¹ Blaast de bazuin te Sion, en roept luide op den berg Mijner heiligheid; laat alle inwoners des lands beroerd zijn, want de dag des HEEREN komt, want hij is nabij.

² Een dag van duisternis en donkerheid, Een dag van wolken en dikke duisterheid, als de dageraad uitgespreid over de bergen; een groot en machtig volk, desgelijks van ouds niet geweest is, en na hetzelve niet meer zal zijn tot in jaren van vele geslachten.

³ Voor hetzelve verteert een vuur, en achter hetzelve brandt een vlam; het land is voor hetzelve als een lusthof, maar achter hetzelve een woeste wildernis, en ook is er geen ontkomen van hetzelve.

⁴ De gedaante deszelven is als de gedaante van paarden, en als ruiters zo zullen zij lopen.

⁵ Zij zullen daarhenen springen als een gedruis van wagenen, op de hoogten der bergen; als het gedruis ener vuurvlam, die stoppelen verteert; als een machtig volk, dat in slagorde gesteld is.

⁶ Van deszelfs aangezicht zullen de volken in pijn zijn; alle aangezichten zullen betrekken als een pot.

⁷ Als helden zullen zij lopen, als krijgslieden zullen zij de muren beklimmen; en zij zullen daarhenen trekken, een iegelijk in zijn wegen, en zullen hun paden niet verdraaien.

⁸ Ook zullen zij de een den ander niet dringen; zij zullen daarhenen trekken elk in zijn baan; en al vielen zij op een geweer, zij zouden niet verwond worden.

⁹ Zij zullen in de stad omlopen, zij zullen lopen op de muren, zij zullen klimmen in de huizen; zij zullen door de vensteren inkomen als een dief.

¹⁰ De aarde is beroerd voor deszelfs aangezicht, de hemel beeft; de zon en maan worden zwart, en de sterren trekken haar glans in.

¹¹ En de HEERE verheft Zijn stem voor Zijn heir henen; want Zijn leger is zeer groot, want Hij is machtig, doende Zijn woord; want de dag des HEEREN is groot en zeer vreselijk, en wie zal hem verdragen?

¹² Nu dan ook, spreekt de HEERE, bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en dat met vasten en met geween, en met rouwklage.

¹³ En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade.

¹⁴ Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor den HEERE, uw God.

¹⁵ Blaast de bazuin te Sion, heiligt een vasten, roept een verbodsdag uit.

¹⁶ Verzamelt het volk, heiligt de gemeente, vergadert de oudsten, verzamelt de kinderkens, en die de borsten zuigen; de bruidegom ga uit zijn binnenkamer, en de bruid uit haar slaapkamer.

¹⁷ Laat de priesters, des HEEREN dienaars, wenen tussen het voorhuis en het altaar, en laat hen zeggen: Spaar Uw volk, o HEERE! en geef Uw erfenis niet over tot een smaadheid, dat de heidenen over hen zouden heersen; waarom zouden zij onder de volken zeggen: Waar is hunlieder God?

¹⁸ Zo zal de HEERE ijveren over Zijn land, en Hij zal Zijn volk verschonen.

¹⁹ En de HEERE zal antwoorden en tot Zijn volk zeggen: Ziet, Ik zend ulieden het koren, en den most, en de olie, dat gij daarvan verzadigd zult worden; en Ik zal u niet meer overgeven tot een smaadheid onder de heidenen.

²⁰ En Ik zal dien van het noorden verre van ulieden doen vertrekken, en hem wegdrijven in een dor en woest land, zijn aangezicht naar de Oostzee, en zijn einde naar de achterste zee; en zijn stank zal opgaan, en zijn vuiligheid zal opgaan; want hij heeft grote dingen gedaan.

²¹ Vrees niet, o land! verheug u, en wees blijde; want de HEERE heeft grote dingen gedaan.

²² Vreest niet, gij beesten des velds! want de weiden der woestijn zullen weder jong gras voortbrengen; want het geboomte zal zijn vrucht dragen, de wijnstok en vijgeboom zullen hun vermogen geven.

²³ En gij, kinderen van Sion! verheugt u en zijt blijde in den HEERE, uw God; want Hij zal u geven dien Leraar ter gerechtigheid; en Hij zal u den regen doen nederdalen, den vroegen regen en den spaden regen in de eerste maand.

²⁴ En de dorsvloeren zullen vol koren zijn, en de perskuipen van most en olie overlopen.

