4299. Omdat ik God van aangezichten tot aangezichten heb gezien en mijn ziel bevrijd is geweest; dat dit betekent dat Hij de zwaarste verzoekingen doorstond, alsof zij uit het Goddelijke waren, staat vast uit de betekenis van ‘God zien’, namelijk de toenadering tot Hem door de innerlijke dingen, namelijk door de goede en ware dingen, vandaar de tegenwoordigheid, zie nr. 4198 en uit de betekenis van de aangezichten, nrs. 1999, 2434, 3527, 3573, 4066;

en dus het denken en de aandoeningen, want deze beide zijn de innerlijke dingen, omdat zij van de ziel en van het gemoed zijn en zich in het aangezicht openbaren; en uit de betekenis van ‘mijn ziel is bevrijd geweest’ namelijk doorstaan, namelijk de Goddelijke tegenwoordigheid. Dat door al die dingen wordt aangeduid dat Hij de zwaarste verzoekingen doorstond alsof zij uit het Goddelijke waren, kan nergens anders vandaan blijken dan uit de naastgelegen en de verderaf gelegen oorzaken van de verzoekingen; de naastgelegen oorzaken zijn de boze en valse dingen bij de mens, die hem in verzoekingen leiden, dus de boze geesten en genieën die ze ingieten, nr. 4249; toch kan niemand verzocht worden, dat wil zeggen, enige geestelijke verzoeking ondergaan, dan alleen degene die een geweten heeft, want de geestelijke verzoeking is niets anders dan een marteling van het geweten; dus kunnen geen anderen verzocht worden dan zij die in het hemels en geestelijk goede zijn, want dezen hebben een geweten; de overigen hebben het niet en weten zelfs niet eens wat een geweten is; het geweten is de nieuwe wil en het nieuwe verstand uit de Heer; en dus is het de tegenwoordigheid van de Heer bij de mens en deze tegenwoordigheid is des te dichter nabij, hoe meer de mens in de aandoening van het goede of van het ware is; indien de tegenwoordigheid van de Heer dichter nabij is dan de mens naar verhouding in de aandoening van het goede of het ware is, dan komt de mens in verzoeking; de oorzaak hiervan is dat de boze en valse dingen die bij de mens zijn, die getemperd zijn met de goede en ware dingen bij hem, de nadere tegenwoordigheid niet kunnen doorstaan; dit kan vaststaan uit wat in het andere leven bestaat, namelijk dat de boze geesten geenszins enig hemels gezelschap kunnen naderen of zij beginnen angstig en gemarteld te worden; verder dat de boze geesten het niet verdragen dat de engelen hen onderzoeken, want zij worden terstond gemarteld en vallen in onmacht; en eveneens hieruit dat de hel van de hemel is verwijderd, met als oorzaak dat de hel de hemel niet verdraagt, dat wil zeggen, de tegenwoordigheid van de Heer die in de hemel is; vandaar komt het, dat in het Woord van hen gezegd wordt:

‘Dan zullen zij aanvangen te zeggen tot de bergen: Valt op ons en tot de heuvelen; Verbergt ons’, (Lukas 23:30);

en elders:

‘Zij zullen tot de bergen en tot de steenrotsen zeggen: Stort over ons en verbergt ons van het aangezicht van Degene die op de troon zit’, (Openbaring 6:16);

