeftijd betekent, blijkt uit hetgeen eerder over Abram is gezegd. Abram beeldt in de innerlijke zin de Heer uit, want een andere Abram wordt, wanneer hij in het Woord genoemd wordt, in de hemel niet bedoeld. Wat Abram was weten diegenen, die binnen de kerk geboren zijn en uit het Woord over hem gehoord hebben, weliswaar wanneer zij in het andere leven komen, maar daar hij juist zo is als een ander, en hij hun ook geen enkele hulp kan bieden, bekommeren zij zich verder niet om hem; en zij worden onderwezen dat onder Abram in het Woord niemand anders verstaan wordt dan de Heer. De engelen echter die in hemelse voorstellingen zijn en deze met geen enkel mens in verband brengen, weten in het geheel niets van Abram. Wanneer het Woord dan ook door de mens gelezen en [de naam Abram] genoemd wordt, worden zij geen ander dan de Heer gewaar, en bij de bovengenoemde woorden de Heer in die staat en op die leeftijd, want hier spreekt Jehovah met Abram, dat wil zeggen, met de Heer.