A Bíblia

 

Genesis 9

Estude

   

1 Benedixitque Deus Noë et filiis ejus. Et dixit ad eos : Crescite, et multiplicamini, et replete terram.

2 Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terræ, et super omnes volucres cæli, cum universis quæ moventur super terram : omnes pisces maris manui vestræ traditi sunt.

3 Et omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum : quasi olera virentia tradidi vobis omnia.

4 Excepto, quod carnem cum sanguine non comedetis.

5 Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum : et de manu hominis, de manu viri, et fratris ejus requiram animam hominis.

6 Quicumque effuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis illius : ad imaginem quippe Dei factus est homo.

7 Vos autem crescite et multiplicamini, et ingredimini super terram, et implete eam.

8 Hæc quoque dixit Deus ad Noë, et ad filios ejus cum eo :

9 Ecce ego statuam pactum meum vobiscum, et cum semine vestro post vos :

10 et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum, tam in volucribus quam in jumentis et pecudibus terræ cunctis, quæ egressa sunt de arca, et universis bestiis terræ.

11 Statuam pactum meum vobiscum, et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram.

12 Dixitque Deus : Hoc signum fœderis quod do inter me et vos, et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum in generationes sempiternas :

13 arcum meum ponam in nubibus, et erit signum fœderis inter me et inter terram.

14 Cumque obduxero nubibus cælum, apparebit arcus meus in nubibus :

15 et recordabor fœderis mei vobiscum, et cum omni anima vivente quæ carnem vegetat : et non erunt ultra aquæ diluvii ad delendum universam carnem.

16 Eritque arcus in nubibus, et videbo illum, et recordabor fœderis sempiterni quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem universæ carnis quæ est super terram.

17 Dixitque Deus ad Noë : Hoc erit signum fœderis, quod constitui inter me et omnem carnem super terram.

18 Erant ergo filii Noë, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham et Japheth : porro Cham ipse est pater Chanaan.

19 Tres isti filii sunt Noë : et ab his disseminatum est omne genus hominum super universam terram.

20 Cœpitque Noë vir agricola exercere terram, et plantavit vineam.

21 Bibensque vinum inebriatus est, et nudatus in tabernaculo suo.

22 Quod cum vidisset Cham, pater Chanaan, verenda scilicet patris sui esse nudata, nuntiavit duobus fratribus suis foras.

23 At vero Sem et Japheth pallium imposuerunt humeris suis, et incedentes retrorsum, operuerunt verenda patris sui : faciesque eorum aversæ erant, et patris virilia non viderunt.

24 Evigilans autem Noë ex vino, cum didicisset quæ fecerat ei filius suus minor,

25 ait : Maledictus Chanaan, servus servorum erit fratribus suis.

26 Dixitque : Benedictus Dominus Deus Sem, sit Chanaan servus ejus.

27 Dilatet Deus Japheth, et habitet in tabernaculis Sem, sitque Chanaan servus ejus.

28 Vixit autem Noë post diluvium trecentis quinquaginta annis.

29 Et impleti sunt omnes dies ejus nongentorum quinquaginta annorum : et mortuus est.

   

Das Obras de Swedenborg

 

Apocalypsis Explicata # 702

Estudar Esta Passagem

  
/ 1232  
  

702. "Et facta sunt fulgura, voces et tonitrua." - Quod significet tunc in inferioribus, ubi mali, conflictus et turbae cogitationum et ratiocinationes ex malis et falsis de bonis et veris, constat ex significatione "fulgurum, vocum et tonitruum", quod sint illustrationes, cogitationes et perceptiones (de qua supra, n. 273); et in opposito sensu, ut hic, conflictus et turbae cogitationum, et ratiocinationes ex malis et falsis de bonis et veris ecclesiae (de qua etiam supra, n. 498). In sensu stricto per "fulgura" significantur caligationes intellectus, per "voces" ratiocinationes, et per "tonitrua" conclusa falsi ex malo; et quia ex illis, secundum statum interiorum apud illos, tunc fiunt conflictus et turbae affectionum et cogitationum, et inde ratiocinationes ex malis et falsis de bonis et veris ecclesiae, ideo haec ex serie consequente a praecedentibus per illa verba significantur.