ook verschijnt de nevelachtige en duistere sfeer die uitwasemt van de boze en valse dingen van degenen die in de hel zijn, in de gedaante van een berg of een steenrots, waaronder zij verborgen worden, zie de nrs. 1265, 1267, 1270. Hieruit nu kan men weten dat ‘ik heb God van aangezichten tot aangezichten gezien en mijn ziel is bevrijd geweest’ de zwaarste verzoekingen betekent, alsof die uit het Goddelijke waren. De verzoekingen en de martelingen verschijnen alsof zij uit het Goddelijke waren, omdat ze, zoals gezegd, door de Goddelijke tegenwoordigheid van de Heer ontstaan, toch zijn ze niet vanuit het Goddelijke of uit de Heer, maar uit de boze en valse dingen die bij degene zijn die verzocht of gemarteld wordt; uit de Heer immers gaat niet dan het heilige, goede, ware en barmhartige voort; het is dit heilige, namelijk het goede, het ware en het barmhartige, dat diegenen die in de boze en valse dingen zijn, niet kunnen uithouden, omdat die dingen tegenovergesteld of strijdig zijn; de boze dingen, de valse dingen en de onbarmhartigheid streven aanhoudend daarnaar om die heilige dingen te schenden en voor zoveel als zij ze aanvallen voor zoveel worden zij gemarteld; en wanneer zij aanvallen en vandaar gemarteld worden, dan menen zij dat het het Goddelijke is dat hen martelt; dit is het wat wordt verstaan onder ‘alsof zij uit het Goddelijke waren’. Dat niemand Jehovah van aangezicht tot aangezicht kan zien en leven, was aan de Ouden bekend en van daar ging de erkentenis daarover over op de nakomelingen van Jakob; daarom waren zij zozeer verheugd wanneer zij enig engel hadden gezien en toch leefden; zoals in het Boek Richteren:

‘Gideon zag, dat het een engel van Jehovah was; daarom zei Gideon: Heer Jehovah, daarom omdat ik een engel van Jehovah gezien heb van aangezicht tot aangezicht; en Jehovah zei tot hem: Vrede zij u, vrees niet, omdat gij niet sterven zult’, (Richteren 6:22, 23). In hetzelfde Boek:

‘Manoach zei tot zijn echtgenote: Stervende zullen wij sterven, omdat wij God gezien hebben’, (Richteren 13:22);

en bij Mozes:

‘Jehovah zei tot Mozes:

‘Gij zult Mijn aangezichten niet kunnen zien, omdat de mens Mij niet zal zien en leven’, (Exodus 33:20). Dat van Mozes wordt gezegd dat hij met Jehovah sprak van aangezicht tot aangezicht, (Exodus 33:11) en dat ‘Jehovah hem gekend heeft van aangezicht tot aangezicht’, (Deuteronomium 34:10), is omdat Hij hem verscheen in een menselijke vorm die aangepast was aan zijn opneming en die uiterlijk was, namelijk als een oude man met een baard, die bij hem gezeten was, zoals ik door de engelen hierover ben onderricht; vandaar hadden ook de Joden geen andere voorstelling dan zoals van een zeer oud mens met een lange en sneeuwwitte baard, die meer dan de andere goden wonderen kon doen; niet dat Hij de Allerheiligste was, omdat zij niet wisten wat het heilige was; te minder zouden zij ooit het heilige hebben kunnen zien dat uit Hem voortgaat, omdat zij in een lichamelijke en aardse liefde waren, zonder heilig innerlijke, nrs. 4289, 4293.

163. Verse 22. Behold, I cast her into a bed, signifies that they are left to their natural man, and to the doctrine of falsities therein. This is evident from the signification of a "bed," as being the natural man, also the doctrine of falsities (of which presently). What now follows treats of those who suffer themselves to be seduced by those who are in the doctrine of falsities from the delight of the love of self and the world, who are meant by "Jezebel" (as was said above). Those who suffer themselves to be seduced are not like those who have falsified truths and adulterated goods from the delight of those loves; for such have seen truths and have applied them to favor their delights, and have thus perverted them, and afterwards these are unable to turn themselves to truths and acknowledge them. These are treated of in the preceding article n. 162. But those who have not done this, but have suffered themselves to be led away by those who have, have not so closed the internal or spiritual man with themselves; for they have not themselves falsified truths, but have put faith in those who have, because these falsities sound like truths. For these think no more deeply than that their leaders must be believed because they are intelligent and wise; thus they hang upon the lips of a master. There are many such at this day in Christendom, especially among those born in countries where the papal religion prevails. These are meant by those that commit adultery with Jezebel in a bed.

