5172. Ima ispravnih duhova koji misle bez razmišljanja, i koji stoga brzo i kao bez predumišljanja izgovaraju što god da je u njihovoj misli. Oni imaju unutarnje opažanje, koje nije vidljivo kao ono do kojega se dolazi razmišljanjem, kao što je to kod drugih (duhova); jer u toku svog živogta, oni su bili samo-uki o dobroti stvari, ali ne toliko i o istini. Rečeno mi je da takve osobe pripadaju oblasti Thymus Žlezde; jer je thymus žlezda ona koja je posebno od važnosti za decu, a koja je u detinjstvu mekana.

Kod ovakvih duhova ostaje ovakav mekani detinjski kvalitet u koji se uliva opažanje dobra, a iz ovoga sija opažanje istine na opšti način. Ovi duhovi mogu da budu uzbuđeni i kad ih se ne uznemirava, kao što je slučaj i s ovom žlezdom.

4215. I izljubi sinove svoje i kćeri svoje. Da ovo označava priznavanje ovih istina, i osećanja istina, vidi se iz značenja izljubiti, što je povezivanje kroz osećanje (vidi br. 3573, 3574), pa stoga priznavanje, jer tamo gde postoji povezivanje preko dobra i istine, tu postoji i priznavanje istih; iz značenja sinova, što su istine (br. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3773); i iz značenja kćeri, ovde SEKCIJA 2 Rahele i Lije, što su osećanja istih, to jest, istina (br. 3758, 3782, 3793, 3819). To je iz korespondencije, da izljubiti označava povezinje iz osećanja; jer postoji korespondencija neba sa svim organima i udovima tela, kao što je pokazano n raju poglavlja (plural). Postoji korespondencija unutrašnjih stvari čoveka sa svim stvarima lica, iz kojega prosijava njegovo raspoloženje iz očiju. Tako isto postoji i korespondencija misli i osećanja u delima i pokretima tela; kao što je vrlo poznato, korespondencija upogledu kako pokreta voljnog tako i pokreta nevoljnog (nesvesnoga) karaktera. Jer poniznost srca čini da se klekne, što je vanjski pokret tela; poniznost još veća čini da se (čovek) prostre na zemlju; dragost i veseo um čine da se peva i veselo podvikuje; tuga i unutrašnje žaljenje vode u plač i zapomaganje; a povezivanje iz osećanja čini da se ljudi ljube. Iz ovoga je očito da zato što ovakvi spoljni činovi korespondiraju, oni su znakovi unutrašnjih stvari; i da u njima kao znakovima postoji jedno unutrašnje od kojega oni (znakovi) stiču svoj kvalitet. A kod onih koji žele da krivotvore unutrašnje stvari pomoću spoljašnjih, ovakve spoljašnje stvari su isto tako znakovi, ali znakovi pretvaranja, licemerja, i obmane. Takav je slučaj s ljubljenjem, kojim neko želi da kaže da voli nekoga iz srca; jer znada čin ljubljenja dolazi od takve ljubavi, i da je to oznaka povezivanja iz osećanja; a on na ovaj način želi da ubedi svoga bližnjega da ga voli radi dobra kojeje u njemu; kada je to možda sebe radi, radi svoje časti i dobitka, pa stoga ne radi dobra, nego radi zla. Jer onaj koji sebe smatra svrhom, a ne posrednom svrhom koja vodi dobru, i koji želi da se poveže s drugim radi toga, taj je u zlu.