²⁵ Alzo zal Ik ulieden de jaren vergelden, die de sprinkhaan, de kever, en de kruidworm, en de rups heeft afgegeten; Mijn groot heir, dat Ik onder u gezonden heb.

²⁶ En gij zult overvloediglijk en tot verzadiging eten, en prijzen den Naam des HEEREN, uw Gods, Die wonderlijk bij u gehandeld heeft; en Mijn volk zal niet beschaamd worden tot in eeuwigheid.

²⁷ En gij zult weten, dat Ik in het midden van Israel ben, en dat Ik de HEERE, uw God, ben, en niemand meer; en Mijn volk zal niet beschaamd worden in eeuwigheid.

²⁸ En daarna zal het geschieden, dat Ik Mijn Geest zal uitgieten over alle vlees, en uw zonen en uw dochteren zullen profeteren; uw ouden zullen dromen dromen, uw jongelingen zullen gezichten zien;

²⁹ Ja, ook over de dienstknechten, en over de dienstmaagden, zal Ik in die dagen Mijn Geest uitgieten.

³⁰ En Ik zal wondertekenen geven in den hemel en op de aarde: bloed, en vuur, en rookpilaren.

³¹ De zon zal veranderd worden in duisternis, en de maan in bloed, eer dat die grote en vreselijke dag des HEEREN komt.

³² En het zal geschieden, al wie den Naam des HEEREN zal aanroepen, zal behouden worden; want op den berg Sions en te Jeruzalem zal ontkoming zijn, gelijk als de HEERE gezegd heeft; en dat, bij de overgeblevenen, die de HEERE zal roepen.

³⁶ Hoor Gij dan in den hemel, en vergeef de zonde van Uw knechten en van Uw volk Israel, als Gij hun zult geleerd hebben den goeden weg in denwelken zij wandelen zullen; en geef regen op Uw land, dat Gij Uw volk tot een erfenis gegeven hebt.

² En Mozes schreef hun uittochten, naar hun reizen, naar den mond des HEEREN; en dit zijn hun reizen, naar hun uittochten.

³ Zij reisden dan van Rameses; in de eerste maand, op den vijftienden dag der eerste maand, des anderen daags van het pascha, togen de kinderen Israels uit door een hoge hand, voor de ogen van alle Egyptenaren;

⁴ Als de Egyptenaars begroeven degenen, welke de HEERE onder hen geslagen had, alle eerstgeborenen; ook had de HEERE gerichten geoefend aan hun goden.

⁵ Als de kinderen Israels van Rameses verreisd waren, zo legerden zij zich te Sukkoth.

⁶ En zij verreisden van Sukkoth, en legerden zich in Etham, hetwelk aan het einde der woestijn is.

⁷ En zij verreisden van Etham, en keerden weder naar Pi-hachiroth, dat tegenover Baal-Sefon is, en zij legerden zich voor Migdol.

⁸ En zij verreisden van Hachiroth, en gingen over, door het midden van de zee, naar de woestijn, en zij gingen drie dagreizen in de woestijn Etham, en legerden zich in Mara.

⁹ En zij verreisden van Mara, en kwamen te Elim; in Elim nu waren twaalf waterfonteinen en zeventig palmbomen, en zij legerden zich aldaar.

¹⁰ En zij verreisden van Elim, en legerden zich aan de Schelfzee.

¹¹ En zij verreisden van de Schelfzee, en legerden zich in de woestijn Sin.

¹² En zij verreisden uit de woestijn Sin, en zij legerden zich in Dofka.

¹³ En zij verreisden van Dofka, en legerden zich in Aluz.

¹⁴ En zij verreisden van Aluz, en legerden zich in Rafidim; doch daar was geen water voor het volk, om te drinken.

¹⁵ En zij verreisden van Rafidim, en legerden zich in de woestijn van Sinai.

¹⁶ En zij verreisden uit de woestijn van Sinai, en legerden zich in Kibroth-Thaava.

¹⁷ En zij verreisden van Kibroth-Thaava, en legerden zich in Hazeroth.

¹⁸ En zij verreisden van Hazeroth, en legerden zich in Rithma.

¹⁹ En zij verreisden van Rithma, en legerden zich in Rimmon-Perez.

²⁰ En zij verreisden van Rimmon-Perez, en legerden zich in Libna.