[2] "Bed" signifies the doctrine of falsities, and at the same time the natural man, because the doctrine of falsities has no other source than the natural man separated from the spiritual; and the natural man separated from the spiritual sees worldly things in light, but heavenly things in thick darkness; it sees falsity, therefore, in the place of truth, and evil in the place of good; moreover, if it sees truth it falsifies it, and if it sees good it adulterates it; for heaven flows into the natural or external man through the spiritual or internal man, and not immediately into the natural or external; into it the world flows immediately. And when the natural world with man is not governed by the spiritual world, the bond with heaven is broken; and when this is broken man makes the world his all, and heaven of little or no account; so also self as all, and God of little or no account. When the external or natural man is in such a state it is in falsities from the evils that spring forth out of the love of self and the world. As "bed," therefore, signifies the natural man, it also signifies the doctrine of falsities.

[3] "Bed" signifies the natural man, because the natural man underlies the spiritual, thus the spiritual lies on it and on the things that are in it as on its own bed. That "bed" signifies the natural man, also the doctrinals that are in it, can be seen from the passages in the word where "bed" is mentioned, as in the following. In Amos:

As the shepherd hath rescued out of the mouth of the lion two legs and a bit of an ear, so shall the sons of Israel be rescued that dwell in Samaria on the corner of a bed, and on the end of a couch (Amos 3:12).

"Lion" signifies the church, here those therein that destroy goods and truths; "legs and a bit of an ear" are the goods that are in the natural man, and something of perception of truth therefrom; "the sons of Israel that dwell in Samaria" are those of the church; "on the corner of the bed, and on the end of a couch," are those in a little natural light from the spiritual, and in some truths therefrom.

[4] In the same:

Woe to them that are at ease in Zion, and trust in the mountains of Samaria; to them that lie upon the beds of ivory, and stretch themselves upon their couches, and eat the lambs out of the flock, and the calves out of the midst of the stall; that devise for themselves instruments of song; that drink out of bowls of wine, and anoint themselves with the firstlings of the oils: but they are not grieved over the breach of Joseph (Amos 6:1, 4-6).

Those that the "trust in the mountains of Samaria" are those that trust in themselves, and from self-intelligence hatch out doctrines. "Samaria" is the perverted spiritual church; "beds of ivory" are fallacies of the senses on which doctrine is founded; "to stretch themselves upon couches" is to confirm and multiply the falsities therefrom; "to eat the lambs out of the flock, and the calves out of the midst of the stall, to drink out of bowls of wine and to anoint themselves with the firstlings of the oils," is to draw the truths and goods of the Word out of the sense of its letter and to apply and falsify them. "Not to be grieved over the breach of Joseph" is not to care that the spiritual church is perishing, and that its truths are being infringed upon. (That "Joseph" in the highest sense signifies the Lord in respect to the Divine spiritual; in the internal sense the Lord's spiritual kingdom, thus also the spiritual church; and in the external sense the fructification of good and multiplication of truth, see Arcana Coelestia 3969, 3971, 4669, 6417, 6526)

[5] In Moses:

May the blessings of thy father prevail above the blessings of my parents, may they be on the head of Joseph, and on the head of the bed ¹ of his brethren (Genesis 49:26).

"Joseph," as was said, is the Lord's spiritual church; "the head of the bed of his brethren" is the spiritual that flows into all the truths and goods of that church (for the twelve sons or tribes of Israel signify all the truths and goods of the church in the complex, see Arcana Coelestia 3858, 3926, 4060, 6335).

[6] In Luke:

I say unto you, In that night there shall be two [men] in one bed; one shall be taken, the other shall be left. There shall be two [women] grinding together; one shall be taken, the other shall be left. There shall be two [men] in the field; one shall be taken, the other shall be left (Luke 17:34-36).

This treats of the consummation of the age, which is the last time of the church when judgment takes place. To be "in one bed" is to be in the same doctrine of the church; "two [women] grinding" are those that collect and learn such things as are serviceable to faith; "two [men] in the field" are those in the church that apply goods and truths to themselves. (That "those who grind" are those who collect and learn such things as are serviceable to faith, see Arcana Coelestia 4335, 7780, 9995; that "field" means reception of truth and good, see n. 368, 3310, 9141, 9295)

[7] In John:

Jesus said to the sick man at the pool of Bethsaida, ² Arise, take up thy bed, and walk. And straightway the man was made whole, and took up his bed, and walked. Afterward Jesus findeth him, and said unto him, Behold, thou art made whole; sin no more, lest a worse thing befall thee (John 5:8-12, 14).

