34. De liefde en het geloof kunnen nooit gescheiden worden, omdat zij één en hetzelfde uitmaken; daarom worden zij, wanneer voor het eerst over lichten gesproken wordt, als één beschouwd, en wordt er gezegd: er zij lichten in het uitspansel van de hemelen. Wonderbaarlijke dingen mag ik hieromtrent aanstippen: daar de hemelse engelen, van de Heer uit, in zo’n liefde zijn, zijn zij door die liefde in alle erkentenissen van het geloof, en door de liefde in zo’n leven en in zo’n licht van inzicht, dat er nauwelijks iets van beschreven kan worden. Daarentegen bevinden zich de geesten, die in de wetenschap van de leerstellingen van het geloof zonder de liefde zijn, in zo’n koud leven en in zo’n duister licht, dat zij zelfs niet tot de eerste drempel van de voorhof van de hemelen kunnen naderen, maar terugdeinzen. Sommigen beweren, dat zij in de Heer geloofd hebben, maar zij hebben niet geleefd zoals Hij leerde; van hen zegt de Heer bij Mattheüs het volgende:

‘Niet eenieder die tot Mij zegt Heer, Heer! zal ingaan in het koninkrijk der hemelen, maar die daar doet Mijn wil. Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heer, Heer, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd?’ enzovoort, (Mattheüs 7:21, 22 tot het einde). Hieruit blijkt, dat zij die in de liefde zijn, ook in het geloof zijn, en zo dus in het hemelse leven, maar niet zij die beweren, in het geloof te zijn en niet in het leven van de liefde. Geloofsleven zonder liefde is als het licht van de zon zonder warmte, zoals in de winter, wanneer er niets groeit en alles verstijfd en afsterft. Maar geloof uit liefde is als het licht van de zon in de tijd van de lente, wanneer alles groeit en bloeit, want het is de warmte van de zon die voortbrengt. Met de hemelse en geestelijke dingen eveneens, welke doorgaans in het Woord worden uitgebeeld door die dingen, welke in de wereld en op de aarde zijn. Ongeloof en geloof zonder liefde worden door de Heer ook vergeleken met de winter, toen Hij over de voleinding der eeuw profeteerde bij Markus:

‘Bidt, dat uw vlucht niet komt in de winter, want in die dagen zal er verdrukking zijn’, (Markus 13:18, 19). Vlucht betekent de laatste tijd, ook met betrekking tot ieder mens, wanneer hij sterft; winter betekent een leven zonder enige liefde; dagen der verdrukking betekent de ellendige staat van de mens in het andere leven.

1530. Dat dit zo is, kon eenieder ook uit het Woord, duidelijk zijn, bijvoorbeeld toen de Heer Zich aan Petrus, Jakobus en Johannes openbaarde, want toen blonk Zijn gelaat als de zon, en Zijn klederen werden als het licht, (Mattheüs 17:2). Dat Hij hun zodanig verscheen, was alleen omdat hun innerlijk gezicht geopend werd.

Bij de profeten wordt hetzelfde ook bevestigd, zoals bij Jesaja, waar over het rijk van de Heer in de hemelen gehandeld wordt:

‘Het licht der maan zal zijn als het licht der zon, en het licht der zon zal zevenvoudig zijn als het licht van zeven dagen’, (Jesaja 30:26). En bij Johannes, waar ook over het rijk van de Heer gehandeld wordt, dat het Nieuwe Jeruzalem genoemd wordt:

‘De stad behoeft de zon en de maan niet, dat zij in deze zouden schijnen; want de heerlijkheid Gods verlicht haar, en het Lam is haar luchter’, (Openbaring 21:23) en elders:

‘Aldaar zal geen nacht zijn, en zij zullen geen luchter noch licht der zon van node hebben, want de Heer God verlicht hen’, (Openbaring 22:5). Verder, toen de Heer aan Mozes, Aäron, Nadab, Abihu en de zeventig oudsten verscheen, ‘zagen zij de God van Israël, onder Zijn voeten als een werk van saffiersteen en als het wezen des hemels naar zijn klaarheid’, (Exodus 24:10). Daar het hemelse en het geestelijke van de Heer voor het uiterlijke gezicht van de engelen als Zon en Maan verschijnt, betekent de zon in het Woord het hemelse en de maan het geestelijke.