²¹ En zij verreisden van Libna, en legerden zich in Rissa.

²² En zij verreisden van Rissa, en legerden zich in Kehelatha.

²³ En zij verreisden van Kehelatha, en legerden zich in het gebergte van Safer.

²⁴ En zij verreisden van het gebergte Safer, en legerden zich in Harada.

²⁵ En zij verreisden van Harada, en legerden zich in Makheloth.

²⁶ En zij verreisden van Makheloth, en legerden zich in Tachath.

²⁷ En zij verreisden van Tachath, en legerden zich in Tharah.

²⁸ En zij verreisden van Tharah, en legerden zich in Mithka.

²⁹ En zij verreisden van Mithka, en legerden zich in Hasmona.

³⁰ En zij verreisden van Hasmona, en legerden zich in Moseroth.

³¹ En zij verreisden van Moseroth, en legerden zich in Bene-Jaakan.

³² En zij verreisden van Bene-Jaakan, en legerden zich in Hor-Gidgad.

³³ En zij verreisden van Hor-gidgad, en legerden zich in Jotbatha.

³⁴ En zij verreisden van Jotbatha, en legerden zich in Abrona.

³⁵ En zij verreisden van Abrona, en legerden zich in Ezeon-Geber.

³⁶ En zij verreisden van Ezeon-Geber, en legerden zich in de woestijn Zin, dat is Kades.

³⁷ En zij verreisden van Kades, en legerden zich aan den berg Hor, aan het einde des lands van Edom.

³⁸ Toen ging de priester Aaron op den berg Hor, naar den mond des HEEREN, en stierf aldaar, in het veertigste jaar na den uittocht van de kinderen Israels uit Egypteland, in de vijfde maand, op den eersten der maand.

³⁹ Aaron nu was honderd drie en twintig jaren oud, als hij stierf op den berg Hor.

⁴⁰ En de Kanaaniet, de koning van Harad, die in het zuiden woonde in het land Kanaan, hoorde, dat de kinderen Israels aankwamen.

⁴¹ En zij verreisden van den berg Hor, en legerden zich in Zalmona.

⁴² En zij verreisden van Zalmona, en legerden zich in Funon.

⁴³ En zij verreisden van Funon, en legerden zich in Oboth.

⁴⁴ En zij verreisden van Oboth, en legerden zich aan de heuvelen van Abarim, in de landpale van Moab.

⁴⁵ En zij verreisden van de heuvelen van Abarim, en legerden zich in Dibon-Gad.

⁴⁶ En zij verreisden van Dibon-Gad, en legerden zich in Almon-Diblathaim.

⁴⁷ En zij verreisden van Almon-Diblathaim, en legerden zich in de bergen Abarim, tegen Nebo.

⁴⁸ En zij verreisden van de bergen Abarim, en legerden zich in de vlakke velden der Moabieten, aan de Jordaan van Jericho.

⁴⁹ En zij legerden zich aan de Jordaan van Beth-Jesimoth, tot aan Abel-Sittim, in de vlakke velden der Moabieten.

⁵⁰ En de HEERE sprak tot Mozes, in de vlakke velden der Moabieten, aan de Jordaan van Jericho, zeggende:

⁵¹ Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gijlieden over de Jordaan zult gegaan zijn in het land Kanaan;

⁵² Zo zult gij alle inwoners des lands voor uw aangezicht uit de bezitting verdrijven, en al hun beeltenissen verderven; ook zult gij al hun gegotene beelden verderven, en al hun hoogten verdelgen.

⁵³ En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen, en daarin wonen; want Ik heb u dat land gegeven, om hetzelve erfelijk te bezitten.

⁵⁴ En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen door het lot, naar uw geslachten; dengenen, die veel zijn, zult gij hun erfenis meerder maken, en dien, die weinig zijn, zult gij hun erfenis minder maken; waarheen voor iemand het lot zal uitgaan, dat zal hij hebben; naar de stammen uwer vaderen zult gij de erfenis nemen.

⁵⁵ Maar indien gij de inwoners des lands niet voor uw aangezicht uit de bezitting zult verdrijven, zo zal het geschieden, dat, die gij van hen zult laten overblijven, tot doornen zullen zijn in uw ogen, en tot prikkelen in uw zijden, en u zullen benauwen op het land, waarin gij woont.

⁵⁶ En het zal geschieden, dat Ik u zal doen, gelijk als Ik hun dacht te doen.