And in Mark:

They uncovered the roof where Jesus was, and they let down ³ the bed whereon the sick of the palsy lay. Jesus said, Whether is easier to say, Thy sins are forgiven thee, or to say, Arise, and take up thy bed and walk? Then he said, Arise, take up thy bed, and walk and go unto thine house. And immediately he arose, took up the bed, and went forth before them all (Mark 2:4, 9, 11-12).

The Lord saying to these sick, "Arise, take up thy bed, and walk," signifies doctrine, and a life according thereto; "bed" signifies doctrine, and "to walk" life (that " walking" is living, see above, n.97[1-2]). "The sick man" signifies those that have transgressed and sinned; consequently the Lord said to the sick man at the pool of Bethsaida, "Behold, thou art made whole; sin no more, lest a worse thing befall thee;" and to the paralytic let down on a bed through the roof, "Whether it is easier to say, Thy sins are forgiven thee, or to say, Arise, take up thy bed, and walk?" Those who know nothing of the internal sense of the Word may believe that the words that the Lord spoke involve nothing more than what is obvious in the sense of the letter, when yet every particular of what the Lord spoke has a spiritual meaning, for He spoke from the Divine, and thus in the presence both of heaven and of the world (See Arcana Coelestia 2533, 4637, 4807, 9048, 9063, 9086, 10126, 10276).

[8] The bed of Og, the king of Bashan, is thus described in Moses:

Og, king of Bashan, remained of the remnants of the Rephaim; behold, his bed was a bed of iron; is it not in Rabbah of the sons of Ammon? Nine cubits was the length thereof, and four cubits the breadth of it, after the cubit of a man (Deuteronomy 3:11).

The bed of Og is here described, because he was of the remnants of the Rephaim, and because he was king of Bashan; for by the "Rephaim," those were signified who were in the love of self above others, and therefore natural above all others, and from a persuasion of their eminence over others were in falsities of every kind (See Arcana Coelestia 581, 1268, 1270, 1271, 1673, 7686). And by "Bashan" the external of the church, thus the natural, was signified, for Bashan was outside the land of Canaan where the church was.

On this account the bed of Og is described, which would not have been described unless such things had been signified by "Og;" for whatsoever is mentioned in the Word, even in the historical Word, is significative as to every expression. From this it is that the Word is spiritual in each and every particular, and therefore Divine from inmosts to ultimates. On this account, also, it is said that the bed was "of iron," that it was "in Rabbah of the sons of Ammon," and that "nine cubits was the length thereof, and four cubits the breadth of it, after the cubit of a man." For "iron" signifies what is natural (See below, n. 176; "Rabbah of Ammon" signifies the falsifications of truth (See Arcana Coelestia 2468); and "nine cubits the length thereof, and four cubits the breadth of it," signifies the conjunction of evil and falsity.

[9] From this it can be seen what the Word is in its bosom. Because "bed" signifies doctrine, it was among the statutes in the church with the sons of Israel:

That every bed whereon he that hath the issue lieth should be unclean; and that the man who touched his bed should wash his clothes, and bathe himself in waters (Leviticus 15:4-5).

"Having the issue" signifies those who are in natural love, separate from spiritual love; "washing the clothes, and bathing himself in waters," signifies purification by the truths of faith (See The Doctrine of the New Jerusalem 202-209). Because "Jacob" in the Word signifies the external church, which is with those who are in natural light, and who live a moral life from the obedience of faith, though not from internal affection, when "Jacob" is spoken of there is in the spiritual world above on the right side, the appearance of a man lying in a bed; therefore in the Word it is said of him when he was dying:

When Jacob had made an end of charging his sons, he gathered up his feet upon his bed and expired (Genesis 49:33).

It is said "he gathered up his feet upon the bed," because "feet" also signify the natural (See Arcana Coelestia 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952).

Notas de rodapé: