La Biblia

 

Lamentations 1

Estudio

1a και εγενετο μετα το αιχμαλωτισθηναι τον ισραηλ και ιερουσαλημ ερημωθηναι εκαθισεν ιερεμιας κλαιων και εθρηνησεν τον θρηνον τουτον επι ιερουσαλημ και ειπεν

1 πως εκαθισεν μονη η πολις η πεπληθυμμενη λαων εγενηθη ως χηρα πεπληθυμμενη εν εθνεσιν αρχουσα εν χωραις εγενηθη εις φορον

2 κλαιουσα εκλαυσεν εν νυκτι και τα δακρυα αυτης επι των σιαγονων αυτης και ουχ υπαρχει ο παρακαλων αυτην απο παντων των αγαπωντων αυτην παντες οι φιλουντες αυτην ηθετησαν εν αυτη εγενοντο αυτη εις εχθρους

3 μετωκισθη η ιουδαια απο ταπεινωσεως αυτης και απο πληθους δουλειας αυτης εκαθισεν εν εθνεσιν ουχ ευρεν αναπαυσιν παντες οι καταδιωκοντες αυτην κατελαβον αυτην ανα μεσον των θλιβοντων

4 οδοι σιων πενθουσιν παρα το μη ειναι ερχομενους εν εορτη πασαι αι πυλαι αυτης ηφανισμεναι οι ιερεις αυτης αναστεναζουσιν αι παρθενοι αυτης αγομεναι και αυτη πικραινομενη εν εαυτη

5 εγενοντο οι θλιβοντες αυτην εις κεφαλην και οι εχθροι αυτης ευθηνουσαν οτι κυριος εταπεινωσεν αυτην επι το πληθος των ασεβειων αυτης τα νηπια αυτης επορευθησαν εν αιχμαλωσια κατα προσωπον θλιβοντος

6 και εξηλθεν εκ θυγατρος σιων πασα η ευπρεπεια αυτης εγενοντο οι αρχοντες αυτης ως κριοι ουχ ευρισκοντες νομην και επορευοντο εν ουκ ισχυι κατα προσωπον διωκοντος

7 εμνησθη ιερουσαλημ ημερων ταπεινωσεως αυτης και απωσμων αυτης παντα τα επιθυμηματα αυτης οσα ην εξ ημερων αρχαιων εν τω πεσειν τον λαον αυτης εις χειρας θλιβοντος και ουκ ην ο βοηθων αυτη ιδοντες οι εχθροι αυτης εγελασαν επι μετοικεσια αυτης

8 αμαρτιαν ημαρτεν ιερουσαλημ δια τουτο εις σαλον εγενετο παντες οι δοξαζοντες αυτην εταπεινωσαν αυτην ειδον γαρ την ασχημοσυνην αυτης και γε αυτη στεναζουσα και απεστραφη οπισω

9 ακαθαρσια αυτης προς ποδων αυτης ουκ εμνησθη εσχατα αυτης και κατεβιβασεν υπερογκα ουκ εστιν ο παρακαλων αυτην ιδε κυριε την ταπεινωσιν μου οτι εμεγαλυνθη εχθρος

10 χειρα αυτου εξεπετασεν θλιβων επι παντα τα επιθυμηματα αυτης ειδεν γαρ εθνη εισελθοντα εις το αγιασμα αυτης α ενετειλω μη εισελθειν αυτα εις εκκλησιαν σου

11 πας ο λαος αυτης καταστεναζοντες ζητουντες αρτον εδωκαν τα επιθυμηματα αυτης εν βρωσει του επιστρεψαι ψυχην ιδε κυριε και επιβλεψον οτι εγενηθην ητιμωμενη

12 ου προς υμας παντες οι παραπορευομενοι οδον επιστρεψατε και ιδετε ει εστιν αλγος κατα το αλγος μου ο εγενηθη φθεγξαμενος εν εμοι εταπεινωσεν με κυριος εν ημερα οργης θυμου αυτου

13 εξ υψους αυτου απεστειλεν πυρ εν τοις οστεοις μου κατηγαγεν αυτο διεπετασεν δικτυον τοις ποσιν μου απεστρεψεν με εις τα οπισω εδωκεν με ηφανισμενην ολην την ημεραν οδυνωμενην

14 εγρηγορηθη επι τα ασεβηματα μου εν χερσιν μου συνεπλακησαν ανεβησαν επι τον τραχηλον μου ησθενησεν η ισχυς μου οτι εδωκεν κυριος εν χερσιν μου οδυνας ου δυνησομαι στηναι

15 εξηρεν παντας τους ισχυρους μου ο κυριος εκ μεσου μου εκαλεσεν επ' εμε καιρον του συντριψαι εκλεκτους μου ληνον επατησεν κυριος παρθενω θυγατρι ιουδα επι τουτοις εγω κλαιω

16 ο οφθαλμος μου κατηγαγεν υδωρ οτι εμακρυνθη απ' εμου ο παρακαλων με ο επιστρεφων ψυχην μου εγενοντο οι υιοι μου ηφανισμενοι οτι εκραταιωθη ο εχθρος

