2. Maar dat het geheel zowel als het bijzondere, ja het meest bijzondere, tot de kleinste jota toe, geestelijke en hemelse dingen betekent en omhult, weet tot dusver de Christelijke wereld in de verste verte niet, om welke reden zij dan ook voor het Oude Testament weinig aandacht heeft Niettemin kan het hieruit alleen al blijken, dat het Woord – daar het van de Heer is en van de Heer komt - nooit zou kunnen bestaan, tenzij het innerlijk die dingen bevatte, welke van de hemel, de kerk en van het geloof zijn. Anders kon het niet het Woord van de Heer genoemd worden, evenmin zou gezegd kunnen worden, dat daarin enig leven is; want vanwaar zou het leven anders kunnen komen, dan uit de dingen die van het leven zijn, dat wil zeggen, daarvandaan dat het geheel zowel als elke bijzonderheid betrekking heeft op de Heer, Die het leven Zelf is. Iets dat innerlijk niet op Hem ziet, leeft dus niet, ja zelfs, een woord in het Woord, dat niet Hem onthult, of op haar wijze op Hem betrekking heeft, is niet goddelijk.

800. Dat de woorden ‘alle vlees dat op de aarde kruipt gaf de geest’ betekent, dat zij die van het laatste nageslacht van de Oudste Kerk waren, verdelgd werden, blijkt uit het volgende, waar zij beschreven worden naar de zelfoverredingen en naar de begeerten. Hier worden zij eerst vlees genoemd, dat op de aarde kruipt, omdat zij geheel en al zinnelijk en lichamelijk zijn geworden; de Oudsten vergeleken, zoals eerder is gezegd, de zinnelijke en lichamelijke dingen bij kruipend gedierte; vandaar dat wanneer gezegd wordt ‘vlees dat op de aarde kruipt’ zo’n mens is aangeduid die door en door zinnelijke en lichamelijk is geworden; dat vlees elk mens in het algemeen en de lichamelijke in het bijzonder aanduidt, is eerder gezegd en aangetoond.