1. Over de Nieuwe Hemel en de Nieuwe Aarde, en wat onder Nova Hierosolyma wordt verstaan.

Gezegd wordt in de Apocalyps: ‘Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, immers de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan. En ik zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem (Nova Hierosolyma), nederdalende uit God vanuit de hemel, bereid als een bruid vóór haar man. De stad had een grote en hoge muur, die twaalf poorten had, en in de poorten twaalf engelen, en namen daaraan ingeschreven, welke zijn de namen van de twaalf stammen van Israël. En de muur van de stad had twaalf fundamenten, waarin de twaalf namen der apostelen van het Lam. De stad zelf was vierhoekig gelegen, en haar lengte even groot was als de breedte. En hij mat de stad met het riet op twaalf duizend stadiën; en de lengte en de breedte en de hoogte ervan waren gelijk. En hij mat haar muur honderd vierenveertig ellen, de maat van een mensen, zijnde van een engel. Haar muur was uit jaspis; de stad zelf echter zuiver goud, zuiver glas gelijk: en de fundamenten van de muur van de stad uit allen kostbaren steen. De twaalf poorten waren twaalf parelen; en de straat van de stad zuiver goud evenals doorluchtig glas. De heerlijkheid Gods verlichtte haar, en haar lamp was het Lam. De natiën die bewaard waren geweest, zullen wandelen tot haar licht, en de koningen der aarde zullen hun heerlijkheid en hun eer tot haar aanbrengen’, Apocalyps 21:1-2, 12-24.

Een mens die deze dingen leest, verstaat ze niet anders dan volgens de letterlijke zin, namelijk dat de aanschouwbare hemel met de aarde zal vergaan, en een nieuwe hemel zal ontstaan, en dat op een nieuwe aarde zal nederdalen de heilige stad Hierosolyma, en dat die zal zijn ten aanzien van haar maten volgens de beschrijving. Maar de engelen verstaan die dingen geheel en al anders, namelijk de afzonderlijke dingen geestelijk die de mens natuurlijk verstaat, en zoals de engelen deze verstaan aldus is hun betekenis. Dit is de inwendige of geestelijke zin van het Woord, onder de nieuwe hemel en de nieuwe aarde in de inwendige of geestelijken zin, waarin de engelen zijn, wordt verstaan de nieuwe kerk zowel in de hemelen als op aarde; over de kerk wederzijds zal verderop gesproken worden; onder de stad Hierosolyma nederdalende uit God vanuit de hemel, wordt verstaan haar hemelse leer; onder de lengte, breedte en hoogte die gelijk zijn, worden verstaan alle goede en ware dingen van die leer in de samenvatting; onder haar muur wordt verstaan de ware dingen die haar beschermen; onder de maat van de muur, zijnde 144 ellen, de maat van een mens die een engel is, worden verstaan al die beschermende ware dingen in de samenvatting, en de hoedanigheid ervan; onder de twaalf poorten die uit parelen waren, worden de binnenleidende ware dingen verstaan; eender onder de twaalf engelen in de poorten; onder de fundamenten van de muur die uit allen kostbare steen waren, worden verstaan de erkentenissen waarop die leer wordt gefundeerd; onder de twaalf stammen van Israël worden verstaan alle dingen van de kerk in het algemeen en in het bijzonder; eendere dingen onder de twaalf apostelen; onder het goud gelijk aan zuiver glas, waaruit de stad en de straat was, wordt verstaan het goede der liefde waaruit de leer doorschijnend is met haar ware dingen; onder de natiën die bewaard zijn geweest, en onder de koningen der aarde die heerlijkheid en eer in haar zullen aanbrengen, worden verstaan allen van de kerk die in de goede en ware dingen zijn; onder God en het Lam wordt verstaan de Heer ten aanzien van het Goddelijke Zelf en het Goddelijk Menselijke. Zodanig is de geestelijke zin van het Woord, waaraan de natuurlijke zin, zijnde de zin van de letter, van dienst is als basis. Maar toch maken die beide zinnen, de geestelijke en de natuurlijke, één door de overeenstemmingen. Dat een zodanig geestelijk verstaan in al die dingen is, behoeft hier geen aantoning, omdat het niet tot dit werk behoort, maar men zie het getoond in de Hemelse Verborgenheden. … [Om praktische redenen zijn alle voetnoten aan het einde van ieder hoofdstuk niet opgenomen in deze digitale weergave, maar ieder onderwerp, ja iedere zinsnede kan nader worden verduidelijkt in de “Arcana”. Red.]

40. Even so, Amen, signifies Divine confirmation that so it will be. This is evident from the signification of "even so," as being a confirmation of what goes before, that so it will be; and from the signification of "Amen," as being Divine confirmation (See above, n. 34).

5351. 'And Joseph called the name of the firstborn Manasseh' means a new area of will within the natural, and the essential nature of it. This is clear from the representation of 'Manasseh' in the Word as spiritual good within the natural, and so a new area of will there, dealt with below. This name also implies the essential nature of that good or new area of will. The fact that the name implies the essential nature of this may be recognized from the names given to other people. An explanation of the essential nature accompanies each name, like that given for Manasseh in the following words, For God has made me forget all my labour and all my father's house. These words describe the essential nature of what is meant by 'Manasseh'. What is more, when the phrase 'he called the name' is used, the meaning is that the actual name too contains that essential nature, since 'name' and 'calling the name' mean the essential nature, 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006, 3421.

[2] The reason why the firstborn who was given the name Manasseh means spiritual good within the natural, or a new area of will there, is that good is in actual fact the firstborn in the Church. That is, with someone who is in the process of becoming a Church, truth is not the firstborn, though it appears to be so, see 352, 367, 2435, 3325, 3494, 4925, 4926, 4928, 4930. The same may also be recognized from the consideration that a person's will takes precedence over his understanding; for the desires in a person's will are the primary constituents of his life, while the ideas in his understanding are secondary to them; and he acts in accordance with the desires of his will. What goes forth from the will is called good in the case of those who through regeneration have received from the Lord a new will; but it is called evil in the case of those who have had no wish to receive such. What goes forth from the understanding however is called truth in the case of the regenerate but falsity in the case of the unregenerate. But because no knowledge of a person's will is possible except through his understanding - for the understanding is the outward form that the will possesses or the outward form taken by the will which enables it to be known - people therefore imagine that truth which goes forth from the understanding is the firstborn. But this is nothing else than the appearance, for the reason that has been stated.

[3] This explains the controversy that existed in former times over whether the truth which is the essence of faith was the firstborn of the Church or whether good which is the essence of charity was such. Those who based their conclusions on the appearance said that truth was the firstborn, whereas those who did not base theirs on the appearance acknowledged that good was. This also explains why at the present day people make faith the primary and absolutely essential constituent of the Church, but charity the secondary and non-essential element. But by supposing that faith alone is what saves a person they have sunk into far deeper error than the ancients. (In the Church faith is used to mean all the truth of doctrine, while charity is used to mean all the good of life.) They do, it is true, call charity and the works of charity the fruits of faith. Yet does anyone believe that those fruits make any contribution to salvation when the belief exists that someone can be saved by faith in the final hour of his life, no matter what kind of life he led before then? More than this, does anyone believe that those fruits contribute in any way to salvation when people use doctrine to set faith apart from works that are the product of charity, saying that faith alone saves without good works, or that works which are matters of life contribute nothing to salvation? Dear, dear! What kind of faith is that, and what kind of Church is it when people cherish faith that is dead and reject faith that is living? For faith without charity is like a body without a soul. But a body without a soul is removed from sight and put away because it stinks, as everyone knows; and in the next life faith without charity is just like this. All who possessed faith so-called which was devoid of charity are in hell; but all who had charity are in heaven. For everyone's life remains with him, whereas doctrine does so only insofar as it draws on that life.

[4] It is less easy to show from other places in the Word that 'Manasseh' means a new area of will within the natural - or what amounts to the same, spiritual good there - than it is to show that 'Ephraim' means a new area of understanding within the natural, or spiritual truth there. Even so, inferences can be drawn regarding the meaning of 'Manasseh' from what is said about 'Ephraim', because in the Word when two are mentioned together in the way these are, one means good, the other truth. Therefore Manasseh's meaning - spiritual good within the natural, which is the essence of the new will there - will be seen in what follows shortly where Ephraim is the subject.