1384. Wat de eerste soort betreft, die de engelen eigen is, en daarin bestaat, dat zij innerlijk gewaarworden, wat waar en goed is, en gewaarworden wat van de Heer komt, en wat van henzelf, en verder ook van waar en hoedanig datgene is wat zij denken, spreken en doen, wanneer het uit henzelf komt. Het werd mij gegeven met de zonen van de Oudste Kerk te spreken over hun innerlijke gewaarwording; zij zeiden dat zij niets uit zichzelf denken of denken kunnen, en niets uit zichzelf willen, maar dat zij bij alles, wat zij in het algemeen en in het bijzonder denken en willen en gewaarworden, wat van de Heer en wat van elders komt, en dat zij niet alleen gewaarworden, hoeveel van de Heer en hoeveel als van henzelf komt, maar ook, wanneer iets als van henzelf komt, waar het dan vandaan komt, van welke engelen, en verder van welke aard die engelen zijn, van welke aard hun gedachten, met alle verscheidenheid, en zo dus welke invloed het is, en ontelbare andere dingen meer. De innerlijke gewaarwording van deze soort zijn van een grote verscheidenheid; bij de hemelse engelen, die in de liefde tot de Heer zijn, bestaat een innerlijke gewaarwording van het goede en vandaar van al wat tot het ware behoort, en omdat zij uit het goede het ware gewaarworden, laten zij niet toe dat er gesproken, nog minder dat er geredeneerd wordt over het ware, maar zij zeggen: zo is het of zo is het niet. De geestelijke engelen echter, die ook innerlijke gewaarwording hebben, maar niet van dien aard als de hemelse engelen, spreken over het ware en het goede; niettemin worden zij het ware en het goede gewaar, maar met onderscheid, want de verscheidenheden van deze innerlijke gewaarwording zijn ontelbaar. De verscheidenheden rusten hierop, dat zij gewaarworden of iets komt van de wil van de Heer, of dat Hij het vergunt, of dat Hij het toelaat, waartussen een scherp onderscheid ligt.

4626. When any spirit is approaching, even though still a long way off and out of sight, his presence is detected, as often as the Lord allows it to be, from a certain kind of spiritual sphere. From that sphere one recognizes what his life is like, what his affection is like, and what his faith is like. Angelic spirits with keener perception know from his sphere countless things about the state of his life and faith, as has been demonstrated to me many times. When it pleases the Lord these spheres are also converted into odours; one smells quite distinctly an actual odour. The reason those spheres are converted into odours is that odour corresponds to perception and that perception is so to speak spiritual odour, from which also [natural] odour descends. But see what has been brought forward already on these matters - regarding spheres, in 1048, 1053, 1316, 1504-1519, 1695, 2401, 2489, 4464; perception, in 483, 495, 503, 521, 536, 1383, 1384, 1388, 1391, 1397, 1398, 1504, 1640; and odours produced by these, in 1514, 1517-1519, 1631, 3577.

4791. CORRESPONDENCE WITH THE GRAND MAN - continued

IN THIS SECTION THE CORRESPONDENCE OF TASTE AND OF THE TONGUE, AND ALSO OF THE FACE, WITH THAT GRAND MAN

The tongue provides an entrance leading into both the lungs and the stomach, and so represents a kind of forecourt leading to spiritual things and to celestial ones, to spiritual because it serves the lungs and thereby speech, to celestial because it serves the stomach which supplies nourishment to the blood and the heart. For the lungs correspond to spiritual realities, the heart to celestial ones, see 3635, 3883-3896. All this being so, the tongue corresponds in general to the affection for truth, that is, to those in the Grand Man whose affection is for truth, and after that whose affection is for good which is a product of that truth. People therefore who love the Word of the Lord and wish to gain from it a knowledge of what is good and true belong to that province. Yet they differ from one another, in that some belong to the actual tongue, some to the larynx and trachea, some to the throat, some also to the gums, while others belong to the lips. For not even the smallest part of the human being fails to have a correspondence.

[2] I have been allowed on many occasions to learn by experience that those governed by an affection for truth belong to that province understood in the broad sense. On one occasion they plainly entered my tongue, on another my lips; and I have been allowed to talk to them. I have also noticed that some correspond to the more internal parts of the tongue and lips, others to their more external parts. There are some who have an affection for and receive only exterior truths, not interior ones, though they do not reject them. The operation of these I have felt in the exterior but not the interior parts of my tongue.