10407. En hij maakte dat tot een gegoten kalf; dat dit betekent volgens het verkwikkelijke van de liefden van die natie, staat vast uit de betekenis van het kalf, namelijk het uiterlijk of natuurlijk goede, waarover hierna; en uit de betekenis van het gegotene, namelijk de eredienst die gemaakt is ten gunste van de uiterlijke liefden, waarover nr. 10406; en omdat in dit hoofdstuk over de Israëlitische natie wordt gehandeld en die in de uiterlijke dingen zonder het innerlijke was, dus in de uiterlijke liefden, wordt er daarom gezegd, volgens het verkwikkelijke van de liefden van die natie; met het kalf immers als afgod wordt die verkwikking aangeduid.

De Ouden die in de uitbeeldende eredienst waren, wisten wat met de verschillende geslachten van dieren werd aangeduid, want ieder dier heeft zijn betekenis volgens welke zij ook in de hemel verschijnen, dus volgens welke zij in het Woord worden genoemd en eveneens volgens welke zij werden aangewend in de brandoffers en de slachtoffers.

Met het kalf wordt het goede van de onschuld en van de naastenliefde in de uiterlijke of natuurlijke mens aangeduid, nrs. 9391, 9990, 10132.

Maar wanneer er niet het goede van de onschuld en van de naastenliefde is, zoals bij degenen die in uiterlijke dingen zijn zonder het innerlijke, dan wordt met het kalf het natuurlijk en zinlijk verkwikkelijke aangeduid, dit verkwikkelijke is van de wellusten, van de begeerten en van de liefden van zich en van de wereld.

Het is dit verkwikkelijke waarin degenen zijn die in de uiterlijke dingen zonder het innerlijke zijn en dat zij vereren, want de mens vereert datgene wat hij boven alles liefheeft.

Zij zeggen weliswaar dat zij de God van het heelal vereren, maar dit zeggen zij met de mond en niet met het hart; zij die zodanig zijn, worden verstaan onder hen die het gegoten beeld vereren.

De Egyptenaren zijn meer dan de anderen zodanig geweest, die, omdat zij meer dan de andere natiën in de wetenschap van de overeenstemmingen en van de uitbeeldingen waren, voor zich daarom verschillende afgoden hebben gemaakt, zoals blijkt uit de Egyptische afgoden die nog voorhanden zijn.

Maar voor hen was het voornaamste van de afgoden het kalf, waarmee zij hun uiterlijk goede in de eredienst wilden aanduiden.

Maar toen de wetenschap van de overeenstemmingen en de aanduidingen, waarin zij meer dan de anderen waren, bij hen in magie was verdraaid, trok het kalf de tegengestelde betekenis aan, namelijk die van het verkwikkelijke van de uiterlijke liefden; en wanneer het kalf in de tempels werd gesteld en als een god werd vereerd, dan betekende het zo’n verkwikkelijke in de eredienst.

Omdat de Israëlitische natie dit afgodische uit Egypte met zich mee had gebracht, wordt daarom in de toepassing op deze natie met het kalf, wanneer het door hen als een god werd vereerd, het verkwikkelijke van de liefden van die natie aangeduid.

Hoedanig die liefden zijn geweest, kan vaststaan uit de dingen die zijn getoond in nr. 10396; zij waren immers toen, evenals heden ten dage, in de liefde van zich en in de liefde van de wereld meer dan alle anderen.

Dat zij heden ten dage in de meest aardse liefde zijn, is bekend; zij hebben immers het zilver en het goud lief, niet ter wille van enig nut, maar ter wille van het zilver en het goud zelf en deze liefde is de meest aardse van alle, want zij is vuile gierigheid.

De liefde van zich treedt bij hen niet naar voren zodat zij verschijnt, maar zij schuilt van binnen in hun hart, zoals het geval pleegt te zijn bij alle vuile gierigaards.

Dat er geen liefde van de naaste bij hen is, is ook bekend en voor zoveel als er geen liefde van de naaste bij iemand is, voor zoveel heeft hij eigenliefde.

Hieruit kan nu vaststaan wat er wordt aangeduid met het door Aharon voor die natie gemaakte gegoten kalf.

Iets eenders wordt daarmee aangeduid in deze plaatsen, bij Jeremia: ‘Egypte is een zeer schone vaars; de afsnijding komt uit het noorden en haar huurlingen in het midden van haar zijn zoals kalveren van de meststal’, (Jeremia 46:20,21).

Bij David: ‘Zij maakten een kalf in Horeb en zij kromden zich in voor een gegoten beeld en zij verwisselden de heerlijkheid in de beeltenis van een os die gras eet’, (Psalm 106:19,20).

Bij Hosea: ‘Zij varen voort te zondigen en zij maken zich een gegoten beeld van hun zilver, afgoden in hun inzicht, gans het werk van werkmeesters; zeggende tot hen: Zij offeren de mens, zij kussen de kalveren’, (Hosea 13:2).

Bij Jesaja: ‘De eenhoornen zullen met hen neerdalen en de kalveren met de sterken en hun land zal dronken worden van het bloed en hun stof zal van het vet vetgemaakt worden’, (Jesaja 34:7).

Bij dezelfde: ‘De versterkte stad is eenzaam, een verstoten en achtergelaten habitakel; daar zal het kalf weiden en daar zal het neerliggen en het zal de takken ervan verteren en de oogst ervan zal uitdrogen’, (Jesaja 27:10).

Bij David: ‘Scheld het wilde dier des riets, de vergadering der sterken, tussen de kalveren der volken, vertredende de stukken van zilver; het heeft de volken verstrooid’, (Psalm 68:31).

Bij Jeremia: ‘Ik zal de mannen geven die Mijn verbond hebben overtreden, die niet hebben vastgemaakt de woorden des verbonds, dat zij voor Mij hebben gesloten, van het kalf dat zij in tweeën hadden gehouwen, opdat zij tussen de delen ervan zouden doorgaan, de vorsten van Juda en de vorsten van Jeruzalem, de koninklijke dienaren en de priesters en het gehele volk des lands, doorgaande tussen de delen des kalfs; en Ik zal hen geven in de hand van hun vijanden, opdat hun lijk zij tot spijs van de vogel der hemelen en van het beest der aarde’, (Jeremia 34:18-20).

En bij Hosea: ‘Zij hebben een koning gemaakt en niet door Mij; zij hebben vorsten gemaakt en Ik heb het niet gekend; hun zilver en hun goud hebben zij tot afgoden gemaakt, opdat het zal worden uitgeroeid; verzaakt heeft uw kalf, o Samaria, want uit Israël is ook dit; een ambachtsman heeft het gemaakt en het is geen god; omdat het kalf van Samaria tot stukken zal worden’, (Hosea 8:4-6); over al deze dingen zie nr. 9391.