17 διεπετασεν σιων χειρας αυτης ουκ εστιν ο παρακαλων αυτην ενετειλατο κυριος τω ιακωβ κυκλω αυτου οι θλιβοντες αυτον εγενηθη ιερουσαλημ εις αποκαθημενην ανα μεσον αυτων

18 δικαιος εστιν κυριος οτι το στομα αυτου παρεπικρανα ακουσατε δη παντες οι λαοι και ιδετε το αλγος μου παρθενοι μου και νεανισκοι μου επορευθησαν εν αιχμαλωσια

19 εκαλεσα τους εραστας μου αυτοι δε παρελογισαντο με οι ιερεις μου και οι πρεσβυτεροι μου εν τη πολει εξελιπον οτι εζητησαν βρωσιν αυτοις ινα επιστρεψωσιν ψυχας αυτων και ουχ ευρον

20 ιδε κυριε οτι θλιβομαι η κοιλια μου εταραχθη και η καρδια μου εστραφη εν εμοι οτι παραπικραινουσα παρεπικρανα εξωθεν ητεκνωσεν με μαχαιρα ωσπερ θανατος εν οικω

21 ακουσατε δη οτι στεναζω εγω ουκ εστιν ο παρακαλων με παντες οι εχθροι μου ηκουσαν τα κακα μου και εχαρησαν οτι συ εποιησας επηγαγες ημεραν εκαλεσας καιρον και εγενοντο ομοιοι εμοι

22 εισελθοι πασα η κακια αυτων κατα προσωπον σου και επιφυλλισον αυτοις ον τροπον εποιησαν επιφυλλιδα περι παντων των αμαρτηματων μου οτι πολλοι οι στεναγμοι μου και η καρδια μου λυπειται

La Biblia

 

Lamentations 1:9

Estudio

       

9 ακαθαρσια αυτης προς ποδων αυτης ουκ εμνησθη εσχατα αυτης και κατεβιβασεν υπερογκα ουκ εστιν ο παρακαλων αυτην ιδε κυριε την ταπεινωσιν μου οτι εμεγαλυνθη εχθρος

De obras de Swedenborg

 

Arcana Coelestia #4738

Estudiar este pasaje

  
/ 10837  
  

4738. 'So that he might therefore rescue him out of their hands, to return him to his father' means so that it might lay claim to it for the Church. This is clear from the meaning of 'rescuing out of their hands' as delivering, as above in 4732, and from the meaning of 'returning to his father' as laying claim to it for the Church; for Jacob, to whom 'father' refers here, represents the Jewish religion which sprang from the Ancient Church, as above in 4700, 4701. What was laid claim to for the Church was the Divine Truth concerning the Lord's Divine Human, for, as stated already, 'Joseph' means that truth specifically.

[2] To know more regarding this truth, it should be recognized that the Ancient Church acknowledged it, as also did the Primitive Christian Church. But there came a time when the papacy so extended its authority that it had control over every human soul; it exalted itself in the way the king of Babel is said to have done, in Isaiah,

You said in your heart. I will go up into the heavens, above the stars of God 1 I will raise my throne, and I will sit on the mount of assembly, I will go up above the heights of the clouds, and I will make myself like the Most High. Isaiah 14:13-14.

Then - at that time - Divinity was taken away from the Lord's Human, that is, His Divine was made distinct and separate from His Human.

[3] The way in which this distinction was decreed in a certain council 2 has also been revealed to me. I saw some people appear on the right in front of me, some distance away on a level with the sole of my foot. They were talking among themselves, but I did not hear what about. I was told that they were some of those who had come together in the council when the decree was made regarding the Lord's two Natures - His Divine one and His Human one. Shortly after that I was allowed to talk to them. They said that those who had the greatest influence in the council and who held higher positions and had higher authority than the rest met together. They did so in a room that was dark, where they decided that both Divinity and Humanity should be attributed to the Lord, the main reason for their decision being that otherwise the papacy could not have remained in being. For if they had acknowledged that the Lord was one with the Father, as He Himself says, no one could then have been acknowledged as His vicar on earth. Schisms were developing at that time, which would have toppled and destroyed the power of the papacy, had they not made that distinction. To strengthen it they also assembled proof texts from the Word and swayed the rest of the council.

[4] Those who spoke to me added that by doing this they were able to have control in heaven and on earth. They knew from the Word that all power in heaven and on earth had been given to the Lord, and this power could not have been granted to any vicar [of Christ] if the Human too were acknowledged to be Divine. For they knew that no one was allowed to make himself equal to God and that that power existed essentially in the Divine, not in the Human unless it was granted to it as it was also subsequently granted to Peter. They said that by doing what they did they were then able to keep the schismatics quiet who were most astute, and were also able to strengthen the power of the papacy. From this it is clear that they invented the distinction they made purely for the sake of having control, and that therefore they had no wish to know that the gift of power to the Lord's Human in heaven and on earth demonstrates that His Human too is Divine. It is also clear that 'Peter', to whom the Lord gave the keys of heaven, does not mean the man Peter but faith rooted in charity, which is received from the Lord alone and is therefore a power that belongs to the Lord alone - see Preface to Genesis 22.

Notas a pie de página:

1. The Latin means heaven, but the Hebrew means God, which Swedenborg has in other places where he quotes this verse.

2. Council of Chalcedon 451 AD

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.