¹ Wee dien, die ongerechtigheid bedenken, en kwaad werken op hun legers; in het licht van den morgenstond doen zij het, dewijl het in de macht van hunlieder hand is.

² En zij begeren akkers, en roven ze, en huizen, en nemen ze weg; alzo doen zij geweld aan den man en zijn huis, ja, aan een iegelijk en zijn erfenis.

³ Daarom, alzo zegt de HEERE: Ziet, Ik denk een kwaad over dit geslacht, waaruit gijlieden uw halzen niet zult uittrekken, en zult zo rechtop niet gaan; want het zal een boze tijd zijn.

⁴ Te dien dage zal men een spreekwoord over ulieden opnemen; en men zal een klagelijke klacht klagen, en zeggen: Wij zijn ten enenmale verwoest; Hij verwisselt mijns volks deel; hoe ontwendt Hij mij; Hij deelt uit, afwendende onze akkers.

⁵ Daarom zult gij niemand hebben, die het snoer werpe in het lot, in de gemeente des HEEREN.

⁶ Profeteert gijlieden niet, zeggen zij, laat die profeteren; zij profeteren niet als die; men wijkt niet af van smaadheden.

⁷ O gij, die Jakobs huis geheten zijt! Is dan de Geest des HEEREN verkort? Zijn dat Zijn werken? Doen Mijn woorden geen goed bij dien, die recht wandelt?

⁸ Maar gisteren stelde zich Mijn volk op, tot vijand, tegenover een kleed; gij stroopt een mantel van degenen, die zeker voorbijgaan, wederkomende van den strijd.

⁹ De vrouwen Mijns volks verdrijft gij, elkeen uit het huis van haar vermakingen; van haar kinderkens neemt gij Mijn sieraad in eeuwigheid.

¹⁰ Maakt u dan op, en gaat henen; want dit land zal de rust niet zijn; omdat het verontreinigd is, zal het u verderven, en dat met een geweldige verderving.

¹¹ Zo er iemand is, die met wind omgaat, en valselijk liegt, zeggende: Ik zal u profeteren voor wijn en voor sterken drank! dat is een profeet dezes volks.

¹² Voorzeker zal Ik u, o Jakob! gans verzamelen; voorzeker zal Ik Israels overblijfsel vergaderen; Ik zal het te zamen zetten als schapen van Bozra; als een kudde in het midden van haar kooi zullen zij van mensen deunen.

¹³ De doorbreker zal voor hun aangezicht optrekken; zij zullen doorbreken, en door de poort gaan, en door dezelve uittrekken; en hun koning zal voor hun aangezicht henengaan; en de HEERE in hun spits.

⁸ Wee dengenen, die huis aan huis trekken, akker aan akker brengen, totdat er geen plaats meer zij, en dat gijlieden alleen inwoners gemaakt wordt in het midden des lands!

¹ We have heard with our ears, God; our fathers have told us, what work you did in their days, in the days of old.

² You drove out the nations with your hand, but you planted them. You afflicted the peoples, but you spread them abroad.

³ For they didn't get the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them; but your right hand, and your arm, and the light of your face, because you were favorable to them.

⁴ You are my King, God. Command victories for Jacob!

⁵ Through you, will we push down our adversaries. Through your name, will we tread them under who rise up against us.

⁶ For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.

⁷ But you have saved us from our adversaries, and have shamed those who hate us.

⁸ In God we have made our boast all day long, we will give thanks to your name forever. Selah.

⁹ But now you rejected us, and brought us to dishonor, and don't go out with our armies.

¹⁰ You make us turn back from the adversary. Those who hate us take spoil for themselves.

¹¹ You have made us like sheep for food, and have scattered us among the nations.

¹² You sell your people for nothing, and have gained nothing from their sale.

¹³ You make us a reproach to our neighbors, a scoffing and a derision to those who are around us.

¹⁴ You make us a byword among the nations, a shaking of the head among the peoples.

¹⁵ All day long my dishonor is before me, and shame covers my face,

¹⁶ At the taunt of one who reproaches and verbally abuses, because of the enemy and the avenger.

¹⁷ All this has come on us, yet have we not forgotten you, Neither have we been false to your covenant.

¹⁸ Our heart has not turned back, neither have our steps strayed from your path,

¹⁹ Though you have crushed us in the haunt of jackals, and covered us with the shadow of death.

²⁰ If we have forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange God;

²¹ won't God search this out? For he knows the secrets of the heart.

²² Yes, for your sake we are killed all day long. We are regarded as sheep for the slaughter.

²³ Wake up! Why do you sleep, Lord? Arise! Don't reject us forever.

²⁴ Why do you hide your face, and forget our affliction and our oppression?

²⁵ For our soul is bowed down to the dust. Our body clings to the earth.

²⁶ Rise up to help us. Redeem us for your loving kindness' sake. For the Chief Musician. Set to "The Lilies." A contemplation by the sons of Korah. A wedding song.