Quod "fulgura, voces et tonitrua", tum etiam "terrae motus et grando" exstiterint in inferioribus, patet ex eo, quod in superioribus visum sit "templum", et visa sit "arca foederis in templo", per quae significatur apparitio novi caeli ubi cultus Domini, et repraesentatio Divini Veri per quod conjunctio, ut ex praecedentium explicatione constare potest; ex quibus sequitur quod illa exstiterint in inferioribus per influxum e caelis superioribus. Quod talia exstiterint in inferioribus per influxum e caelis superioribus, elucidatum est prius: sed quia talia sunt quae non cadunt in alicujus intellectum, nisi per vivam revelationem et inde cognitionem de influxu superiorum in inferiora in mundo spirituali, haec quia mihi revelata sunt, et inde cognita, velim hoc arcanum breviter exponere.

[2] In mundo spirituali, per quem intelliguntur et caeli et inferna, talis est ordinatio quod caeli sint sicut expansa, unum supra alterum, et quod sub caelis sit mundus spirituum, et quod sub hoc sint inferna, unum infra alterum: secundum successivam hanc ordinationem fit influxus a Domino, ita per caelum intimum in medium, et per hoc in ultimum, et ex illis in suo ordine in inferna quae subjacent. Mundus spirituum est medius, et recipit influxum tam e caelis quam ex infernis, quisque ibi secundum statum suae vitae.

[3] Sed illa ordinatio caelorum et infernorum mutationes subiit ab uno judicio ad alterum, per id, quod homines qui e terris alluerunt, ex quibus caeli et inferna, diversis affectionibus fuerint, quidam spirituales seu interni minus et magis, quidam naturales seu externi minus et magis. Et quia Dominus nemini malum facit, sed omnibus bonum, ideo permisit ut illi qui moralem et quasi spiritualem vitam in externis ex more et assuetudine in mundo egerunt, utcunque interius fuerunt conjuncti cum inferno, sibi in mundo spirituum formarent instar caeli variis in locis; et tunc ordinationes caelorum supra illos, et infernorum infra illos, dispositae sunt ut interiora illorum, per quae conjuncti fuerunt inferno, quantum possibile fuit, clausa tenerentur, et exteriora, per quae conjuncti fuerunt ultimo caelo, aperta: et tunc provisum fuit ne superiores caeli immediate influerent, nam per influxum immediatum aperirentur interiora illorum, quae infernalia, et clauderentur exteriora quae sicut spiritualia apparuerunt; influxus enim caelorum superiorum est in interiora, quae propria spirituum sunt, et non in exteriora, quae non propria illorum sunt.

[4] Quando autem tales quasi caeli in tantum multiplicati sunt, et inde influxus ex infernis praevalere coepit super influxum e caelis, et per id caelum ultimum, quod cum illis conjunctum fuit, incepit labefactari, tunc imminuit ultimum judicium, et per vices facta est separatio malorum a bonis in 1 novis illis quasi caelis, et hoc per influxum immediatum e caelis superioribus; et per illum influxum aperta sunt illorum interiora, quae fuerunt infernalia, et clausa exteriora quae fuerunt sicut spiritualia, ut supra dictum est. Ex his nunc patet unde erat quod apparuerit "templum" et "arca in templo"; per quae significatur Divinum Verum, quo illustrati fuerunt caeli superiores, e quibus influxus fieret in inferiora ubi erant mali: ex hoc influxu factum est quod in inferioribus, ubi mali, visa sint "fulgura", auditae sint "voces et tonitrua", tum quod facti "terrae motus", et depluerit "grando." Influxus e caelis, hoc est, per caelos a Domino, non est nisi amoris boni et affectionis veri, sed vertitur ille apud malos in talia quae correspondent illorum malis et inde falsis, ita quae correspondent illorum amori mali et affectioni falsi; et quia conflictus et turbae cogitationum et ratiocinationes ex malis et falsis de bonis et veris ecclesiae, in quibus fuerunt, correspondent "fulguribus", "vocibus", et "tonitribus", ideo haec sunt per quae significantur illa: hic enim agitur de statu caeli, qualis futurus est proxime ante ultimum judicium. Quod conflictus et turbae cogitationum et ratiocinationes ex malis et falsis de bonis et veris ecclesiae existant apud illos qui interius mali sunt, et exterius apparent boni, postquam aperta sunt illorum interiora et clausa exteriora, est ex conflictu interiorum illorum cum exterioribus in primo statu separationis; sed ut primum exteriora prorsus clausa sunt, ac illi relicti sunt suis interioribus, tunc cessat conflictus; sunt enim tunc plane in amore sui mali et in affectione sui falsi, et inde in suae vitae jucundo; quare tunc se dejiciunt in infernum ad sui similes, quod fit die ultimi judicii.

Notas de rodapé:

1. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232